رای مثبت امریکا به خودش
در دوره جنگ سرد انشقاق در درون شورای امنیت بین دو بلوک شرق و غرب وجود داشت و پیش نویس قطعنامه هایی که از سمت امریکا یا شوروی ارایه می شد با مشکلات قدرت وتوی طرف مقابل مواجه می شد.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم مهدی ذاکریان، آورده است: اما از سال ١٩٩٠ تعداد پیش نویس قطعنامه هایی که به سمت وتو می رود محدود شد و کشورهای عضو دایم سعی کردند از وتو استفاده نکنند. این موضوع در دوره اوباما به حداقل رسید از همین رو امریکایی ها کمترین میزان استفاده از حق وتو را در این دوره داشتند. اما از زمانی که دونالد ترامپ در مسند قدرت قرار گرفت ما اکنون در سه مرحله با انزوای امریکا مواجه هستیم. یک مورد در خصوص پرونده حقوق بشری ایران بود که آنها قصد داشتند ...
ایران به عنوان کشوری علیه صلح و ثبات امنیت جهانی شناخته شود که عملا موضوع با مخالفت تمام اعضای حاضر در نشست مواجه شد. موضوع دیگر مربوط به یمن بود که در راستای قطعنامه ٢٢١٦ قصد داشتند ایران را به عنوان ناقض این قطعنامه بگنجانند که روسیه آن را وتو کرد. اما اتفاقی که جمعه شب در شورای امنیت رخ داد، اتفاقی تاسف برانگیز است که سازمان ملل متحد در حال فلج شدن برای حل بحران های منطقه ای است، چرا که اکنون در غزه انسان های بی گناهی که نه اسلحه دارند و نه مرتکب جرم و جنایتی شده اند کشته می شوند بدون آنکه شورای امنیت در این خصوص اقدامی انجام دهد. با این وجود دو پیش نویس قطعنامه در خصوص فلسطین به شورای امنیت ارایه داده شد. یکی توسط کویت بود که به آرای جامعه جهانی نزدیک تر بود و این پیش نویس تنها یک رای مخالف داشت و آن ایالات متحده امریکا بود، هرچند که ٤رای ممتنع نیز داشت اما ١٠ رای مثبت را به همراه داشت.
بنابراین نظر اکثریت جامعه جهانی این بود که قطعنامه مورد تصویب قرار گیرد. در طرف مقابل قطعنامه ای دیگر را امریکایی ها ارایه کردند، پیش نویسی بود که تنها یک رای مثبت داشت و سایر کشورها یا مخالف یا ممتنع با پیش نویس قطعنامه امریکا بودند. این موضوع نشان می دهد که سازمان ملل متحد اکنون با یک شکاف و انشقاق جدی میان اعضای خود روبه رو شده است که علت اصلی چنین اتفاقی به ایالات متحده امریکا باز می گردد که در این شکاف و تفرقه میان جامعه بین المللی، امریکا به سمت تعمیق این روند پیش می رود و آن را نیز رهبری می کند. نقش امریکایی ها از زمان جنگ جهانی اول، نقش همکاری و اتحاد با جامعه جهانی بود و جامعه جهانی را به سمت یک همکاری بین المللی هدایت و رهبری می کرد.
ولی از زمانی که دونالد ترامپ در امریکا به قدرت رسیده است به جای پیشبرد نزدیکی و همگرایی بین المللی تفرقه و جدایی جامعه جهانی از یکدیگر را تعمیق می بخشد که این یک خطر بزرگ برای نظام بین الملل است. باید تاکید کرد اتفاقی که جمعه شب در صحن شورای امنیت رخ داد و امریکا پیش نویس قطعنامه پیشنهادی را ارایه داد و تنها یک رای موافق خود را به همراه داشت اقدامی بی بدیل بود. در حال حاضر پس از اقدامی که امریکایی ها در خصوص ایران انجام دادند و با مخالفت جامعه جهانی مواجه شد این دومین بار است که کل جامعه جهانی به آنها «نه» می گوید و تنها خودشان به خودشان رای مثبت می دهند.
اما نباید این نکته را فراموش کرد که ایران نباید از انزوایی که برای امریکا به وجود آمده، غره شود. جمهوری اسلامی ایران ضمن اینکه در ایجاد انزوای امریکا به دلیل وجود برجام موثر بوده است و به دلیل سیاست خارجی صحیحی که در طول پنج سال گذشته داشتیم به دلیل مدیریت صحیح دیپلماسی کشور، ایالات متحده در بسیاری از مسائل و به خصوص منطقه منزوی است و به غیر از رژیم اسراییل، امارات و عربستان سعودی کشوری در دنیا نیست که سیاست های ایالات متحده را به طور کامل تایید کند و این بخشی از زحمات دستگاه دیپلماسی کشور است. اما این نباید موجب غره شدن ما شود و در این موضوع تحرکات دیپلماتیک خود را محدود کنیم یا به آنچه در گذشته صورت گرفته بسنده کنیم. اکنون زمان آن فرا رسیده است که جمهوری اسلامی فعالیت بیشتری را در مسائل متعددی همچون فلسطین، یمن، سوریه و هسته ای انجام دهد و نباید دچار رکود شود بلکه رفت و آمدها باید افزایش پیدا کند.
باید وزیر امورخارجه، معاونین و سفرای ما همگی باب مذاکره را با سازمان همکاری اسلامی، سازمان ملل و سایر کشورها فعال کنند و چه در سطح دوجانبه و چند جانبه دیپلماسی ما باید فعال شود و سیاست خارجی مارا برای جهانیان روشن کند و برای جهان تبیین شود که جمهوری اسلامی ایران در مساله غزه با نقض حقوق بشر دوستانه بین الملل مخالف است و در این زمینه تمام تلاش خود را به کار می گیرد. باید ایران نشان دهد با کودک کشی و غیرنظامی کشی در یمن مخالف است. با گروه های افراطی و تروریست ها در سوریه مخالف است. با بی ثباتی در عراق مخالف است. این بسیار مهم است که ایران فعالیت خودش را انجام دهد. زیرا اکنون شاهد آن هستیم غیراز وزیر امور خارجه، سایرین فعالیت زیادی ندارند.
معاونین رییس جمهور، رییس دفتر همگی باید فعال باشند و خطوط ارتباطی باید فعال شود در غیر این صورت این انزوایی که برای امریکا، اسراییل و عربستان به وجود آمده است از بین می رود. اکنون محمد بن سلمان در حال دوشیدن امریکا ست. ایشان اقدامات کوچک در داخل انجام می دهد، امتیازات بزرگ دریافت می کند. اینگونه نباید باشد که از انزوا و خطاهای امریکا بهره برداری نکنیم و تنها از آن حظ معنوی ببریم و عنوان کنیم که به دهان امریکا زدیم. در دهان امریکا زدن باید به صحنه عمل برسد.
نظر شما :