اگر دموکرات‌ها اکثریت مجلس را از دست بدهند، سرنوشت نانسی پلوسی چه می‌شود؟
نانسی پلوسی به آینده نامعلوم سیاسی خود چشم دوخته است. حدود یک هفته پس از آغاز نمایش اقتدار حزب او در انتخابات میان‌دوره‌ای که صاحب‌نظران واشنگتن و مخصوصا محافظه‌کاران را غافلگیر کرد، دموکرات‌ها در پی اطمینان یافتن از آینده خود پس از پیروزی در نوادا و آریزونا و به دست آوردن اکثریت در سنای ایالات متحده، حالا آماده‌اند آن را به مجلس نمایندگان نیز بسط بدهند.
به گزارش ایسنا، به نقل از ایندیپندنت، اما هنوز تکلیف اکثریت مجلس نمایندگان ایالات متحده مشخص نیست و نانسی پلوسی، سخنگوی مجلس (رئیس مجلس) منتظر است ببیند با فرا رسیدن ژانویه و برگزاری مراسم تحلیف اعضای جدید کنگره و آغاز به کار آنان، به او چه نقشی داده خواهد شد. اگر حزب او دست بالا را داشته باشد، بر خلاف درخواست برخی اعضای جوان‌تر این حزب مبنی بر اینکه نسل جدید قدرت را دست بگیرد، به احتمال زیاد، بار دیگر او رئیس مجلس خواهد شد. اما اگر جمهوری‌خواهان حتی با اختلاف یک کرسی اکثریت را به دست بیاورند، او با تبدیل شدن حزبش به اقلیت، این جایگاه را از دست می‌دهد و بسیار محتوم است که همین مسئله سرنوشت او را نامعلوم کند.
پلوسی خود درباره این موقعیت حرفی نزده است و در مصاحبه روز یکشنبه با سی‌ان‌ان، همچنان بر انتخابات پیش رو تمرکز داشت.
او گفت: «من از کسی درخواستی ندارم. اعضای هم‌حزبی من در مجلس از من می‌خواهند به این موضوع فکر کنم؛ اما باز به نظرم بهتر است فقط بگذاریم انتخابات تمام شود. تصمیم من باز به خواسته خانواده و هم‌حزبی‌هایم بستگی دارد. اما تا وقتی نتیجه همه این امور را ندیده‌ایم، به هیچ‌کدام از این‌ها فکر نمی‌کنیم.»
اگر پلوسی و دموکرات‌ها دوباره به قدرت برسند، ممکن است با فرا رسیدن ژانویه، اتفاق‌های بسیار مختلفی رخ دهد. پلوسی خود با چنین موقعیتی بیگانه نیست- همین سال ۲۰۱۸ رهبر حزب اقلیت مجلس شد؛ قبل از اینکه حزبش در انتخابات میان‌دوره‌ای با شکست دادن جمهوری‌خواهان، دوباره اکثریت مجلس و سنا را پس بگیرد.
البته یک احتمال این است که بازنشسته شود- راهی که پل رایان، سخنگوی قبلی، وقتی در سال ۲۰۱۹ مجبور شد از قدرت کناره‌گیری کند، در پیش گرفت و آن‌وقت پلوسی دوباره این جایگاه را پس گرفت. رایان آن زمان درگیر رابطه‌ای ستیزه‌جویانه با رئیس‌جمهوری هم‌حزبی خود، دونالد ترامپ، شد و خود نیز پیش‌تر در تلاش برای رسیدن به معاونت ریاست‌جمهوری شکست خورده بود. پل کین و ماریانا سوتومایور در مقاله هفته پیش خود در واشنگتن پست انگار تلویحا نوشتند با توجه به حمله خشونت‌بار یک مزاحم به شوهر پلوسی در خانه آنان که شاید با انگیزه نظریه‌های سیاسی توطئه انجام شد، ممکن است او چنین راهی را انتخاب کند.
نویسندگان واشنگتن پست خاطرنشان کردند: برخی از خود می‌پرسند آیا آن حمله انگیزه‌ای شخصی برای پلوسی فراهم می‌کند تا سرانجام کنگره را ترک کند و به خانه برگردد تا به قول خودش کمک کند همسرش بعد از نزدیک به ۶۰ سال آزگار تجدید قوایی بکند. اما برخی دیگر نیز می‌گویند پلوسی احتمالا ماه‌ها پیش تصمیم خود را گرفته و منظورشان بزنگاه‌هایی مثل سفر رسمی رئیس مجلس به تایوان علی‌رغم انتقادهای تند پکن و مخالفت وزارت خارجه ایالات متحده است- آدم وقتی به این نوع سفرها می‌رود که تصمیم گرفته است صحنه را ترک کند.
احتمال دیگر این است که پلوسی دوباره به نقش قدیمی خود یعنی رهبری جناح اقلیت مجلس بازگردد. یعنی همان اتفاقی که در سال ۲۰۱۱ افتاد و دموکرات‌ها در رقابت برای به دست گرفتن اکثریت مجلس از جمهوری‌خواهان شکست خوردند و پلوسی کرسی ریاست مجلس را به رایان سپرد. احتمالا مقاومت در برابر سپردن رهبری به او اندک خواهد بود؛ زیرا هیچ‌کدام از نمایندگان جناح دموکرات مجلس نگفته‌اند که قصد دارند با او در انتخابات تعیین رهبری رقابت کنند و خود پلوسی هم گفت که نمایندگان دموکرات پیشاپیش از او خواسته‌اند در صحنه بماند.
احتمالات دیگری هم وجود دارد که ایفای نقش کمتر از نقش رهبری مثل ریاست گروه حزب دموکرات در مجلس طی یک دوره بالقوه از جمله آن‌ها است. خود پلوسی در مصاحبه با سی‌ان‌ان، به امکان ایفای نقشی دیگر اشاره کرد و گفت در مجلس «برای اعمال نفوذ انواع روش‌ها وجود دارد.»
گزینه آخر هم این است که مسیر انفرادی دبی واسرمن شولتز، رئیس پیشین کمیته ملی حزب دموکرات، را در پیش گیرد. او در سال ۲۰۱۶ که برنی سندرز به میدان رقابت ریاست‌جمهوری آمد، آشکارا از کارزار هیلاری کلینتون هواداری کرد و با انتقاد ترقی‌خواهان مواجه شد. واسرمن شولتز پس از کناره‌گیری از سمت رهبری کمیته حزب، تصمیم گرفت به کار در مجلس به عنوان نماینده‌ای عادی و بی‌سروصدا ادامه دهد و به‌ندرت در کانون توجه رسانه‌ها قرار گرفت.
سمت‌های خیلی زیادی وجود دارد که پلوسی از ژانویه می‌تواند به عهده بگیرد. اما تا وقتی تکلیف رقابت‌های باقی‌مانده مجلس روشن نشده و معلوم نیست اشتباه جمهوری‌خواهان در به چالش نکشیدن ریاست او تا چه حد خطیر بوده است، هیچ چیز مشخص نیست.
نظر شما :