کره شمالی: ما وجود داریم!

اگر اوباما فکر می کرد که یک تغییر در کاخ سفید می تواند برخی از مشکلاتی را که از جورج بوش، برای او به ارث مانده است را آسان تر کند، مسلما کره شمالی در این امتداد قرار نداشت. پیونگ یانگ بار دیگر یادآوری کرد که دردی مهلک در گردن است. کیم جونگ ایل دیکتاتور که همچنان رهبری پیونگ یانگ را برعهده دارد به تازگی یادآوری کرد که تا زمانی که وی ذینفع است هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد. در هفته گدشته، منابع نظامی کره جنوبی اعلام کردند که پیونگ یانگ موشک های دور بردی را که قابلیت حمل کلاهک هسته ای را دارد، در موقعیت آزمایش قرار داده است، منابع کره جنوبی همچنین اعلام کردند که پیش بینی می کنند این آزمایش ها طی یکی دو ماه آینده انجام شود که این آزمایش می تواند تحریک آمیزترین آزمایش ها از سال 2006، که کره شمالی سلاح هسته ای خود را مورد آزمایش قرار داد باشد. این درحالی است که پیونگ یانگ، هفته گذشته اعلام کرد که دیگر هیچ قرارداد نظامی و سیاسی با سئول را به رسمیت نمی شناسد که این شامل مرزبندی در دریای غربی است که پیش از این موجب دو جنگ خونین بین کره شمالی و جنوبی طی یک دهه گذشته بود.

تحلیلگران در سئول بر این باورند که کره شمالی سعی می کند در آن واحد یک پیغام را به گوش سه نفر برساند. اولین مخاطب این پیام، مردم کره شمالی هستند که درحالی که شایعات در مورد سلامتی رهبر عزیزشان افزایش پیدا می کند، باید از شرایط خوب اطمینان حاصل کنند. کیم یونگ ایل، نیز مانند پدرش که پیش از وی رهبر کره شمالی را برعهده داشت؛ قدرتی نمادین را به نمایش می گذارد. یک تحلیلگر از کره جنوبی می گوید که کره شمالی، دارای ایدئولوژی رهبری فردی است. حال وخیم کیم جونگ ایل، و فعالیت های ضد کره شمالی که توسط سازمان های غیر دولتی در کره جنوبی سازمان دهی می شود به پایه های ایدئولوژی رهبری فردی آسیب می رساند.

دومین مخاطب آزمایش موشکی کره شمالی، دولت سئول است. از زمانی که لی میونگ بک سال گذشته در کره جنوبی به قدرت رسید، دولت وی تمایل کمتری به ارسال کمک های اقتصادی برای کره شمالی نشان داد. اما عصبانیت کره شمالی کار به جایی نبرد.

تحلیلگران معتقدند که سومین مخاطب پیونگ یانگ که از همه اهمیت بیشتری نیز دارد دولت جدید باراک اوباما در واشنگتن است.

پیونگ یانگ شاهد این مسئله بود که اوباما، رییس جمهوری امریکا به قدرت رسید و به سرعت نمایندگان خود را به سه منطقه بسیار حساس در جهان فرستاد. این مناطق شامل، خاورمیانه، ایران و پاکستان، افغانستان و هند بودند. پس از آن پیونگ یانگ شنید که هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه امریکا، یادآوری های سنجیده ای در مورد کره شمالی بر زبان آورد. هیلاری کلینتون اشاره کرد که تنها در صورتی با کره شمالی وارد مذاکره خواهند شد که این کشور، یکبار برای همیشه برنامه هسته ای خود را کنار بگذارد و این درحالی است که کره شمالی اعلام کرده است که برنامه ساخت سلاح را در دستور کار دارد. تحلیلگران بر این باورند که پیونگ یانگ از سخنرانی هیلاری کلینتون راضی نبودند چرا که وی پیش از آغاز مذاکره خواهان کنار گذاشتن برنامه هسته ای توسط کره شمالی است. کره شمالی نمی خواهد در سیاست خارجی امریکا در حیاط پشتی باشد. پیونگ یانگ می خواهد سئول را دور بزند و خودش پیغامی مستقیم و شفاف برای امریکا ارسال کند.

دولت اوباما، هیچ نشانه ای از اینکه خواسته های مشترکی با کره شمالی دارد را ارسال نکرده است. در هر حال اگر هم چنین باشد، هیلاری کلینتون در سخنان خود ارسال این پیام را فراموش کرده است. وقتی که پیرامون برنامه غنی سازی اورانیوم از او سوال شد، خانم کلینتون اعلام کرد که امریکا هرگز به طور کامل وجود چنین برنامه ای را ثابت نکرده است. این موضع خانم کلینتون در واقع چیزی نیست که دولت آقای بوش از آن استفاده می کرد. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا پیونگ یانگ احساس می کند که از صحنه حذف شده است و می خواهد دوباره به مرکز توجه واشنگتن تبدیل شود؟ پاسخ به این سوال را شاید اوباما و گروه همراهش از روز اول از بین برده اند چرا که با وجود بحران های مختلف در سیاست داخلی و خارجی نیازی به پاسخ برای این سوال ندارند.

این مقاله در نشریه تایم به چاپ رسیده بود.