کالاهای آمریکایی را تحریم کنیم

نویسنده: پیتر سینگر، استاد اخلاق زیستی دانشگاه پرینستون

دیپلماسی ایرانی: نتیجه انتخابات فاجعه بار نوامبر گذشته در ایالات متحده حالا کاملا روشن است. بی تفاوتی پرزیدنت ترامپ در خصوص خطرات تغییرات آب و هوایی و اقداماتی که او به دلیل همین بی تفاوتی انجام می دهد، پیامدهایی به همراه دارد که زیر سایه دستور ویژه وی در باب مهاجرت، کاندیدا کردن یک محافظه کار تندرو در دیوان عالی و لغو اوباماکر (طرح بیمه درمانی) قرار گرفته است.

به استثنای به راه انداختن جنگ اتمی، دشوار است اگر فکر کنیم رئیس جمهور ایالات متحده با لغو دستور پرزیدنت باراک اوباما مبنی بر توقف ساخت و ساز نیروگاه های جدید هسته ای و تعطیلی نیروگاه های قدیمی، می توانست اقدامی مخرب تر علیه مردم دهد. این دستور ترامپ متعاقب دستور وی برای لغو استانداردهای سوخت کارآمد برای ماشین ها و کامیون ها مطرح می شود. وی اعلام کرده است که می خواهد هزینه تحقیقات علمی در خصوص آب و هوا را قطع کند.

هر چند ترامپ خروج ایالات متحده از معاهده آب و هوای پاریس را اعلام کرده است اما اقدامات او احتمالا در تضاد با تعهدات ایالات متحده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا 26 مقدار آن در سال 2005 تا سال 2025 است.

معاهده پاریس که توسط 195 کشور امضا شده است آخرین شانس واقعی ما است برای اینکه گرمایش زمین را تا کمتر از 2 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح غیرصنعتی نگه داریم. همین 2 درجه خود برای ساکنین کشورهایی که جزیره های پایین دستی هستند بسیار زیاد است. این کشورها تقاضای محدودیت 1.5 درجه را داشتند – که بدون آن ممکن است در اعماق اقیانوس دفن شوند.

دانشمندان توافق دارند هر گونه افزایش در دمای جهانی بیش از 2 درجه می تواند سیکل بازخوردی تولید کند که میزان گرمایش را بیشتر بالا برده و برخی مناطق وسیع کره زمین را به حالت غیرقابل سکونت در آورند. برای مثال، گرمایش زمین منجر به تولید مقدار بیشتری متان – گازی گلخانه ای قوی تر از دی اکسید کربن - از طریق ذوب شدن لایه منجمد اعماق زمین در سیبری می شود که خود باعث گرمایش بیشتر زمین، ذوب شدگی بیشتر و انتشار متان بیشتر در جو می شود.به شیوه مشابه گرمایش باعث از دست رفتن یخ های قطبی می شود که معنایش این است حرارت آفتاب به جای آنکه بازتابیده شود بیشتر توسط اقیانوس جذب می شود.

ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی تغییرات آب و هوایی را "فریبی" از سوی چینی ها برای نابودی صنایع آمریکا توصیف کرد. ماه گذشته، اسکات پروت که توسط ترامپ به ریاست آژانس حفاظت از محیط زیست منصوب شده است گفت او باور ندارد دی اکسید کربن نقش اصلی را در تغییرات آب و هوایی ایفا کند. او افزود "ما هنوز این را نمی دانیم" و " می بایست بررسی ها تحلیل های خود را ادامه دهیم."

انجمن هواشناسی آمریکا فورا نامه ای به پروت نوشته و گفته اینکه دی اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه ای اصلی ترین دلیل گرمایش زمین است "مسلم و قطعی" است و اینکه حرف وی "با (یافته های ) هیچ نهاد علمی که در حوزه مربوطه تخصص دارد و به نتیجه متفاوتی دست یافته باشد" همخوانی ندارد.

حقیقت دارد. البته، آنچه اکثر تحلیلگران از خاطر برده اند این است که حتی اگر، برخلاف تمام شواهد، قرار بود قبول کنیم که اظهارات پروت مبنی بر اینکه " ما نمی دانیم"، دی اکسید کرین اصلی ترین عامل تغییرات آب و هوایی است، اقدام دولت ترامپ باز هم عاری از احساس مسئولیت می بود.

تا وقتی این احتمال که دی اکسید کربن عامل اصلی تغییرات آب و هوایی است به پایین تر حد نرسد، اشتباه است که آینده سیاره و صدها میلیون انسان را به قضا و قدر بسپاریم تا هزینه انرژی را برای آمریکایی ها کاهش یابد و چند هزار شغل در صنایع زغال سنگ حفظ شود.(حقیقت این است که اساسا مشاغل مربوط به زغال سنگ به دلیل اتوماسیونی شدن و رقابت گازهای طبیعی ارزان با آن در حال اضمحلال هستند، نه به خاطر مقررات کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن.)

معاهده آب و هوایی پاریس هیچ ساز و کاری برای تحریم کشورهایی که از انجام تعهدات خود سر باز می زنند در اختیار ندارد. ایده ای که وجود دارد این است که این دست کشورها "معرفی و شرمنده" شوند. خب پیش از آنکه ترامپ به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، یعنی زمانی که ویدئوی مشهور اظهارات وی در خصوص تعهدی به زنان منتشر شد، پرواضح بود که او از شرمگین شدن مصون است.

اگر ایالات متحده بی اعتنا به آسیب هایی که سوخت های ارزان قیمت و در دسترس به دیگران وارد می کند از آن برای تولید انرژی استفاده کند و برای کمپانی های خود مزیتی بالاتر از آن هایی در نظر گیرد که در دیگر نقاط دنیا با نیت خیرخواهانه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تلاش می کنند تا به تعهدات پاریس عمل کنند، همین باید برای سازمان تجارت جهانی کافی باشد تا به دیگران اجازه دهد موانع تجاری علیه کالاهای آمریکایی اعمال کنند. اگر سازمان تجارت جهانی شجاعت کافی برای این اقدام را ندارد، چاره کار در دست مصرف کنندگان خارجی است که می بایست با نخریدن کالاهای آمریکایی به دولت ترامپ نشان دهند درباره سیاست هایش چه فکر می کنند.

منبع: پراجکت سیندیکت / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی/ ۳۳