دولت‌ها هستند که از ایران می‌ترسند نه ملت‌ها
ديپلماسى ايرانى: ویکی لیکس را به یاد می‌آورید؟ همان افشاگری گفتمان‌های پشت پرده دیپلمات‌های بین المللی با همتاهای آمریکایی. همان رسوایی اطلاعاتی که بسیاری از آن با عبارت "انفجار اطلاعات محرمانه" نام بردند. یکی از مهم‌ترین و البته جذاب‌ترین بخش‌های ویکی لیکس آنجا بود که شمشیر از پشت اعراب بر پیکره ایران نزد دوستان آمریکایی و اروپایی برملا شد.
اعراب در این مکالمه‌ها با توسل به زبانی نزار و التماس گونه از آمریکا خواستند که مانع از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران شود حتی اگر تنها ابزار باقی مانده برای این پیشگیری توسل به زور باشد.
سبک و سیاق درخواست اعراب از آمریکا در پشت پرده و مخفیانه به گونه ای بود که اثبات کرد رهبران عرب تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا افکار عمومی آنها از این ماجرا بویی نبرند. البته که اندک توجهی به جو ضد امریکایی که در جهان عرب حکمفرما است این قایم موشک بازی اعراب را توجیه می‌کند. رهبران عرب به هیچ وجه دوست نداشتند مردمان آنها متوجه شوند که دولت آنها با برچسب مسلمانی از یک اجنبی لامسلمان می‌خواهد که به یک کشور دوست و برادر دینی دیگر با نام ایران حمله کند.
البته هر از چندگاهی هم همین رهبران عرب در ملا عام سخنانی ضدایرانی و مشابه را ایراد کرده و با هزینه گزاف آن روبه‌رو شده اند. سفیر امارات متحده عربی را در آمریکا به یاد بیاورید که در ماه جولای سال گذشته میلادی به راحتی در ملا عام تعارف را به کناری نهاد و تاکید کرد که هزینه بمباران ایران از پذیرفتن ایران دارای بمب هسته‌ای برای اعراب و جامعه جهانی کمتر خواهد بود.
ویکی لیکس تمام دست‌ها پشت پرده بالا رفته بر علیه ایران را عیان کرد. بنابراین اسناد سعد حریری نخست وزیر سابق لبنان در سال 2006 میلادی در گفتگویی محرمانه ایران را عضوی غیرضروری برای جامعه جهانی خوانده بود. اما درشت‌ترین سخنان را ملک عبدالله رهبر آل سعود عربستان در خصوص ایران بر زبان رانده بود: سر این مار افعی را از تن جدا کنید.
جولیان آسانژ که مبتکر این افشاگری‌ها بود اعتقاد دارد که این حرکت به کمک دیپلمات‌هایی آمده است که حقیقت را از مردمان خود پنهان می‌کنند اما این حقیقت را بسیاری از سیاستمداران آمریکایی و متحدان این کشور در خاورمیانه هنوز به درستی نفهمیده و یا مزه مزه نکرده اند.
سالهاست که برخی ادعا می‌کنند این تنها اسرائیل و ایالات متحده هستند که نگران برنامه هسته‌ای ایرانند. ویکی لیکس نشان داد که با پیشرفت‌های تهران در علم هسته‌ای اعراب نیز به شدت احساس خطر کرده اند. اعراب در کوچه و بازارهای کشورهای عربی به شدت مخالف دخالت یک نیروی غربی در مسائل جهان اسلام و حمله به کشوری مسلمان در قد و قواره ایران هستند. بنابراین سخن گفتن از ایران ستیزی در میان جامعه عمومی اهل تسنن در جهان عرب هم بیراهه ای بیش نیست. همین اهل تسنن هم ایران را بر غرب ترجیح می‌دهند.
مایکل برندان از مجمع محافظه کاران آمریکایی در این خصوص می‌گوید: ویکی لیکس نشان داد که دوران شکوفایی دموکراسی امریکایی به سر رسیده است.
استفان والت که در دانشگاه هاروارد علوم سیاسی درس می‌دهد نیز در این خصوص می‌گوید: درست مانند این حقیقت که فردا خورشید طلوع می‌کند بر تمام ما عیان بود که افشاگری‌های ویکی لیکس در مرحله نخست دامان آن تندروهایی را می‌گیرد که داعیه دار ممانعت از برنامه هسته‌ای ایران بودند با هر ابزاری.
آندرو سلیوان که نظریه پردازی سیاسی است نیز با توجه به استناد برخی افراد به سخنان ملک عبدالله می‌گوید: ببینید کار ما به کجا رسیده است که باید به سخنان مردی گوش کنیم که قاتلان هموطنان ما در یازدهم سپتامبر سال 2001 از کشور او برخواسته بودند. مردی که انتظار دارد ما نصیحت او در باب ایران را گوش کنیم و خود را به باتلاق جنگ جهانی سوم بیندازیم.
بسیاری از آمریکایی‌ها به نتیجه نظرسنجی استدلال می‌کنند که موسسه Zogby انجام داد: هفتاد و هفت درصد از مردمان شش کشور عربی اعتقاد دارند که دستیابی به انرژی هسته‌ای حق مسلم ایران است. 57 درصد نیز برنامه هسته‌ای ایران را برای منطقه و مسائل امنیتی در این حوزه مثبت می‌دانند.
شرکت کنندگان در این نظرسنجی زمانی که از آنها پرسیده شد دو کشوری را نام ببرید که بیشترین تهدیدها را از جانب آنها احساس می‌کنید، پاسخ‌های در خور توجه ای دادند: 88 درصد اسرائیل را دشمن شماره یک خواندند و 77 درصد هم آمریکا را به این عنوان مفتخر کردند. تنها 10 درصد بودند که ایران را کشوری خطرناک برای خود خواندند.
سایت World Affairs در پایان با توصیه به آمریکا با این محور که نگذارید مشتی عرب کوچه و بازاری که درک درستی از فرصت‌ها و تهدیدها در جامعه جهانی ندارند برای شما تصمیم بگیرند، می‌نویسد: سوال ما این نیست که آیا کسی کشوری مانند عربستان سعودی را دوست دارد یا خیر؟ مشخص است که هیچ عقل سلیمی این کشور را نمی‌پسندد. سوال اینجاست که آیا کسی در جهان عرب اندک توجهی به آینده امپراطوری ایالات متحده دارد؟ آنها که این آینده را دغدغه خود می‌دانند نمی‌توانند ترس اعراب از برنامه هسته‌ای ایران و قدرت گرفتن این کشور در منطقه را نادیده بگیرند. حتی اگر این واهمه مختص به دولت‌های عرب باشد و نه ملت‌ها. اگر رهبران آمریکا دست روی دست گذاشته و دستیابی ایران به تکنولوژی کامل هسته‌ای را به نظاره بنشینند، باید هم قید ثبات اقتصادی و هم امنیت سیاسی را در منطقه بزنند!
نظر شما :