هیچ راه حل سیاسی بدون رویای بیت‌‌المقدس ممکن نیست

نویسنده: گیلس فریزر

دیپلماسی ایرانی: در تلاش برای سازمان دادن محل های زیارتی سرزمین مقدس اغلب با مردمی مواجه شدم که به کلیسا می رفتند اما حاضر به سفر به اسرائیل و بیت المقدس نبودند چرا که میان آنچه در ذهنشان هست و واقعیت تفاوت زیادی وجود دارد. «اورشلیم طلایی. با شیر و عسل های مقدس...» آنها در کلیسا اینها را می خوانند «من نمی دانم، آه من نمی دانم/ چه لذت هایی آنجا در انتظارمان است/ چه شکوه و جلالی/ چه سعادت غیرقابل قیاسی» آیا این شهر می تواند با چنین قیاس هایی خود را تطبیق دهد. واقعیت همیشه چیز متفاوتی است. آنچه توریست ها با آن مواجه می شوند فروشگاه ها، ترافیک، شلوغی و تمام چیزهایی است که در اماکن توریستی با آن مواجه می شوید. برای یهودی ها این احساس حتی می تواند تندتر باشد. برای نزدیک به 2 هزار سال به یهودی ها امید و وعده داده شده است. ادبیات کتاب مقدرس عبری بیشتر و بیشتر از این زیبایی ها نوشته است. آنچه یهودی ها گفته شده نقطه ای خاص از زمین است. محل اتصال میان خدا و بشریت که شبیه هیچ جای دیگری نیست. جایی که بهشت و زمین به یکدیگر می رسند و به یکدیگر خوشامد می گویند.

به دنبال تخریب معبد توسط رومی ها در 70 سال پس از میلاد مسیح، یهودی ها در حدود 2 هزار سال یهودی ها از مکان مقدس خود تبعید شده بودند. ایده اورشلیم اما همواره و همواره با بازگو کردن داستان زنده نگه داشته شده است. از آنجایی که بیت المقدس تاسیس شد یهودی زمان بیشار و بیشتری را صرف گفتن داستان هایی از اماکنی کردند که در آن مشغول زندگی بودند. این همان ایده ای است که در سر داشتند تا به یهودیان بباورانند که آنها از سرزمین خود رانده شده و باید احساس غربت داشته باشند. در قلب سنت عروسی یهودی، شکستن شیشه وجود دارد که نمادی از تخریب معبد است و وعده هایی از رودخانه بابل داده می شود: «اگر من تو را فراموش کنم اورشلیم، بگذار تا دست راست من از کار بیفتد. اگر من از لذت های خودم دست نشویم، بگذار تا زبانم به سقف کامم بچسبد.»

یکی از این عروس ها می گوید چیز خاصی از این آهنگ نمی خواهد اما این وعده ای است که داده شده آن هم در زمانی که در اسرائیل ازدواج کردم همان طور که میلیون ها یهودی در کشورهای دیگر آن را می شنوند. «سال دیگر در بیت القدس» همانطور که همیشه در همه جا این وعده به گوش یهودی ها می رسد. بیت المقدس هم یک مکان است و هم یک ایده. اما زمانی که در قلب ها بیت المدس به مکانی ایده آل تبدیل می شود آن گاه کسانی خواهند بود که تنها بیت المقدس خود را در میان بحران های سیاسی می بینند و شغل خود را این می دانند که به دور آن دیوار بکشند و آن را مال خود کنند. ایده من این نیست که اورشلیم مقدس و رویایی باید جایگزین آنچه امروز از مغازه ها، شلوغی ها و سیاست ورزی ها می بینیم شود بلکه بیت المقدس طلایی همانطور که باید رویایی دیده شود بلکه باید به شکلی در دنیای مدرن و نقطه رقابت منطقه ای هم به آن نگاه شود. ذهن های سکولار ممکن است از تفکرات در مورد بیت المقدس رویایی و هیاهوهای سیاسی امروز از مداخله ترامپ و ادعای اینکه بیت المقدس پایتخت اسرائیل است، خسته شده باشند. درست است که کاخ سفید از سوی یک بنیادگرای مسیحی اداره می شود که از دید آنها بیت المقدس رویایی دور و دراز است. من کاملا مردانی سنتی را درک می کنم که در دنیای رویایی دیوانه وار زیسته اند. با این حال بیت المقدس همواره محل تجسم رویاهای مشترک بوده و نمی توان آن را انحصاری نگاه کرد. یهودی ها، مسیحی ها و مسلمانان همه رویاها و امیدهای خود را به این نقطه گره زده اند. تخیلات و اشتیاق هایی روی بیت المقدس دارند. این تصورات بیت المقدس را تبدیل به شهری کرده که امروز آن را می شناسیم. و هیچ صلح و حیات سیاسی بدون درک این مساله، چرایی و چگونگی این رویاها امکان پذیر نیست.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش