ای کاش علی عبدالله صالح زودتر از قدرت کنار می رفت

دیپلماسی ایرانی: سی سال بعد از این که در قدرت بود، انتظار می رفت علی عبدالله صالح از عرصه سیاسی یمن کنار می کشید. بعد از این که نقش آفرینی سلبی یا ایجابی خود را ایفا کرد، می بایست در برابر اراده ملتش سر تعظیم فرود می آورد و اجازه می داد که ملت یمن خودش سرنوشت و آینده خود را تعیین کند.

اما وسوسه قدرت سبب شد تا رئیس جمهور صالح جلوی اراده یمنی ها بایستد و وارد ماجراجویی خطرناکی شود که در پی آن ملت به گروه های مختلف تقسیم شد. در این برهه وی ابایی نداشت که از حوثی ها کمک بگیرد و دروازه های کشور را به روی دخالت همه کشورهای خارجی باز کند، و اجازه دهد هر اتفاقی بیفتد. حتی اجازه داد ملت یمن دو پارچه شوند و به چیزی بیش از یک ملت تبدیل شوند.

این اتفاقات افتاد در حالی که عبدالله صالح تلاش می کرد بازی خطرناکی را پیش ببرد و دروازه های کشور را به روی طمع های بسیاری بگشاید. طمع هایی که پیش زمینه آن برای همه روشن است، یکی از آنها تهدید کشورهای عربی خلیج فارس است که یمن قلب آن محسوب می شود.

یمن همیشه ویژگی های بسیار خاصی نه تنها در ترکیب انسانی فکری خود داشته بلکه جزئی از تاریخ تمدن انسانی هم بوده است. اما از آن جایی که ملت یمن اصول ثابت فرهنگی و فکری خود را دارند همیشه به دور از دیگر ملت های عربی به سر برده اند و با آنها متفاوت بوده اند. سال ها فقر سبب شده آنها تنها به فکر تامین نیازهای خود باشند.

رئیس جمهور علی عبدالله صالح بیش از 30 سال بر کرسی قدرت تاکیه زد و می خواست و تلاش می کرد که بر خلاف اراده ملتش بیشتر در قدرت بماند.

در حالی که از او انتظار می رفت بعد از قیام مردم یمن به همراه دیگر مردم عربی در تونس و مصر و سوریه و لیبی از قدرت کناره گیری کند. اما او وارد جنگ های داخلی شد و یمن را کاملا ویران کرد.

در یکی از عملیات علی عبدالله صالح زخم های خطرناکی برداشت و در عربستان سعودی دوره درمان را گذراند تا این که سلامتی اش را بازیافت، آن حادثه هشداری به او بود که برای بازگرداندن امنیت به یمن تلاش کند اما بار دیگر خود را وارد بازی سیاسی در بدترین دوران یمن کرد. او گزینه ماندن در یک طرف جنگ خونین را انتخاب کرد، جنگی که هنوز پایان نیافته و پایانش به دست حوثی هایی است که او از آنها کمک گرفت تا از او حمایت کنند و اریکه قدرت را به او بازگردانند.

الآن یمن در وضعیت به شدت غمناکی به سر می برد، یمنِ غرقِ در خون در آستانه فروپاشی است، در حالی که علی عبدالله صالح به جایی رفت که هر کس به آن جا می رود تا به جزای خود برسد. این همان لعنت قدرت است و اصرار بر لجبازی در برابر زمانه و حیات و اراده ملت.

منبع: الاهرام / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: دوشنبه 20 آذر 1396 / انتشار مجدد: شنبه 2 دی 1396