چرا حمایت از ترامپ به نفع پوتین نیست؟

دیپلماسی ایرانی: هک کردن سرورهای کمیته ملی حزب دموکرات ایالات متحده و سپس افشای شرم آور ایمیل های داخلی که رد پای سازمان های اطلاعاتی روسیه در آن پیداست، یکی از جدی ترین موارد دخالت کرملین در سیاست های ایالات متحده است.

کاملا آشکار است که این دخالت جدی است. تایید سوءظن های قدیمی بسیاری از حامیان برنی سندرز درباره حمایت، حداقل، برخی از اعضای کمیته ملی حزب دموکرات از هیلاری کلینتون آن هم در آستانه برگزاری مجمع ملی حزب دموکرات، اختلافات در این حزب را بیش از همه تشدید کرده است. (حمایت خود را از کلینتون اعلام کرده است اما هنوز برخی از حامیان او از این مساله به شدت دلخورند.) این افراد شاید به سوی حمایت از دونالد ترامپ جمهوری خواه هم نروند اما برای رای دادن به هیلاری کلینتون هم دچار تردیدهای جدی خواهند شد.

افشای این ایمیل ها همچنین نه تنها باعث شده که ولادیمیر پوتین در نظر بسیاری از ناظران امریکایی یک مغز متفکر استراتژیک جلوه کند، بلکه به عنوان اسلحه پنهان کارزار انتخاباتی ترامپ هم ظاهر شده است.

از نظر مسکو هیلاری کلینتون یک دیپلمات "روسیه هراس" کلاسیک و جنگ طلب است. (پوتین حتی در سال 2011 کلینتون را متهم کرد که معترضان به نتایج انتخابات را برای برگزاری تظاهرات تحریک کرده است.) در حالی که ترامپ ـ با تمرکز بر تجارت، تمایل آشکار برای در اولویت قرار دادن سیاست نسبت به ملاحظات اخلاقی، تحسین پوتین و تحقیر نهادهایی چون ناتو ـ همواره مورد تحسین مسکو بوده است؛ تا جایی که حتی برخی او را "عامل پوتین" در واشنگتن می خوانند. حال با هک کردن سرورهای کمیته ملی حزب دموکرات، به نظر می رسد که پوتین از مهره خود در واشنگتن به نوعی قدردانی می کند.

این داستان خوبی است و بسیاری از عناصر آن درست به نظر می رسد. برای کرملین بسیار دلپذیر است که عقب بنشیند و قدرت گرفتن بی وقفه دونالد ترامپ را تماشا کند. اما این داستان بیش از اندازه خوب به نظر می رسد. از نظر برخی از صاحب نظران سیاسی در مسکو، قدرت گرفتن ترامپ می تواند به معنی پیشامدهای غیرقابل پیش بینی و به طور بالقوه مشکل ساز هم باشد. همان طور که یکی به من گفت "ترامپ تا زمانی برای روسیه خوب است که در آمریکا است. خدا می داند که چه اتفاقی خواهد افتاد اگر او در مقام رییس جمهوری آمریکا در سازمان ملل متحد یا در اتاق اضطراری کاخ سفید باشد."   

آنچه باید به خاطر داشت، این است که کرملین واقعا به دنبال پیروزی دونالد ترامپ نیست بلکه هدف اصلی، یک ایالات متحده ای با اتحاد کمتر و قدرت کمتر در عرصه جهانی است. بنابراین، شاید افشای ایمیل های کمیته ملی حزب دموکرات به کمک نامزد جمهوری خواه آمده باشد اما هدف اصلی این نبوده است. هدف اصلی ایجاد هرج و مرج بوده است. همین حالا هم کلینتون در حال حاضر اتهام زنی به ترامپ را آغاز کرده و او را عامل روسیه در واشنگتن می خواند. حزب جمهوری خواه هم حالا بر روی این مساله دست گذاشته که در انتخابات مقدماتی به نفع کلینتون تقلب شده است. حالا حتی اگر هیلاری کلینتون رییس جمهور هم شود، در کنار چالش های داخلی و خارجی با اختلافات و مشکلات درون حزبی هم روبه رو خواهد شد. آیا چنین کاخ سفیدی می تواند قدم های جسورانه ای برای مقابله با ماجراجویی های روسیه بردارد. همچنین روسیه باید امیدوار باشد که بتواند از این رسوایی استفاده کرده و این پیام را منتقل کند که نخبگان سیاسی واشنگتن همگی منافق (دورو) هستند.

پیشتر هم این اقدامات از جانب مسکو سابقه داشته است از حمایت جنبش تسخیر وال استریت گرفته تا حمایت از تجزیه طلبان تگزاس. مسکو به لحاظ تاریخی ثابت کرده که در ایجاد هرج و مرج به مراتب موفق تر است تا مدیریت کردن آن در یک مسیر خاص. پوتین بارها در درک نقاط قوت و توازن جوامع دموکراتیک شکست خورده است. برای مثال، پوتین تمایل دارد فرض کند که مردم در جوامع دموکراتیک را به راحتی می توان ترساند و راحت تر از آن، می توان فریفت. برای مثال، در ژانویه رسانه ها و شبکه های اجتماعی طرفدار مسکو تمام تلاش خود را برای ایجاد تنش های قومی در آلمان به کار گرفتند. در کشورهای حوزه بالتیک نیز سوابق زیادی از تلاش روسیه برای تاثیرگذاری در جهت منفی دیده می شود.      

در کوتاه مدت، شاید نتیجه افشای ایمیل های کمیته ملی حزب دموکراتیک تشدید اختلافات در سال انتخابات باشد، اما اقداماتی این چنینی می تواند موقعیت دونالد ترامپ را نیز تحت تاثیر قرار دهد، اگر که برچسب هایی چون "مرد پوتین" و "عامل پوتین" بارها و بارها در فضای سیاسی ایالات متحده تکرار شده و ماندگار شوند.   

همچنین چنین اقداماتی می تواند باعث شود که در نظر مستاجران بعدی کاخ سفید، دولت روسیه به عنوان خطری به مراتب جدی تر از امروز دیده شود و بنابراین مطمئن خواهد شد که رژیم تحریم ها علیه مسکو نه تنها به قوت خود باقی خواهند ماند، بلکه حتی گسترش نیز خواهد یافت.

البته یک احتمال دیگر نیز وجود دارد و آن به نتیجه رسیدن اقدامات کرملین برای کمک به ترامپ است. در این حالت ممکن است پوتین، قمارباز سیاسی که با تکیه بر مصونیت اش هیچ ابایی از شکستن قوانین ندارد، خود را در برابر رییس جمهوری در ایالات متحده ببیند که تمایل زیادی به بلوف زدن دارد و دوست دارد فراتر از محدودیت های سنتی عمل کند. به همین دلیل شاید کرملین باید در آنچه آرزو می کند کمی بیشتر مراقب باشد.   

منبع: فارین پالسی / تحریریه دپیلماسی ایرانی / 30