چالش بزرگ هیلاری؛ با بیل چه کنیم؟!

اگر کلینتون پیروز شود، همسرش در چهار سال آینده چه می کند؟

به گزارش فرارو به نقل از نیوزویک، هیلاری کلینتون هم اکنون نیز تاریخ سازی کرده است؛ به عنوان اولین زنی که در یک حزب سیاسی مهم نامزد ریاست جمهوری ایالت متحده آمریکا شده است. این یک چالش تاریخی است، اما اگر پیروز شود فوراً با معضل آزاردهنده دیگری روبرو می شود: همسرش در چهار سال آینده چه باید بکند؟ سؤال بزرگ "با بیل چه کنیم؟" از آغاز مبارزات انتخاباتی کلینتون در ستاد او وجود داشته. کسی جوابی ندارد. تنها چیزی که از آن مطمئنیم این است که بیل قدرتمندترین همسر اول در تاریخ آمریکا خواهد شد؛ و به احتمال زیاد موفق ترین یا مخرب ترین.

باوجود محبوبیت بیل در میان آمریکایی ها و مردم سراسر جهان، بازهم بسیاری از مسائل و رسوایی های هیلاری کلینتون برایش مشکل ساز خواهد بود. ویلیام جفرسون مدیر اصلاحات رفاهی هیلاری زندگی را برای بسیاری از فقیران بدتر کرد. اصلاحات عدالت کیفری او بسیاری از سیاه پوستان را پشت میله های زندان انداخت و سازمان جمع آوری نقدی اش به ظاهر درگیر تضاد و تعارض منافع بود. بدون شک نامزد حزب جمهوری خواه در بحث های رودررو از این مسائل برای حمله به هیلاری استفاده خواهد کرد.
 

اگر هیلاری در ماه نوامبر پیروز شود، با اولین کاخ سفید تغییر جنسیت داده روبرو می شویم. پرسش "با بیل چه کنیم" آن قدر بحث برانگیز و پیچیده است که یک گروه مشاور در حال کار روی آن هستند.

چه کسی گل ها را می چیند؟
همه در واشنگتن او را "بیل" صدا می زنند. زمانی که کلینتون ها در مراسم های رسمی وارد شوند، گویندگان آن ها را چه خطاب خواهند کرد؟ آقایان و خانم ها: خانم و آقای رئیس جمهور آمریکا؟ رئیس جمهور کلینتون و رئیس جمهور کلینتون سابق؟

ویلیام سیل مورخ کاخ سفید به نیوزویک گفت: "کسی که رئیس جمهور آمریکا شده باشد، همیشه این لقب را با خود خواهد داشت. من فکر می کنم بیل در محافل رسمی و در عموم همان آقای رئیس جمهور خواهد بود؛ و اگر هیلاری رئیس جمهور شود، آن ها رئیس جمهور کلینتون و آقای کلینتون خطاب خواهند شد."

زمانی که فهمیدند بیل را چه خطاب کنند، این سؤال پیش می آید که او را کجا قرار دهند. املاک کاخ سفید محدود است و تخصیص آن بسیار سنتی است: ضلع غربی کاخ همیشه برای آقایان و ضلع شرقی برای خانم ها بوده است. کسانی که بیل را می شناسند می دانند که او به دفتر قدیمی همسر رئیس جمهور در ضلع شرقی نخواهد رفت. اما نمی تواند دفتری در مجاورت "دفتر بیضی" داشته باشد زیرا آن دفتر برای معاون اول است.

زمانی که کلینتون ها در کاخ سفید مستقر شوند، بعید است که بیل "مدیریت امور کاخ" را بر عهده بگیرد. این وظیفه بزرگ از قدیم بر عهده زنان بوده و شامل فعالیت های رسمی و غیررسمی زیادی می شود (از خوشامدگویی همسران رهبرانی که برای دیدار به کاخ می آیند تا برنامه ریزی و میزبانی بسیاری از رویدادها و مراسم کوچک و بزرگ در باغ یا کاخ) که در برنامه روزانه بانوی اول کشور قرار دارند.

ملانی ورویر رئیس کارکنان هیلاری کلینتون در دهه 1990 به نیوزویک گفت: "بانوی اول نقش و وظایف مهمی دارد و باگذشت زمان این مسئولیت ها بیشتر شده و احتمال دارد در سال های پیش رو از این هم بیشتر شود." اما وظیفه مدیریت امور کاخ سفید همیشه بر عهده یک زن نبوده. لقب "بانوی اول" تا قبل از مری لینکلن وجود نداشت و در دولت کندی به شهرت رسید؛ گرچه جکی کندی از این لقب متنفر بود. تا زمان ریاست جمهوری ویلیام هوارد، کارکنان و رابط های اجتماعی کاخ سفید یک مرد را برای این سمت ترجیح می دادند. شاید هیلاری و بیل برای خود یک پیشخدمت فوق العاده سطح بالا استخدام کنند تا به چنین مسائلی رسیدگی کند.

یک احتمال دیگر نیز وجود دارد: ممکن است هیلاری مانند بسیاری از زنان شاغل چندوظیفه را بر عهده بگیرد. ایلین کامارک که در دولت کلینتون در کاخ سفید معاون ال گور بود می گوید: "فکر می کنم هیلاری آن قدر زنانه است که بخواهد سری به گل ها بزند. این کار برای او از بسکتبال نگاه کردن مردها وقت کمتری می گیرد."

به اشتراک گذاری قدرت: رقابت مثلثی
هیلاری به صورت نیمه جدی گفته وسوسه شده است بیل را نخست وزیر خود کند. او گفت: "بیل برای این سمت مناسب خواهد بود؛ اما بر اساس قانون اساسی واجد شرایط نیست."

 هر کس که به عنوان نخست وزیر انتخاب شود، بهتر است خودش را برای یک جریان مثلثیِ در حد المپیک آماده کند. حتی قبل از ورود بیل و هیلاری به کاخ سفید در سال 1993، هیلاری و گور دائماً برای جلب توجه بیل باهم رقابت می کردند و هیلاری همیشه پیروز می شد. زمانی که بیل همسرش را برای تدوین برنامه مراقبت های بهداشتی ملی انتخاب کرد، حتی با الگور مشورت هم نشد. کلینتون ها به گور بی اعتنایی نمی کردند، اما از ابتدا مشخص شد که بیل بدون مشورت با هیلاری درباره هیچ چیزی تصمیم نمی گیرد. آن زمان، کارکنان کاخ سفید به شوخی عنوان "دیوان عالی" را به هیلاری داده بودند.

دی دی مایرز دبیر مطبوعاتی بیل کلینتون می گوید: "همیشه می گفتیم با دیوان عالی مشورت شده؟ هر موقع بیل می گفت می خواهد به داخل کاخ برود می فهمیدیم می خواهد با هیلاری مشورت کند و ممکن است با برنامه ای کاملاً متفاوت برگردد."

در کاخ سفیدِ هیلاری، بازهم سه آدم بسیار قدرتمند با زیردستان و برنامه هایشان وجود خواهند داشت. اما مشاور قدیمیِ کلینتون پال بگالا می گوید این مسئله جای نگرانی ندارد زیرا همسران رئیس جمهورها همیشه قدرت را به دست می گیرند. "بیل و هیلاری بیش از چند دهه است که این مسائل را حل کرده اند: اول به عنوان همسری حامی و مشاوری غیرقابل تعویض، اکنون به عنوان وزیر امور خارجه ی نزدیک به ریاست جمهوری. حقیقت این است که بیل آدمی است که کنار آمدن با او بسیار آسان است و کارکنان و کادر خانم رئیس جمهور نیز به همین نتیجه خواهند رسید. داشتن این همه استعداد در گروه همیشه مشکل است."

کلینتون به وضوح درباره نقش همسرش صحبت نکرده اما همان طور که خودش گفته قصد دارد او را " از بازنشستگی" خارج  کند. درباره ایده ی دادن سمت رسمی به بیل عدم توافق وجود دارد. کامارک می گوید: "به طورکلی اعتقاد بر این است که دادن مسئولیت به هیلاری در زمان ریاست جمهوری بیل کار اشتباهی بود و امیدوارم هیلاری هم همانند دو رئیس جمهور گذشته در این زمینه بااحتیاط عمل کند."

هیلاری چند بار درباره برنامه هایش برای بیل به گنگی سخن گفته است. اخیراً گفت قصد دارد برای کمک به آمریکایی ها در یافتن شغل او را به کار بگیرد. در جریان مبارزات مقدماتی در کنتاکی گفت او را مسئول احیای اقتصاد خواهد کرد؛ مخصوصاً در شهرها و مناطقی که به چشم نمی آیند. در جریان مبارزه در کارولینای شمالی در سال گذشته، گفت که همسرش در میان "بهترین مشاورانی که می تواند داشته باشد" خواهد بود. زمانی که از او سؤال شد آیا بیل سمت ویژه ای خواهد داشت پاسخ داد: "به خاطر دستاوردهایی که در دولت همسرم حاصل شد، به خصوص درزمینهٔ افزایش درآمدِ همه مردم و نجات بسیاری از فقر، حتماً این کار رو خواهم کرد."

بیل کشور را به وضعیت اقتصادی خوبی رساند: با بودجه ای متعادل، 22.7 میلیون شغل جدید و 7.7 میلیون فقیر کمتر از زمانی که سوگند ریاست جمهوری یادکرد. بیل نگرانی های زیادی برای افراد بی کار دارد. یکی از دستیاران سابق کلینتون می گوید: "مردم اعتقاددارند بیل می تواند در آپالاشیا فرصت شغلی ایجاد کند. تقریباًهمه باور دارند که او به افراد بی کار اهمیت می دهد."

ران فورنیر نویسنده مجله ملی معتقد نباید این گونه حرف ها را جدی گرفت. تصور می کنم هیلاری از حضور فعال بیل سخن می گوید تا نقشی در جمع آوری رأی داشته باشد. او می گوید: "فکر می کنم به نظرسنجی ها نگاه کردند و دیدند که هیلاری در آستانه شکست در کنتاکی قرار دارد و بیل همیشه در این ایالت محبوب بوده است."

هیلاری همچنین پیشنهاد کرده بیل را "به مأموریت اعزام می کنم... زیرا او در انجام و به ارمغان رساندن کارها به نفع آمریکا منحصربه فرد است." برخی نزدیکان کلینتون در گفتگو با نیوزویک ابراز کردند بیل می تواند سفیر خوبی برای خاورمیانه باشد و این حرکت شانس دوباره ای به او برای حل مناقشه اسرائیل- فلسطین خواهد داد. اما این مسئله بر این فرض است که بیل کلینتون هنوز هم انرژی بی حدوحصر موردنیاز برای دیپلماسی پیچیده این منطقه را دارد.
 

اگر هیلاری پیروز شود، کاخ سفید بیشتر شبیه به خانه های قشر مرفه آمریکا می شود: درآمد دو برابر، سفید و ثروتمند. کلینتون ها بخشی از یک نسل جدید هستند؛ زن و شوهر قدرتمند جهانی.

بیل از زمانی که خیابان 1600 پنسیلوانیا را ترک کرد، از طریق سخنرانی هایش از سال 2001 تا 2012 صد و چهار میلیون دلار درآمد داشته و یک سازمان خیریه جهانی احداث کرده که در طول یک دهه حدود سه میلیارد دلار کمک جمع آوری کرده است. این سازمان با ایدز مبارزه کرده، به زنان و دختران در کشورهای فقیر و محروم آموزش داده و به مردم در بلاهای طبیعی مانند زلزله کمک کرده است. بیل کلینتون اعلام کرده که در صورت راه یابی همسرش به کاخ سفید دیگر سخنرانی پولی نمی کند، اما نه او نه هیلاری اعلام نکرده اند از نقش خود در سازمان کلینتون دست می کشند.

اگر او سازمان و شغلی در خارج از کاخ سفید دست وپا کند، اولین همسر رئیس جمهوری خواهد بود که خارج از کاخ کار می کند. اما دیگر مردان اول در سراسر جهان در خانه نمانده و به پذیرایی از همسرانشان بعد از کار مشغول نشده اند. همسر مارگارت تاچر، دنیس، یک تاجر میلیونر بود و به همسرش درباره مسائل مالی و اقتصادی مشورت می داد. همسر صدراعظم آلمان آنجلا مرکل نیز یک شیمی دان و استاد تمام دانشگاه هومبولت برلین است که گفته می شود مراسم آغاز به کار همسرش را از آزمایشگاه خود نگاه کرد.

احتمالاً کلینتون ها از این مقایسه خوششان نمی آید، اما آن ها شباهت زیادی با گروه های زن وشوهری در آمریکای جنوبی دارند. در دهه های 1940 و 1950 خوان و اوا پرون آرژانتینی یک گروه سیاسی درست وحسابی بودند: زمانی که خوان رئیس جمهور بود، همسرش وزیر کار و بهداشت و درمان بود. سپس اولین حزب سیاسی زنان را تأسیس کرد و قبل از مرگ بر اثر سرطان در سن 33 سالگی، برای ریاست جمهوری نامزد شد. آخرین رئیس جمهور آرژانتین، کریستینا الیزابت فرناندز کرشنر پس از شوهرش نستور کرشنر به ریاست جمهوری رسید.

این چشم انداز که بیل موقعیت خود در بنیاد کلینتون را حفظ کند برخی از حامیان هیلاری را عصبانی می کند و مخالفانش به محض ورود او به کاخ سفید درخواست تحقیق درباره این بنیاد می کنند. سه میلیارد دلار این سازمان مملو از تضاد منافع با رهبرانی است که به مسائل حقوق بشر می خندند. برخی از اهداکنندگان اصلی این بنیاد تجاری هستند که از درهایی که بیل کلینتون از منابع غنی کشورهای درحال توسعه برای آن ها باز کرد، به اینجا رسیده اند.

ازنظر قانونی بیل می تواند حتی با پیروزی همسرش نیز بنیاد کلینتون را اداره کند؛ زیرا او یک کارمند فدرال نیست. اما برخی شرکت های آمریکایی تحت قوانین فساد خارجی متهم شده اند که به آنچه بنیاد کلینتون از ثروتمندان می خواهد شباهت دارد: در خیریه های مرتبط با سیاستمداران شرکت کنید.

اما زمانی که کاخ سفید را ترک کردند، بیل اولین رئیس جمهوری بود که به اتهام رابطه جنسی نامشروع با یک کارآموز استیضاح شد. هیلاری پشت همسرش ایستاد؛ اما عصبانی بود. گزارش های متعددی از دعوا و جیغ در کاخ سفید منتشر می شد که در برخی از آن ها هیلاری همسرش را زخمی می کرد. ران کسلر می گوید یک بار هیلاری کتابی را به سمت بیل پرتاب کرد که به او نخورد و به سر مأمور حفاظت اصابت کرد. گویا هیلاری با کتاب بر سر رئیس جمهور ضربه زده بود؛ اما بیل اعلام کرد به درب حمام برخورد کرده است.

رویای فمینیست ها این گونه بود که هیلاری از شر بیل خلاص شود و تنها به کاخ سفید برود و ثابت کند رئیس جمهور به مرد اول نیازی ندارد. اما هیلاری باهمسرش ماند و برای این کار رنج کشید؛ هم از لحاظ شخصی و هم حرفه ای. نقشی که برای زنان به قدمتِ کتاب های مقدس است. هر تصمیمی که هیلاری برای بیل بگیرد انقلابی خواهد بود؛ گرچه خود او این گونه نیست.