دشمن شمار یک امریکا بودن، خوب است یا بد؟
فرهنگ نیوز نوشت: بحران روابط ایران و امریکا در طول۴۰ سال عمر نظام جمهوری اسلامی، بحران های بزرگی بر ایرانیان وارد ساخته و امید آن می رفت که بعد از توافق هسته ای روبه صلح و آشتی برود اما همان سیاست ۴۰ ساله حاکم بر کشورمان با آزمایش های موشکی جانی دوباره به آن بخشید.
۱- آمریکا از نظر مساحت و جمعیت، سومین کشور و با ۲۴ درصد تولید ناخالص دنیا، بزرگترین اقتصاد جهان و مالک ثلث ثروت کره زمین است.
بودجه نظامیش، ۳۶٪ بودجه دفاعی جهان ( ۳ برابر چین - ۹ برابر روسیه- ۴۹ برابر ایران) است. مداخله گر ترین ملت جهان است و در یک قرن در۷۰ کشور، عملیات نظامی انجام داده است. دلار آمریکا، ارز ذخیره ای اصلی جهان - ۶۴٪ ذخیره بانک های مرکزی - ۳۹٪ بدهی و ۸۵٪مبادلات فارکس است. آمریکا مقصد اول سرمایه و نخبگان، خانه اصلی کسب و کار خلاق و اکتشافات علمی و مالک بهترین دانشگاه ها است.
۲- هیچ کشوری به اندازه آمریکا در بازتعریف نظامِ جهانیِ منبعث از دو جنگ جهانی، موثرنبوده است. قواعد و ساختارهای جهان ، بیش از هرچیز، در جهت تضمین منافع این کشور شکل گرفته است. جایگاه رهبری این کشور در بلوک غرب ، گرچه نسبت به دوران جنگ سرد، تضعیف شده ، اما همچنان مستحکم است.
۳- آمریکا قوی اما به تدریج رو به افول است. بنظر می رسد نیمه دوم قرن حاضر، شاهد دنیایی با بیش از یک ابر قدرت شاخص باشد.
درکِ این معنا، آمریکایی را به تکاپوی بازتعریف جایگاهش انداخته ، دستپاچه، عجول و بیش از هر زمان، مهاجم کرده است. ظهور بوش و ترامپ، اتفاقی نیست.
۴- در سیاست خارجه عملگرای آمریکایی، دو "مورد ویژه"، از دایره تدبیر بیرونند. رفتار شبکه پیچیده تصمیم ساز آمریکا در قبال صیهونیسم و اسراییل را می توان با واژه هایی چون شیفتگی و انقیاد و در قبال انقلاب اسلامی و ج. ا. را می توان با عبارات پدر کشتگی و دشمنی کور توصیف نمود.
۵- دشمنی با ایران در واشنگتن اصلی مقدس و فاقد حدِّ یَقِف، شده است. ایران هم چهل سال است "تو دهنی زدن به آمریکا" ، اگر تمام هدف سیاست خارجیش نباشد، بخش بزرگی از آن است.
۶- آدنائر صدر اعظم پسا جنگ آلمان، در حالی آلمان امروز را پایه ریزی کرد که تحت توافق خفت بار تسلیم، آمریکا در تمام شئون آلمان ، قدرت فائقه داشت. ژاپن و کره جنوبی هم در حالت تحت الحمایگی کامل آمریکا از خاکستر برخاستند. ژاپن امروز، نه تنها در پیشرفت مادی و توسعه انسانی، حتی در مکارم الاخلاق (که قرار بود ثمره مسلمانی ما باشد) ، مورد غبطه ماست.
اما بزرگترین آمریکاستیزانِ پنجاه سال اخیر یعنی عیدی امین، فیدل، قذافی، چاوز، کیم و موگابه برای ملت هاشان جز ورشکستگی، فساد، نا امنی و فروپاشی معنوی، رهاوردی نداشته اند.
البته آمریکا دوستی و آمریکاپرستی هم کیمیای سعادت نیست. حکومت های پهلوی و مبارک، شاهد این مدعاست.
کیفیت حکومت ها را نه بر اساس دوستی یا دشمنی با آمریکا، بلکه بر اساس عملکردشان در توسعه و ترفیه می سنجند. رهبران نباید مشروعیتشان را در صمود دشمنی با آمریکا، بلکه در توفیق خدمت به مردمشان بجویند.
۷- آمریکا قدرتمند است و قدرتش را بدون شرم و خارج از هر نوع اصول پهلوانی، بر علیه دشمنانش بکار می برد. در نیم قرن اخیر، من نمونه ای برای توسعه موفق ملی، بموازات دشمنی داغ با آمریکا، سراغ ندارم. چین وقتی تصمیم گرفت اولویتش را از "توسعه نهضت جهانی پرولتری- دهقانی" به " توسعه اقتصادی و تقویت قدرت چین" ، تغییر دهد، اول سراغ تنش زدایی با آمریکا رفت. مائوی خردمند - این قهرمان آمریکا ستیزی- شخصا هزینه معنوی سنگینی داد.
هوشی مین با کمک همه جانبه بلوک شرق و با صدها هزار کشته، دهها هزار آمریکایی را کشت . اما وقتی ویتنام راه توسعه را در پیش گرفت، تنش زدایی با آمریکا، اولویت یافت. ویتنام اسیر دیروزش نماند و فردایش را ساخت.
نه چین نوکر آمریکا شد، نه ویتنام ذیل آمریکا رفت!
خُنُک آن رهبرِ ضد استعماری که تا ابد انقلابی و چریک نمانده، در یابد کی باید سکاندار توسعه گردد.
۸- من گمان می کنم قرار گرفتن در موقعیت "دشمن شماره یک آمریکا" هزینه های غیرضروری زیادی به ایران تحمیل می کند. تبعات این جایگاه ، ما را در چنان موقعیت ضعیفی قرار داده که جرات نمی کنیم حقابه هیرمند را از افغان ، حق تنفس را از ترکیه، موجودی حسابمان را از هند و قطعات یدکی نظامی مان را از روسیه مطالبه کنیم. تسلط امریکا بر شبکه های قدرت و ثروت جهانی سبب شده، ما بعنوان دشمن نشاندار امریکا، در صحنه جهان، "کشور ویژه" و فاقد برخی حقوق اولیه، باشیم.
۹-رسالت ماهوی حاکمیت ایران، اصلاح امور عالم از طریق بخاک مالیدن مداوم پوزه آمریکای خبیث نیست. رسالت حکومت ایران باید مدیریت توسعه اقتصادی و انسانی ایرانیان باشد. من نمی گویم برویم ذیل آمریکا و نوکرش شویم. می گویم از چین و ویتنام و مالزی بیاموزیم و ضمن حفظ شان و قدرت ملی، دنبال منافع مردممان برویم. چنین اصلاحاتی، محتاج حاکمیتی خردمند، مدبر و شجاع است.
اللهم ارزقنا شیائو پنگ !
مصلحت ایران آن است که از "وضع ویژه"، خارج شود! / محمد حسین کریمی پور
نظر شما :