سلطه ۱۱ شرکت بر بخش عمده بازار آمریکا

با وجود تنوع حق انتخاب های موجود در بازار مصرفی، فقط چند شرکت بزرگ هستند که مالک بخش اعظمی از برندهای عمده هستند و به شکل موثری هر چه را که ما خریداری می کنیم در کنترل خود دارند.

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: رشد سریع تنوع در کالاها و خدمات مصرفی روزمره، از انتخاب اینکه کدام غلات صبحانه را باید صبح ها بخوریم تا اینکه وقت خواب دندان هایمان را با کدام خمیردندان مسواک کنیم، این تصور را در ذهن ما به وجود می آورد که انتخاب های نامحدودی را در مقابل خود داریم. برای مثال اگر شما تمایل به خرید آب بطری شده داشته باشید، طیفی از احتمالات مختلف برایتان وجود دارد، از برندهای ارزان تری مثل دیر پارک یا اوزارکا گرفته تا گزینه های گران قیمت تری مثل پریر یا اس.پلگرینو. اما این حق انتخابی صوری است که به طور مصنوعی پیش پایمان گذاشته شده است. مالک تمام برندهای مورد نظر تنها یک شرکت است: نستله.
با وجود تنوع حق انتخاب های موجود در بازار مصرفی، فقط چند شرکت بزرگ هستند که مالک بخش اعظمی از برندهای عمده هستند و به شکل موثری هر چه را که ما خریداری می کنیم در کنترل خود دارند.
اما این «حق انتخاب» واقعا چقدر در کنترل کسب و کارهای بزرگ قرار دارد و آمریکاییان چه اندازه می دانند که کدام شرکت در کدام کالاها و خدماتی که در زندگی روزمره شان به آنها متکی هستند سهم دارد؟ برای فهمیدن این موضوع باید نگاهی عمیق تر به شرکت های بزرگی بیاندازیم که مالک اکثر برندهای مواد غذایی و کالاهای مصرفی در آمریکا هستند.
مشاهده قفسه های فروشگاه ها که تا سقف مملو از کالاهای مختلف است، ممکن است این تصور را در شما به وجود آورد که گزینه هایتان هیچ محدودیتی ندارند، اما نگاهی دقیق تر به برندها و شرکت هایی که مالک این اجناس هستند نشان از ارتباط متقابل پیچیده ای بین آنها می دهد. آمریکاییان با خواندن نتیجه تحقیقات ما درک بهتری از این روابط به دست خواهند آورد.

بازیگران اصلی
این 11 شرکت غذایی و کالاهای مصرفی تقریبا کل چیزهایی را که آمریکاییان خریداری می کنند در کنترل خود دارند:
کلاگ: سال تاسیس 1906 (تحت عنوان شرکت برگه ذرت برشته شده بتل کریگ)؛ درآمد سال 2017: 12 میلیارد و 930 میلیون دلار؛ برندهای عمده: چیز ایت، اگو، فیموس آموس، کیبلر، تاون هاوس
جنرال میلز: سال تاسیس: 1928؛ درآمد سال 2017: 15 میلیارد و 620 میلیون دلار؛ برندهای عمده: بتی کراکر، بیسکوئیک، گولد مدال، چیریوس، چکس
شرکت کرافت - هاینس: سال تاسیس:  2015(از ادغام دو شرکت کرافت فودز اینک و هاینس)؛ درآمد سال 2017: 18 میلیارد و 220 میلیون دلار؛ برندهای عمده: کچاپ هاینس، کرافت مک اند چیز، لانچ ایبلز، مکسول
موندلز اینترنشنال: سال تاسیس: 2012(از انشعاب کرافت فودز اینک)؛ درآمد سال 2017: 25 میلیارد و 900 میلیون دلار؛ برندهای عمده: کادبری، چیپس آهوی!،  نابیسکو، اورئو
مارس: سال تاسیس:1911؛ درآمد سال 2017: 35 میلیارد دلار؛ برندهای عمده: ام اند امز، اسنیکرز، داو، آنکل بنز
کوکاکولا:سال تاسیس:1892؛ درآمد سال 2017: 35 میلیارد و 410 میلیون دلار؛ برندهای عمده: کوکاکولا، مینوت مید، گلاچیو
یونیلیور: سال تاسیس:1929؛ درآمد سال  2017: 62میلیارد و 620 میلیون دلار؛ برندهای عمده: بن اند جریز، کلووندیک، پاپسیکل، دگری، وازلین
پروکتر اند گمبل: سال تاسیس:1873؛ درآمد سال 2017: 65 میلیارد و60 میلیون دلار؛ برندهای عمده: پمپرز، تاید، داونی، چارمین، ژیلت، کرست
شرکت پپسی: سال تاسیس:1898؛ درآمد سال 2017: 65 میلیارد و 530 میلیون دلار؛ برندهای عمده: پپسی، فریتو لی، کوئیکر، تروپیکانا
جانسون اند جانسون: سال تاسیس:1886؛ درآمد سال 2017: 76 میلیارد و 450 میلیون دلار؛  زیرمجموعه های عمده: آوینو، کلین اند کلیر، باند اید، تایلنول
نستله: سال تاسیس: 1866؛ درآمد سال 2017: 89 میلیارد و 790 میلیون دلار؛ برندهای عمده: تال هاوس، گربر، پولند اسپرینگ، استافرز

آیا آمریکاییان می دانند که کدام شرکت بزرگ مالک کدام برند است؟
برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در این باره که آیا آمریکاییان می دانند محصولاتی که خریداری می کنند چگونه از کسب و کارهای بزرگ متاثر می شوند، ما در مورد سه هزار نفر درباره برندهای مختلف و مالکان آنها پیمایشی انجام داده ایم. عمده ترین یافته های این پیمایش عبارتند از:
- آمریکاییان نمی توانند به درستی مالکان برندهای بزرگ را شناسایی کنند. اکثریت آمریکاییان قادر به نام بردن از مالک واقعی هر یک از بندها در تمام موارد نیستند.
- نیمی از آمریکاییان تحت تاثیر شرکت هایی قرار دارند که سیمایی ارگانیک از خود به نمایش می گذارند. نزدیک به نیمی از پاسخگویان معتقد بودند که مالکان انیز هوم گراون و کاشی، شرکت هایی هستند که نام هایی متمرکز بر محصولات ارگانیک و مدعی حفظ سلامتی دارند.
- پنجاه و چهار درصد آمریکاییان فکر می کنند که مالک آنست تی یک شرکت تولید چای است. در مجموع 54 درصد پاسخگویان هنگام اشاره به مالک آنست تی که یکی از نوشیدنی های شرکت کوکاکولاست، به دو شرکت نستله یا لیپتون اشاره کردند.
نزدیک به نیمی از آمریکاییان فکر می کنند برندهایی که روی سلامتی محصولاتشان تمرکز دارند، شرکت هایی هستند که از نامشان برمی آید تولید کننده محصولات ارگانیک باشند.  این نتیجه نشان دهنده قدرت بازاریابی است. برای مثال مجموعا 54 درصد از آمریکایاین معتقدند که مالک شرکت انیز هوم گراون که خود را فروشنده «مواد غذایی مغذی که برای سیاره زمین خوب هستند» معرفی می کند یا شرکت ارگانیک ولی است یا نیچر پت.
هیچ یک از این دو شرکت را شرکت های غذایی  متعارف اداره نمی کنند. ارگانیک ولی آمیزه ای است از یک تعاونی مستقل کشاورزان ارگانیک و نیچر پت نیز کسب و کاری خانوادگی است. با این حال  شرکت غذایی جنرال میلز مالک شرکت انی است که تنها 27 درصد پاسخگویان توانستند به آن اشاره کنند.

صنایع بزرگ دیگر نیز در کنترل شرکت های عظیم قرار دارند
برندهای مربوط به کالاهای مصرفی تنها برندهایی نیستند که شرکت های بزرگ آنها را در کنترل خود دارند. صنایع زیاد دیگری نیز وجود دارد که از ادغام های بزرگ برندهای مختلف به وجود آمده اند، از برندهای رسانه ای و استودیوهای فیلمسازی گرفته تا شرکت های زیبایی و مد تجملی.
بنابراین آیا مصرف کنندگان آمریکایی به راستی از آزادی انتخاب برخوردارند؟ با وجود یک بازار 11 میلیارد دلاری که شرکت های کالای مصرفی و غذایی بیش از 400 برند عمده آن را کنترل می کنند، شاید ما از حق انتخاب زیادی برخوردار نباشیم، هر چند که قطعا توهم حق انتخاب را داریم.
نویسنده: لوک فرناندز (Luke Fernandez)  نویسنده و فعال در حوزه کسب و کار
منبع: yon.ir/ViWJj