سودان، نبرد برای دستیابی به نفوذ و طلا

نویسنده: ایلیا ج.مغنایر

دیپلماسی ایرانی: با وجود درخواست‌های بین المللی برای توقف نبردهای جاری میان ارتش سودان به رهبری ژنرال عبدالفتاح البرهان و نیروهای پشتیبانی سریع به رهبری ژنرال حمیدتی، افقی برای آتش بس در سودان دیده نمی‌شود.

در زمانی که مذاکراتی برای نزدیک شدن دشمنان دیروز و گشایش افق‌های ازسرگیری روابط کشورهای منطقه با سوریه و ایران در حال برگزاری است، هیچ کشوری در منطقه منفعتی از ادامه بی‌ثباتی نمی‌برد.

دو طرف درگیری به یکدیگر اتهام می‌زنند که دیگری درصدد سیطره یافتن بر مواضع راهبردی است؛ اما  اختلاف بزرگتر از این است. به این ترتیب که پشت پرده تنش میان این دو شخصیت قدرتمند و نظامی در سودان، آغاز عملیات اصلاحات امنیتی، نظامی و تضاد دیدگاه‌های آن دو درخصوص رهبری کشور، امنیت، مدیریت ثروت‌های آن و جدول زمانی عملیات ادغام نیروهای پشتیبانی سریع مشهود است.

اینکه گفته می شود نیروهای پشتیبانی سریع از سوی کشورهای منطقه علیه دولت حمایت می‌شوند، نادرست است. لازم به ذکر است که روابط حمیدتی با اروپا از طریق هماهنگی برای مبارزه با مهاجرت و قاچاق توسعه یافت. او همچنین روابط خوبی با اسرائیل، ایالات متحده آمریکا و روسیه دارد.

در تازه ترین اخبار ادعا شد روسیه در حال واردات طلا از سودان است؛ اما مقامات محلی این اطلاعات را غیر منطقی توصیف کردند. سودان دومین ذخایر بزرگ طلا در آفریقا را دارد و دهمین صادرکننده بزرگ طلا در جهان است. این ماده ستون فقرات اقتصاد سودان به حساب می‌آید. نیروهای پشتیبانی سریع توانسته‌اند بر استخراج طلا و قاچاق نظام‌مند عاج به عنوان منبع اصلی درآمد شبه نظامیان خود سیطره پیدا کنند، به ویژه در دارفور که نیمی از طلای سودان را تولید می‌کند.

به نظر می رسد میان تصمیم سودان برای اعطای مجوز به روسیه برای ساخت پایگاه دریایی در دریای سرخ – که بحث درباره آن از زمان حکومت عمر البشیر، رئیس جمهوری سابق و عزل شده آغاز شد – و سفر حمیدتی به مسکو و جنگ جاری ارتباطی وجود ندارد. مسئله به منافع خصوصی و درآمد هنگفتی مربوط می‌شود که حمیدتی نمی‌خواهد بدون تضمین از آن دست بکشد در حالی که البرهان مصمم است قدرت را در انحصار خود درآورد و از تقسیم آن با این ژنرال قدرتمند خودداری می‌کند که با او در رقابت است، از محبوبیت مردمی در حوزه نفوذ خود برخوردار است، کنترل درآمدهای طلا را در دست دارد و روابط بین المللی و منطقه‌ای دارد.

این دو (البرهان و حمیدتی) از دموکراسی و حقوق بشر صحبت می‌کنند؛ اما هیچ کدام نمی‌خواهد قدرت را به دولتی مدنی واگذار کند و این امر به معنای این است که هیچ آتش بس موقتی نتیجه نهایی در تضمین ثبات در سودان را به همراه نخواهد آورد.

این نبرد، نبرد پیروزی یک نفر برای اشغال صندلی نفوذ و منابع طلاست.
 
منبع: الرای (کویت) / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11