رئیس جمهور ضد سرویس‌های اطلاعاتی

دیپلماسی ایرانی: با جدی شدن دخالت های روسیه، از جمله هک های صورت گرفته در جریان انتخابات ایالات متحده، نگرانی های بیشتری در مورد نظرات رئیس جمهور منتخب درباره این موضوع وجود دارد؛ نظراتی که چگونگی عملکرد او را در دوره ریاست جمهوری و تصدی سیاست خارجی نشان خواهد داد. نمی توان از خاطر برد که شواهد بسیاری درباره رئیس جمهور منتخب در دوره دو ماهه انتقالی وجود دارد که نشان می دهد او چطور عمل خواهد کرد. در حافظه ما هرگز رئیس جمهور منتخبی وجود نداشته که تا این حد قراردادها در مورد نحوه عملکرد در دوران انتقال را مسخره کرده باشد یا سیاست هایش را با توییت کردن های شبانه نشان دهد. جملاتی یک سره توهین آمیز درباره بخش هایی از دولت که قرار است در آینده آنها را رهبری کند.

با وجود دانش اندک ترامپ و تجربه ناکافی در روابط خارجی ایالات متحده، او علاقه چندانی یه یادگیری و اطلاع یافتن از آن چیزی که جامعه اطلاعاتی می تواند در اختیارش قرار دهد، ندارد. یا شاید عبارت بهتر است گفته شود، ترامپ مطابق عادتی تنگ نظرانه از پذیرفتن کمک از جامعه اطلاعاتی اجتناب کرده است. در هر صورت ترامپ بیشتر ورودی های اطلاعاتی که به رئیس جمهور منتخب ارائه می شود را با این توضیح که «من آدم باهوشی هستم»، نمی پذیرد. او ترجیح می دهد که وظیفه حضور در جلسات اطلاعاتی و دریافت خلاصه اطلاعات را به مشاور امنیت ملی خود تفویض کند؛ فردی که یک نظریه پرداز اسلام هراس با مفاهیم و رویکردهایی عجیب وغریبی نسبت به جهان خارج است.

ترامپ به اشاعه شک و تحقیر در مورد جامعه اطلاعاتی ایالات متحده می پردازد که ممکن است فراتر از لایه های ظاهری و در هسته خود، از شخصی بربیاید که مدت های طولانی و به صورتی عمیق با این جامعه سروکار داشته و به اندازه کافی می داند که کجا و چگونه لازم است که قضاوت های آنها مورد سوال قرار بگیرد. اما ترامپ فاقد چنین تعاملی بوده و آن چه او انجام می دهد ناشی از تعصب و گرایش های اوست. توییت همراه با تحقیر او و زیر سوال بردن گردآوردی اطلاعات، عملی آشکارا نادرست درباره برنامه ریزی یکی از جلسات مشترک بود. موضوع جدی تر این است که کنایه های او درباره جامعه اطلاعاتی، به دلایلی ناگفته و ناشناخته، ظاهرا تصمیمی از پیش گرفته شده حاوی این پیغام است که هرچه در مورد مساله هک کردن روس ها گفته شود، تلاشی است برای ایجاد یک پرونده علیه او.

درک این که چگونه و چه زمانی سیاست ورزی می تواند کار سازمان های اطلاعاتی را آلوده کند مستلزم تامل در مورد ماموریت و علت وجودی چنین آژانس هایی است. برای یک سازمان اطلاعاتی کاملا خارجی، مانند سازمان اطلاعات مرکزی یا آژانس امنیت ملی، مساله عینیت، برای وجود سازمان ضروری است. اگر دست بردن به اطلاعات برای پیش بردن مقاصد سیاسی از تجزیه و تحلیل عینی وقایع اهمیت بیشتری پیدا کند، دیگر به تحلیلگران اطلاعاتی نیازی نیست بلکه این وظیفه را می توان به سیاستمداران و کسانی که سخنرانی های سیاسی را تهیه می کنند، سپرد. به این ترتیب دیگر این آژانس ها ماموریت بزرگی برای انجام دادن ندارند به عنوان مثال اف بی آی به نقش سنتی خود به عنوان سازمان اجرای قوانین داخلی بازخواهد گشت. این سیاست ورزی زمانی توسط سیاست گذاران ـ کارفرمایان و مشتریان افسران اطلاعاتی ـ استفاده می شود که هدف عمیق سیاسی برای هدایت و شکل دادن اطلاعات به صورت عمومی وجود داشته باشد. برجسته ترین مثال در این زمینه به دوران جورج دبیلیو بوش و ضروری جلوه دادن جنگ عراق در اذهان مردم، باز می گردد.

این نوع سیاست ورزی در ترامپ و سایر کسانی که سهمی در کم اهمیت جلوه دادن دخالت روسیه در انتخابات آمریکا دارند، دیده می شود. ترامپ در این مساله آن قدر پیش رفته است که به مرجعی مانند جولیان آسانژ بنیانگذار ویکی لیکس و کسی که به تجاوز متهم شده، متوسل شده است. آسانژ خود توانایی اش برای تعیین منبع نهایی اخبار نشت کرده را انکار می کند. در این صورت چنین ارجاعی بسیار بی معنی است. مساله عجیب این است که رئیس جمهور منتخب ایالات متحده راهی بی طرفانه در برابر کسی برگزیده که خود را دشمن ایالات متحده نشان داده است. آسانژ تا آن جایی که می توانست و بدون توجه به عواقب آن، اطلاعات در مورد امنیت ملی ایالات متحده را به خطر انداخته است.

در تصویر کلی این ماجراها، مسائل عمیق نگران کننده زیادی وجود دارد. یکی از موضوعاتی که زیاد به آن اشاره می شود و بسیار مهم است، هرچند احتمالا در بین مشکلات بزرگ قرار نمی گیرد، اخلاق در جامعه اطلاعاتی است. اکثریت افسران اطلاعاتی حرفه ای، متوجه این نکته هستند که سهم خواهی، همراه با سو استفاده خواهد بود. آنها ممکن است در خلوت خود جا بخورند و حتی بترسند، اما باید همچنان به تلاش خود برای ارائه بهترین اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها برای مردم آمریکا و سیاستمداران ادامه دهند.

نگرانی بزرگ تر این است که تا دو هفته دیگر، سیاست ایالات متحده توسط کسی اداره می شود که در حال حاضر مرزهای حرکت و سیاستگذاری در آن سوی حقیقت را تغییر داده است. به نظر می رسد که ترامپ هیچ تمایلی برای حرکت در مسیر حقیقت ندارد به ویژه وقتی این حقیقت مطابق با میل شخصی و سیاسی او نباشد. میلیاردها دلاری که به طور منظم خرج برنامه های اطلاعاتی ایالات متحده می شود، ادامه خواهد یافت و در خدمت اهداف بسیار مفیدی خواهد بود اما به نظر در حال حاضر سرویس های اطلاعاتی  قادر به انجام کار خاصی درباره پایداری، ثبات و ریشه در حقیقت داشتن تصمیات ریاست جمهوری در دولت بعدی نخواهند بود.

منبع: لوب لاگ/ مترجم: روزبه آرش