به ترامپ خوراک ندهید

نویسنده: مارینا هاید

دیپلماسی ایرانی: صحنه آغازین فیلم «توییستی» اثر سیدنی بولاک، این طور است که داستین هافمن در آن سعی دارد مدیر برنامه هایش را متقاعد کند تا نقشی برای او در نمایش هم اتاقی اش پیدا کند. این نمایش با عنوان «بازگشت به کانال عشق» درباره زوجی است که می خواهند به منطقه ای که بر اثر یک فاجعه زیست محیطی نابود شده است، بازگردند. جوهره پاسخ پولاک این است: «هیچ کسی نمی خواهد نمایش درباره زوجی که می خواهند به کانال عشق برگردند ساخته شود! هیچ کس نمی خواهد 20 دلار بپردازد تا مردمی را ببیند که در کنار زباله های شیمیایی زندگی می کنند! آنها می توانند نیوجرسی را نگاه کنند.»

این دقیقا دیالوگی است که هربار با به یاد می آورم وقتی که رهبران رسانه ای جهان حمله ترامپ به رسانه ها را مورد پوشش قرار می دهند. هیچ کس اهمیت نمی دهد که ترامپ چقدر با روزنامه نگاران بد برخورد می کند. البته برخی مردم اهمیت می دهند اما نه به شیوه ای که مطلوب شما باشد. در این درگیری آنها از تنگنایی که رسانه ها در آن قرار گرفته اند، لذت می برند. مدام می خوانم که «ترامپ رسانه ها را بیدار کرده است» و تنها پاسخ منطقی این است: «واقعا؟ پس او قبلا با چه چیزی مواجه بود؟»

حالا چهار هفته است که از آغاز به کار دولت او می گذرد و هنوز هیچ چیز برای گفتن فراتر از روزهای قبلی کمپین مبارزات انتخاباتی او وجود ندارد و هنوز درباره این نکته که ترامپ با رسانه ها چطور برخورد می کند، بحث می شود. این چیزی است که حالا یک کودک هشت ساله هم درباره آن می داند و قبایل ناشناخته آمازون هم از «اخبار جعلی» او به خنده می افتند.

شاید دیگر زمان آن باشد که اخبار درباره «حمله بی سابقه ترامپ به رسانه ها» را خاموش کنیم چرا که این دست خبرها آن قدر نمونه اش فراوان است که به سرعت در حال از دست دادن شکل و ارزش خبری خود هستند. هر چقدر که ترامپ بد برخورد کرده باشد و هرچه به خبرنگاری توهین کرده باشد، این مساله دیگر برای دیگران مهم نیست. فقط به این خاطر که یک ترول پا به کاخ سفید گذاشته است به این معنی نیست که مدیریت رفتار او به طور ناگهانی بی معنی شده باشد. او را تغذیه نکنید و خوراک در اختیارش قرار ندهید.

این تاکتیکی اساسی برای ترامپ است. صحبت کردن همه درباره رسانه ها جنگی فرسایشی است که در آن تنها کسی که ذینفع می شود ترامپ است. او قصد دارد تا ما را خسته و ذهن ها را منحرف کند. زمانی که همه ما در مورد رسانه ها صحبت می کنیم چه چیزهای دیگری هست که درباره آنها دچار غفلت می شویم؟ خودتان انتخاب کنید: روسیه، چین، درگیری در نرخ بهره، اتهامات فساد، پروتکل های امنیتی، راه حل دو دولت، مهاجرت، گمرک ، مهاجران غیرقانونی و خیلی چیزها مانند این. از نقطه نظر استراتژیک این مسائل زیر حمله هستند و رسانه ها نیاز دارند تا خود را از بحث هایی که هم اکنون درگیر آن شده اند، کنار بکشند تا باقی چیزها را ببینند. حداقل این است که این عقب نشینی به قوی تر شدن آنها منجر می شود.

از نظر من موفق ترین عبور از این مسائل زمانی بود که روز پنج شنبه پیتر الکساندر از ان بی سی مدام به ترامپ درباره جزئیات دروغ او درباره بزرگترین پیروزی انتخاباتی از زمان رونالد ریگان فشار می آورد. این دقیقا جایی است که ضربه به ترامپ فرود آمد. دروغ ها مهم هستند. تهمت زنی ها و دروغ های بی پایان ترامپ در رسانه ها عوامل ایجاد حواس پرتی هستند که باید با آنها مبارزه کرد.

نویسنده متولد شوروی، پیتر پمراناستف، تاکتیک جدید کاخ سفید با رسانه ها را ترسی آشنا خوانده که سال هاست در مورد کرملین پوتین تماشا کرده است. در ماه دسامبر او پیامی آشکار بر اساس تجربه اش داد: «بسیاری از لیبرال ها حالا انگیره پیدا کرده اند و من می بینم که آنها دقیقا در همان دامی می افتند که لیبرال های روسیه در آن سقوط کردند. لیبرال های روسیه در اتاقی با پژواک های خود محبوس شدند. آنها به مردم دسترسی نداشتند درحالی که گمان می کردند این دسترسی وجود دارد. بنابراین کرملین وجود آنها را بازتعریف کرد. به یاد آورید که این اتاق پژواک یک حیله است. لازم است که از منطقه امن خود بیرون بیایید و به مردمی که در حصار نشسته اند دسترسی پیدا کنید.» او اضافه کرد: «نیاز است که روزنامه نگاران دوباره روزنامه نگاری را بازتعریف کنند تا تنها با یکدیگر صحبت نکنند.» یا حتی بدتر در مورد کنونی، تنها درباره خود صحبت نکنند. این یک زنگ خطر است و روزنامه نگاران باید بیشتر درباره خود احتیاط کنند.

البته پرداختن به این دست مسائل وسوسه انگیز است آن هم با گیر کردن در دورانی که ترامپ نزدیک ترین افرادش را مسئول کوبیدن رسانه ها کرده است. من در واشنگتن پست دیده ام که جارد کوشنر، داماد ترامپ، برای دومین بار در مورد پوشش خبری سی ان ان به مدیر اجرایی آن شکایت کرده است به خصوص با اشاره به صحبت های دو صاحب نظر ویژه. با این حال شاید راهی کاملا متضاد در این بازی نیاز باشد. همه ما می دانیم که ترامپ با برچسب «اخبار جعلی» با هر چیزی که دوست ندارد، هر چیزی که با آن مخالف است، هر چیزی که دست او را رو کرده و هر چیزی که او را مسخره کند، به مبارزه می پردازد. بنابراین لازم نیست که به این دست بوق و کرناها فضا بدهیم بلکه باید برعکس آن حرف ها و حقایق واقعی را برای مردم آشکار کنیم.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش