افسانه پوتین بدجنس و کبیر

سوزان گلاسر

دیپلماسی ایرانی: اگر این روزها، کسی پوشش خبری ایالات متحده از رئیس جمهور روسیه را بخواند، فکر می کند که او 3 متر قد دارد، استاد عروسک گردانی است و  فقط کافی است رشته نخ عروسک های هکر خود را در کرملین تکان دهد تا تمام اطلاعات آیفون های آمریکایی های عاشق دموکراسی را به دست بیاورد؛ او هیولایی است که آزاد شده و آماده حمله به آمریکا در تمامی جبهه ها است.

فقط یک مشکل با این دیدگاه وجود دارد: تقریبا تمام هوشمندترین محققان روسیه که می شناسیم و بسیاری از روس ها با آن مخالف هستند.

در حقیقت بسیاری نگران هستند که با ساختن چنین تصویری از پوتین، شهرتی که به دنبال آن بوده به او ارزانی شود. میخائیل خودورکوفسکی که زمانی ثروتمندترین فرد روسیه بود، ولی بعدا توسط پوتین به زندان افتاد و تبعید شد این حرف ها را "افسانه پوتین بدجنس و کبیر" می خواند.

تمامی متخصصان روسیه معتقدند که او اقتدارگرا است و ایالات متحده را دشمن خود می بیند. اما آن گونه که آمریکا آن را به چشم یک استراتژیست بزرگ می بیند نیست. تجربه پوتین اغلب به آنچه از جماهیر شوروی یاد گرفته باز می گردد و درصدد بازسازی قلمرو پیشین، اما با قدرتی کمتر و با اتکا به تهدید است.

خودورکوفسکی این طور استدلال می کند که نگرش آمریکا به پوتین به چشم یک جوزف استالین جدید، درست نیست. او می گوید: "مردم در غرب فکر می کنند اداره کل کشور به دست پوتین است؛ اما چنین نیست. پوتین تنها به مسکو حکومت کرده و رابطه اش با کسانی که دیگر مناطق کشور را اداره می کنند ساده است: آنها برای او رأی جمع می کنند و پوتین اجازه می دهد هرطور که دوست دارند، حکومت کنند."

این سوء تفاهم در مورد پوتین قطعا منجر به تصمیم های نادرست رهبران غربی در این خصوص شده است، به عنوان مثال به گفته ان اپل باوم، تاریخ شناس شوروی، بسیاری، نخستین شواهد مبنی بر دخالت پوتین در انتخابات سایر کشورها را نادیده گرفتند تا این که این اتفاق در انتخابات آمریکا نیز افتاد.

آیا می توانیم پوتین را برای هک  کردن انتخابات ایالات متحده مقصر بدانیم؟ مطمئنا بله. اما نکته مهم این است که اتهام زدن به روسیه آن را اصلاح نمی کند.

انتخابات ریاست جمهوری روسیه  سال 2018 در تاریخ 18 مارس برگزار خواهد شد و شیوه ای که در حال شکل گیری است نشان می دهد که حرکات تند آمریکا چه طور به ماندن او در قدرت کمک می کند. با اینکه پوتین رسما اعلام نکرده، اما انتظار می رود بار دیگر کاندید شود و ماندنش در قدرت را از سال 1999 تا 6 سال دیگر یعنی 2024 تمدید کند.

به عبارت دیگر، این یک نامزدی جعلی است که در آن از مردم روسیه هر شش سال خواسته می شود تا پیوستگی قدرت پوتین را تأیید کنند. علاوه بر این، مخالفتی نیز که علیه او وجود دارد نه تنها ضعیف شده بلکه به شدت پراکنده است.

اما فقط به این دلیل که پوتین با نامزد دیگری رقابت نمی کند به این معنا نیست که رقیب ندارد. در حقیقت به طور فزاینده ای واضح است که رقیب انتخاباتی پوتین در سال آینده آمریکاست.

به گفته خودورکوفسکی: "پوتین یک مشکل آشکار دارد. اقتصاد کشور او در رکود است. او باید به طور مداوم انگشت اتهام خود را به سوی مقصر نشانه برود: مقصر آمریکاست و او باید به همه آن را نشان دهد."

هفته گذشته پوتین سخنرانی با حضور گروهی از کارشناسان خارجی و جورج دبلیو بوش ترتیب داد. در این سخنرانی به سوالات مربوط به احیای اقتصاد روسیه پاسخ نداد و در عوض به نقش خود به عنوان رهبر جهانی پرداخت که وظیفه مقابله با آمریکا را بر عهده دارد.

سخنرانی تند هفته گذشته پوتین به طور حتم شاهدی قطعی از این امر است که پوتین از اینکه دونالد ترامپ سیاست های سازگارتری در رابطه با روسیه دنبال کند، ناامید شده است.

به عبارت دیگر می توان منتظر سخنرانی های تند بیشتر از پوتین که برگرفته از دستورالعمل های شوروی سابق است، باقی بمانیم.

به اعتقاد اپل باوم آمریکا از میزان تاثیر خود در روسیه خبر ندارد و نمی داند که هر روز در تلویزیون ملی، آمریکا به صورت دشمن نشان داده می شود. پوتین از این سیاست ترامپ استفده می کند چرا که مردم روسیه به او برای دفاع در مقابل آمریکا نیاز دارند.

اپل باوم این طور نتیجه می گیرد: "به این ترتیب مردم در موقعیت عجیبی قرار گرفته اند که یادآور بازگشت جنگ سرد است، با این تفاوت که تنها یک طرف در حال مبارزه است."

منبع : پولتیکو / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33