نگرانی‌های متقابل ایران و امارات
حضور نظامی فرانسه در امارات و یا اقدام به راه اندازی تاسیسات هسته ای و گسترش فناوری های پیشرفته نظامی و صنعتی در کشورهای خلیج فارس موضوعی است که مطلوب جمهوری اسلامی ایران نیست و ممکن است در آینده به بگومگوهای سیاسی و رقابت های کاذبی بینجامد که دودش به چشم مردم منطقه برود و سودش در جیب اروپا و امریکا.
هیچ کس به اندازه مخالفان ایران از آغاز رقابت تسلیحاتی میان این کشور و کشورهای عربی خرسند نمی شود. اگرچه ناامن شدن آب های خلیج فارس دنیا را تحت تاثیر قرار خواهد داد و بار دیگر "نفت" را به عامل آشفتگی و پریشانی اقتصادی تبدیل خواهد کرد اما شاید غرب بتواند از رهگذر این دست چالش ها فشارهای افزون تری بر ایران وارد آورده و نتایج دلخواهی را از آن برداشت کند.
ایران قدرتمند امروز از منظر اعراب و کشورهای حاشیه خلیج فارس، نه ایرانی پیشرفته به لحاظ اقتصادی و علمی و اصول دموکراسی بلکه ایرانی رو به رشد به لحاظ قوای تسلیحاتی و هسته ای قلمداد می شود. از همین روست که این کشورها طی سه سال گذشته تلاش کرده اند تا با حمایت کشورهای غربی و با توجیه حفظ تمامیت ارضی و مقابله با تهدیدهای منطقه ای، بخش های نظامی و نیروگاه های هسته ای خود را وسعت بخشند و کار در این حوزه را با تسریع همراه کنند.
روز گذشته سخنگوی دستگاه دیپلماسی کشورمان، موضع وزارت امور خارجه را درباره افتتاح پايگاه نظامى فرانسه در ابوظبى این چنین تشریح کرد: به نظر ما تقويت نظامى گرى در منطقه و حضور قدرت‌هاى فرامنطقه اى موجب شکنندگى امنيت و ثبات منطقه مى‌شود و عملا به رقابت تسليحاتى منجر می شود.
این مقام دیپلماتیک کشورمان بیراه نمی گوید و تحولاتی را که در منطقه جنوبی ایران رخ می دهد، به درستی تحلیل می کند. نکته اما اینجاست که چگونه می توان فضای اعتماد را در منطقه ایجاد کرد و همان طور که بارها از زبان مسئولین کشور گفته شده، این نکته را به باورها نشاند که "ایران خواهان صلح و ثبات در منطقه است" و "کشورهای خلیج فارس به ایران اطمینان دارند" و "ایران قدرتمند می تواند از تمام کشورهای حوزه خلیج فارس حمایت کند"
نظام بین الملل عرصه رفتارها و اعمال است و آنچه به نقش آفرینان شناسنامه می دهد، تنها عملکرد و رویکردهای مشهود و ملموس آنهاست. در حال حاضر غرب که به دلایلی ناشمردنی، مخالف و در نقطه مقابل ایران قرار دارد، می تواند زمینه ای را در منطقه به وجود آورد که همچون دوران جنگ هشت ساله به سازمان دهی جبهه ای علیه ایران منجر شود و نه در قالب عملیات نظامی و تهاجم بلکه در قالب جنگی سرد و واکنش به مواضع ایران، این کشور را در تنگنا قرار دهد.
درواقع همان گونه که ناتو و امریکا تلاش کرده اند تا بحث استقرار سپر موشکی در شرق اروپا را به ایران ارتباط دهند و بهانه تهدید را از سمت روسیه به موضوع ایران بکشانند و با خود هزار توجیه منطقه ای و عربی و جهانی و... بیاورند، درک چون و چرای ایجاد پایگاه های نظامی در قلمرو خاورمیانه و به خصوص در کشورهایی که سابقا مجادلاتی نیز با ایران داشته اند، چندان دشوار و عجیب به نظر نمی رسد.
وقتی همان مسئول دستگاه سیاست خارجی ما عنوان می کند که "بعضى از کشورها با طرح تهديدهاى موهوم و خيالى سعى در ناامن جلوه دادن منطقه و در نتيجه فروش هر چه بيشتر سلاح دارند" باید بپذیریم که برخی روش ها و رفتارها می تواند موجب تشدید واکنش ها و منفعت طلبی دول غربی شود و به بهانه های امنیتی، گوشه هایی از منویات اقتصادی شان را نیز پوشش دهند.
دولت ایران از اينکه فرانسه از سياست ميانه روى فاصله گرفته و همراه با افراط گرايان موجب ايجاد تنش می شود، ابراز تاسف کرده و از مقامات فرانسه خواسته است با مسائل جامعه جهانى مسئولانه تر برخورد کنند.
متاسفانه اذعان چند باره مسئولان ایرانی درباره نیات صلح خواهانه پیشرفت های هسته ای و آزمایش های نظامی اش کافی نبوده و کشورهای عربی همچنان در تلاش برای جبران کاستی های امنیتی خود در قبال ایران برمی آیند. از سوی دیگر روابط سرد جمهوری اسلامی ایران با کشورهای حاشیه خلیج فارس و تنش هایی که در چند سال گذشته به انحای مختلف رخ نموده، باعث شده است تا اندک اعتمادهای باقی مانده نیز از دست برود و نگرانی در منطقه، جنبه متقابل به خود بگیرد.
ایجاد پايگاه نظامى در امارات عملی متقابل در برابر ایران است که در فقدان سیاست های تنش زدایی و مصالحه جویانه سر بر آورده است. حرکت در مسیر اقتدارنمایی از سوی همسایگان جنوبی ایران بیشتر یک واکنش است نسبت به آنچه محیط را تحت الشعاع قرار داده و تبلیغات بیرونی نیز بر شدت آن می افزاید. اگر واکنش دیگر همسایگان نیز به "ایران قدرتمند" بر همین منوال قرار گیرد، خواب راحت از منطقه خواهد رفت و اعتماد به متاعی نایاب بدل خواهد شد.
نظر شما :