میراثی که از پوپولیست‌ها به رئیس‌جمهور جدید آرژانتین رسید

نویسنده: مارک مارگولیز

دیپلماسی ایرانی: کریستینا فرناندز کرشنر از یک بیوه عزادار تبدیل به سیاستمداری پوپولیست شد و نقش های زیادی در 8 سال ریاست جمهوری در آرژانتین ایفا کرد. اما نقش بازنده بخشنده یکی از آنها نیست.

این درست است که فرناندز گل های زرد رنگی، نشانه رنگ حزب مائوریسیو ماکری، رئیس جمهور جدید که روز پنجشنبه آغاز به کار کرد، را در باغ کاخ ریاست جمهوری کاشت، اما فرناندز در روزهای آخر ریاست جمهوری اش اقدامات زیادی از جمله هزینه های گسترده در بخش عمومی، انتصاب سفرای جدید، اختصاص سهم بیشتری از درآمدهای فدرال به ایالت ها و حتی هزینه در برنامه های بیمه ای حیوانات، انجام داد.

نگران کننده ترین چیز برای رهبر جدید و به طور کلی برای آرژانتین چالش های پیش رو است. ماکری پس از آن که توانست دنیل اسکیولی، جانشین انتخاب شده فرناندز را در انتخابات دور دوم نوامبر شکست دهد، باعث شگفتی سیاستمداران و سرمایه گذاران آرژانتینی شد. اما این تاجر 56 ساله که پیروزی شکننده ای داشت -با اختلاف 700 هزار رای- با کشوری دوپاره مواجه است که با بدترین بحران اقتصادی از سال 2001 روبه رو است.

ماکری به عنوان یک غیرخودی سیاسی در انتخابات شرکت کرد. وی از خانواده ای صنعتی و ثروتمند است که موجب شد قبل از این که دو دوره در انتخابات شهرداری بوینس آیرس موفق شود، در بخش خصوصی شهرت داشته باشد. وی کمپین ریاست جمهوری اش را بر این حقیقت بنا نهاده بود که پرونیست نیست -یعنی پیروی مکتب خوان دومینگو پرون و همسرش اوا، که میراثی از اقتدارگرایی، ضدیت با پوپولیسم و فضایی زهرآگین بر کشور در هفت دهه گذشته داشته اند.

پایان دادن به ناسیونالیسم متخاصم که توسط فرناندز و سلف او نستور کرشنر (که هر دو پرونیست بودند) دنبال می شد، نشانه خوبی برای جایگاه آرژانتین در جهان است. و انتخاب های مهم ماکری برای کابینه شامل آلفونسو پرات گای، مدیر سابق جی پی مورگان چیس به عنوان وزیر اقتصاد و سوزانا مالکورا، مشاور بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، به عنوان وزیر خارجه، نشانه ای امیدوارکننده برای سرمایه گذاران کشور است.

اما دولت جدید با مشکلات زیادی روبه رو است و فضای سیاسی کشور تحت تاثیر انتقام جویی و قطبی شدن قرار گرفته است. ماکری برای کاهش بزرگترین کسری بودجه در سه دهه گذشته، مهار تورم 20 درصدی و بازگشت ارزش پزو، نیاز به همکاری با کنگره متخاصمی دارد که پرونیسم در آن دست بالا را در اختیار دارد.

پرونیست ها از زمانی که آرژانتین به دموکراسی بازگشت، به مدت سه دهه بر این کشور حکومت کردند. در سال 2001 اصلاحات اقتصادی شکست خورده منجر به فروپاشی ارز، شکننده بودن بانک ها و شورش های خیابانی شد و رئیس جمهور بیچاره فرناندو دلاروآ مجبور به استعفا شد. این موانع منجر به این شد که آرژانتین با 100 میلیون دلار بدهی خارجی روبه رو شود و ظهور نستور کرشنر مهیا شد.

خوزه موجیکا، رئیس جمهور سابق اوروگوئه می گوید: «هنگامی که یک غیر پرونیست در آرژانتین حکومت می کند، چیزی که حتمی است این است که پرونیست ها با هم متحد می شوند و در کار دولت کارشکنی می کنند.»

ماکری در مقایسه با سلف های غیرپرونیست خودش بهتر آماده شده است. یکی از متحدین نزدیک ماکری بر منطقه بوینس آیرس که مدت زمان طولانی دژ پرونیست ها بوده است، مدیریت خواهد کرد. وی همچنین باید رای اعتماد کشاورزان بزرگ که به آنها وعده داده شده که مالیات صادرات زمان فرناندز لغو خواهد شد را هم کسب کند. علاوه بر این ماکری متعهد شده که به بن بست طولانی مدت آرژانتین با طلبکاران خارجی از جمله وام های دهندگان صندوق های تامینی که فرناندز از آنها به عنوان «بودجه کرکس» یاد می کرد، پایان دهد. مطمئناً ماکری نیاز به طرفداران زرد رنگ بیشتری دارد.

منبع: بلومبرگ ویو/ مترجم: حسین هوشمند