چه کسانی از «مهمان تهران» استقبال نکردند؟

نشریه کائنات: محمد مهدی ملکی - اردیبهشت سال جاری تهران به مدت 11 روز میزبان خانم «النا دوهان» به عنوان گزارشگر ویژه آثار منفی اقدامات قهری یکجانبه بر حقوق بشر از ایران بود.
در این مدت گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل با بسیاری از افراد، نهادها، مسئولین و سمن های فعال در حوزه های مختلف دیدار و گفتگو کرد تا وضعیت آثار تحریم های یکجانبه را بر فعالیت های مختلف و کسب و کار و سلامت جسمی و روحی مردم را که تا پیش از آن در گزارشات متعددی مطالعه کرده بود را از نزدیک مشاهده و درک کند.
نکته قابل توجه اینجاست که، تمامی دیدارهای صورت گرفته از سوی خانم گزارشگر کاملا طبق برنامه ریزی قبلی وی بوده و دولت ایران در این زمینه دخالتی نداشته است.
«خانم دوهان» علاوه بر بازدید از برخی مراکز درمانی و دارویی و شهرهای اصفهان و کرج، با نمایندگان دستگاه های متولی در حوزه های بهداشت، دارو، غذا، هوائی، بیمه، بانک، حمل و نقل، مسکن، انرژی، کشاورزی، اقتصاد، میراث فرهنگی و گردشگری، پناهندگان، مدیریت بحران، کار و تامین اجتماعی، زنان، کودکان، بهزیستی، هلال احمر، ورزش و همچنین اساتید دانشگاه، سازمان های مردم نهاد، بخش خصوصی، بیماران تالاسمی، بیماران پروانه ای و جانبازان شیمیایی نیز دیدار و از نزدیک با آنان گفتگو و جنبه های مختلف آثار و تبعات تحریم های یکجانبه علیه حقوق ملت ایران را بررسی کرد.
اما این همه ماجرا نیست، ایران 17 سال پیش میزبان گزارشگر ویژه دیگری از سازمان ملل بود و دیگر بنا به دلایل مختلف از جمله ممانعت طرف های خارجی، این مدت هیچ گزارشگر موضوعی و ویژه دیگری به ایران سفر نکرده بود.
در خصوص سفر خانم دوهان نیز شرایط همچون نفرات قبلی بود، هجمه ها و فشارهای زیادی بر خانم گزارشگر  وارد آمد تا بلکه از سفرش به تهران منصرف شود، اما این بار داستان آنطور که مخالفین سفر تمایل داشتند پیش نرفت و خانم دوهان استقلال عمل خود را حفظ کرد.
وی پس از پشت سرگذاشتن فشارهای سنگین قبل از سفر و حضور 11 روزه در ایران و انجام دیدارهای متعدد ذکر شده در سطور فوق، در نشستی خبری با رسانه های حاضر در ایران به بیان بخشی از دیده ها، شنیده ها و درکش از آثار تحریم های یکجانبه علیه ایران پرداخت.
یکی از نکات جالب این نشست خبری پاسخ خانم گزارشگر به پرسش یکی از خبرنگاران در خصوص مخالفت های صورت گرفته با سفرش به تهران بود، خانم دوهان گفت: «مخالفین سفر من به تهران همان موافقین تحریم ها علیه ایران هستند.»
در این گفتار می توان به صورت اجمال به برخی از یافته های خانم دوهان پس از انجام دیدارهایش اشاره کرد:
_ تحریم های یکجانبه موجود علیه ایران، حداقل تعهدات ناشی از معاهدات جهانی و منطقه ای حقوق بشر را نقض می کند.
_ تحریم های اولیه و ثانویه، تهدید به تحریم و پایبندی بیش از حد به تحریم ها، بطور ماهوی باعث تشدید وضعیت بشردوستانه در ایران در ایران شده است.
_ تحریم ها بر حق آموزش، همکاری های بین المللی علمی، ورزشی و فرهنگی نیز تاثیر گذاشته اند.
_ چالش های اقتصادی ناشی از اقدامات قهری یکجانبه و فقدان همکاری های بین المللی بر اساس اصل مسوولیت مشترک، مانع ارائه کمک های پایدار دولت به گروه آسیب پذیر می شود.
اما این نیز پایان ماجرای «مهمان تهران» نبود؛ خانم دوهان پس از برگشت از ایران و انجام ماموریتش، با دور جدید و گسترده تری از فشارهای رسانه ای موافقین و مسببین تحریم ها علیه ایران مواجه شد.
آنها با انجام مجموعه اقداماتی تلاش به تخریب چهره وی کردند تا بلکه بتوانند بر گزارش نهایی ارائه شده از سوی «النا دوهان» در شهریور سال جدید اثرگذاشته و آن را بی اعتبار جلوه دهند.
از جمله اقدامات آنها می توان به متهم کردن خانم دوهان به دریافت رشوه از سوی چین و روسیه اشاره کرد!
این اقدام آنها نشان از تعمد موافقین تحریم های ایران در فریب افکار عمومی و تخریب چهره گزارشگر ویژه سازمان ملل داشت که استقلال خودش را در این سفر به همگان اثبات کرده بود.
واقعیت مطلب این است که گزارشگران موضوعی سازمان ملل که حدودا 50 نفر می باشند، همگی با کمک های مالی داوطلبانه دولت ها، افراد و سازمان های مختلف مردم نهاد به انجام وظایف خود می پردازند و درآمد دیگری ندارند.
این کمک های مالی داوطلبانه هم به صورت رسمی به حساب مشخصی به دفتر کمیسر عالی سازمان ملل واریز می شود.
حال سوال اینجاست که چرا موافقین و مسببین تحریم ها علیه ایران به هر اقدام غیر اخلاقی و نادرستی جهت تحت فشار قراردادن «مهمان تهران» متوسل می شوند؟
مسببین تحریم های گسترده یکجانبه قهری علیه ایران بجای آنکه پاسخگوی اقدامات ناقض حقوق بشری خود در قبال مردم ایران باشند، با فراری رو به جلو تلاش می کنند تا آثار اقداماتشان علیه مردم ایران کمتر دیده و شناخته شود.
آنها نگران این مطلب هستند که گزارش نهایی «النا دوهان» بتواند زمینه ساز محکومیت بین المللی تحریم ها علیه ایران را فراهم آورد و آنها را وادار به پاسخگویی در قبال اقدامات ناقض حقوق بشری اشان کند.