ترامپ به دنبال عذاب دادن ایران به زعم خود

دیپلماسی ایرانی: به نظر می آید دونالد ترامپ مجاب شده که فرمول موفقیت در سیاست خارجی را پیدا کرده است: به دشمنان خود زور بگویید؛ آنها را تحریم کنید، تحت فشار قرار دهید و بعد با آنها خوش و بش کنید و به توافق برسید.

ترامپ این رویکرد را در مورد کره شمالی دنبال کرده است، در ماه ژوئن نشستی پر سر و صدا در سنگاپور با کیم جونگ اون برگزار کرد و تعهدی (دلگرم کننده اما انجام نشده) برای خلع سلاح هسته ای مطرح شد. او تاکتیک زورگویی / شیرین زبانی را با مکزیک و مدت ها با کانادا اجرا کرد و به توافقی تجاری دست یافت که نسخه میانه اما کاملا توسعه یافته نفتا است.

چین نیز اینک در تشک کشتی با ترامپ قرار دارد، مسابقه ای که برای پکن گیج کننده است. یک روز ترامپ با وضع تعرفه های بالا به چین ضربه می زند و روز دیگر می گوید او دوست بزرگی مانند پرزیدنت ژی جینپینگ دارد که به طور حتم سرانجام با او به توافق می رسد.

این تاکتیک های خام این قدر واضح است که باعث شگفتی است ترامپ با آنها کار می کند. برخلاف مسابقات کشتی کج که ترامپ به آن علاقه دارد، ماجراجویی های سیاست خارجی از پیش نوشته شده نیست و درصد بسیاری برای خطا وجود دارد. موفقیت ترامپ نشان می دهد که قلدری جواب می دهد، دست کم در کوتاه مدت، تا جایی که قلدری طرف مقابل بزرگ تر و قدرتمند تر باشد.

هماورد بعدی ایران است و این می تواند تا این جای کار جذاب ترین مسابقه باشد. ترامپ در سازمان مللل، با یک سری مواضع خصوصی و علنی ضربات خود را روانه می کرد.

ساده بگوییم، نقشه این است که دست روی خرخره اقتصاد ایران گذاشته شود تا جایی که ایران فریاد بزند: "عمو" ( یا شاید "عمو سام") و بعد بر سر توافقی بزرگ تر و بهتر بر سر مسائل هسته ای و منطقه ای مذاکره شود و ترامپ آن را پیشرفتی غیر منتظره بخواند.

ترامپ کشتی دزد دریایی و قایق عشق خود را 25 سپتامبر در نیویورک به دریا انداخت: "همین حالا ما داریم خیلی کارها می کنیم، از جمله تحریم ها، در سطحی بسیار بالا ...ایرانی ها باید پیش از آن که با آن ها ملاقات کنم لحن خود را تغییر دهند. آنها خواستار ملاقات هستند. تا وقتی لحن شان را عوض نکنند با آنها ملاقات نخواهم کرد. این اتفاق رخ خواهد داد. گمانم گزینه ای نداشته باشند."

در توئیتی که دست نوازشی بر سر روحانی بود با مهرورزی ریاکارانه ای نوشت: "من حتم دارم او مردی به شدت دوست داشتنی است." سپتامبر 2017 به من گفته شد که یک مقام ایالات متحده به امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه گفته است ترامپ آماده دیدار با روحانی است و از او خواسته اگر می تواند این دیدار را هماهنگ کند.

گفته می شود مکرون در نشست هفته قبل سازمان ملل از ترامپ پرسیده است این بار چه باید به روحانی بگوید. منابع به من گفته اند ترامپ پاسخ داده است: "من آماده هستم با آنها مذاکره کنم. اما هنوز خیلی زود است. باید عذاب بکشند." پیام خصوصی او مثل پیام علنی اش بود.

بخش "عذاب دادن" این استراتژی از اوایل ماه آینده آغاز خواهد شد، زمانی که ایالات متحده تحریم های سختی علیه ایران وضع می کند. اغلب کمپانی های اروپایی تایید کرده اند که به جای به خطر انداختن دسترسی خود به بازارهای آمریکا، از تحریم های ایالات متحده علیه ایران پیروی خواهند کرد. از جمله می توان به توتال شرکت غول نفتی و پژو، شرکت خودروسازی، اشاره کرد که سرمایه گذاری عظیمی در ایران کردند.

در حالی که ایالات متحده اقتصاد ایران را تحت فشار می دهد، ایران در جنگ های نیابتی منطقه ای هم سرسخت تر شده است.  پس از بیش از یک سال تعلل، دولت تصمیم گرفت تیمی کوچک و موثر از نیروهای عملیات ویژه را در شمال سوریه، برای حفظ ثبات آن منطقه و جلوگیری از پیشروی نیروهای ایرانی نگه دارد. در عراق، کشوری که ایالات متحده و ایران دوشادوش یکدیگر برای اعمال نفوذ در آن می جنگند، دولت تازه در عراق به ریاست جمهوری برهم صالح و نخست وزیری عادل عبدالمهدی به نظر به سمت غرب متمایل است.

به نظر ترامپ تصور می کند که بازی قدرت – دیپلماسی اش جواب داده و او بی ترید به دستاوردی هایی رسیده است. اما همچنان که مدیران مالی هشدار می دهند: نتایج گذشته تضمین کننده دستاوردهای آتی نیست. 

فشارهای آمریکا احتمالا اقتصاد ایران را ویران خواهد کرد.  پرسش اینجا است آیا این تحولات باعث ایجاد سازش و شکل گیری توافق موفق خواهد شد، یا وضعیت ناکام دیگری در خاورمیانه پدید می آید. امیدها به گزینه نخست است اما آماده گزینه دوم باشید.

منبع: واشنگتن پست / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33