حسین شریعتمداری: حالا بگو ماشاءالله!

- «داش غلام» را خدا رحمت کند، راننده اتوبوس بود، لوطی بود و با معرفت. با اتوبوس بنز 302 خود که اتاق درب و داغونی داشت و موتورش هم چندان تعریفی نداشت در یکی از شرکت های مسافربری کار می کرد. داش غلام روی شیشه عقب اتوبوسش با خط درشت نوشته بود «بگو ماشاءالله» و بر و بچه های محل تعجب می کردند که داش غلام از کدام چشم زخم نگران است؟! چه کسی ممکن است به ماشینی که غیر از بوقش، همه جایش صدا می دهد، چشم زخم بزند؟! داش غلام بعدها پول و پله مختصری دست و پا کرد و اتاق اتوبوسش را رنگ زد و دستی هم به روکش صندلی ها کشید و بعد، با خط درشت روی شیشه عقب اتوبوس نوشت «حالا بگو ماشاءالله»، اتوبوس اما همان اتوبوس قراضه قبلی بود!

2- دیروز گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام که اعضای آن را نمایندگان مجلس برگزیده بودند، در صحن علنی قرائت شد. این گزارش همانگونه که در مقدمه آن آمده است و مردم نیز در بسیاری از موارد، بی واسطه شاهد بوده اند «طی بیش از 40 روز با برگزاری جلسات متعدد با تیم های مذاکره کننده هسته ای، مقام های مسئول عالی رتبه کشوری و لشکری، استادان دانشگاه و کارشناسان مختلف ... مسئولان وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی، تائیدکنندگان و نقادان مرتبط و متخصصین و اندیشمندان ... بازدید میدانی از مراکز هسته ای و...» تهیه شده است. در گزارش کمیسیون ویژه ضمن اشاره به برخی از نکات مثبت برجام و قدردانی از تیم مذاکره کننده هسته ای، نمونه های فراوانی از نقاط منفی برجام و قطعنامه 2231 فهرست شده است که در صورت اجرا و عملیاتی شدن توافق وین می تواند برای آینده اقتصادی، امنیتی و علمی کشورمان فاجعه آفرین باشد. این نقاط منفی با نگاهی کارشناسانه فهرست شده و پی آمدهای فاجعه آفرین آن نیز به وضوح قابل فهم و درک است. اگرچه به نظر می رسد برخی از موارد، از جمله دست اندازی حریف به صنایع موشکی ایران و شماری از واژه های چند پهلو و تعریف نشده نیاز به بررسی بیشتری داشت.  ولی آنچه با قاطعیت می توان گفت، این که گزارش کمیسیون ویژه تقریبا تمامی نقاط آسیب پذیر و فاجعه آفرین برجام را به گونه ای مستند برشمرده و معرفی کرده است.

3- با توجه به نقاط خطر آفرینی که در متن برجام و قطعنامه 2231 آمده است، به وضوح می توان نتیجه گرفت اجرای توافق وین و ملحقات آن، جمهوری اسلامی ایران را در بسیاری از عرصه ها مخصوصا؛ اقتصادی، امنیتی و علمی با فاجعه ای بزرگ روبرو خواهد کرد، بنابراین تنها دو گروه می توانند با اجرای بی قیدو شرط برجام موافق باشند.

اول؛ کسانی که برای آینده نظام و مردم و فاجعه ای که در انتظار آنها خواهد بود، ارزش و اهمیتی قائل نباشند! بدیهی است در میان جریانات سیاسی کشور، غیر از اصحاب وطن فروش فتنه آمریکایی- اسرائیلی 88، گروه دیگری را نمی توان با این مشخصات آدرس داد.

دوم؛ کسانی که از محتوای توافق وین و پی آمدهای خطرآفرین آن برداشت و شناخت دقیقی ندارند و با توجه به چالش 12 ساله هسته ای و هزینه های جانبی آن برای کشور که تحریم های اقتصادی از با اهمیت ترین آنها بوده است، در این تصور- بخوانید خیال خام- به سر می برند که اجرای توافق وین و ملحقات آن می تواند ضمن پایان دادن به چالش 12 ساله، برداشته شدن تحریم ها و عادی شدن شرایط را  نیز به دنبال داشته باشد. انگیزه های این گروه برای موافقت با برجام، مصلحت اندیشانه است ولی به دلیل کم اطلاعی از ماجرا، به این واقعیت تلخ توجه ندارند که اجرای برجام آنگونه که تدوین شده است، نه فقط خواسته های آنان را تحقق نمی بخشد، بلکه ده ها مشکل فاجعه آمیز دیگر هم بر آن می افزاید.

افرادی  از این گروه را می توان در دولت محترم و برخی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مشاهده کرد.

در این نوشته با گروه اول یعنی اصحاب فتنه آمریکایی - اسرائیلی 88  سخنی در میان نیست، چرا که سابقه وطن فروشی و خیانت آنها - چه به صورت مستقیم و با حضور موثر در فتنه و چه به علت همراهی و حمایت از فتنه گران -  جای کمترین انتظاری از آنان باقی نمی گذارد، اگرچه متاسفانه برخی از این طیف در دولت کنونی نفوذ کرده و یا از نفوذ بیرونی برخوردارند.

4- و اما گروه دوم، یعنی دولتمردان و برخی از نمایندگان مجلس برای موافقت خود با برجام بایستی ابتدا به این پرسش منطقی و قانونی پاسخ بدهند که نظر آنان درباره نقاط منفی و خطرآفرین برجام که در گزارش مستند و کارشناسانه کمیسیون ویژه آمده است چیست؟ اگر وجود این نقاط فاجعه آفرین در برجام را تائید می کنند، چه توجیه و توضیحی برای موافقت با آن دارند؟ و چنانچه فاجعه آفرینی موارد فنی و حقوقی تاکید شده در گزارش کمیسیون ویژه را نمی پذیرند، چه دلیل قابل قبولی برای اثبات نظر خویش دارند؟ بدیهی است که در پاسخ به این پرسش نمی توان به کلیات شعارگونه نظیر فتح الفتوح بودن توافق وین، تسلیم قدرت های بزرگ در مقابل خواست ملت ایران و... امثال آن متوسل شد. بلکه به قول ملای رومی، «دلایل قوی باید و منطقی... نه رگ های گردن به حجت قوی».

 البته گفتنی است دیروز در صحن علنی مجلس روی این نکته تاکید شد که هیچیک از نمایندگان با اجرای مطلق برجام موافق نیستند و تقریبا تمامی آنان براین باورند که این سند بدون شماری از قیدها و شرط ها نباید پذیرفته شده و به تصویب برسد که دراین باره گفتنی است؛ اولا؛ برجام یک معاهده دو جانبه است و براساس قوانین شناخته شده بین المللی - کنوانسیون 1969 وین- معاهده دوجانبه قید و شرط پذیر نیست و فقط می تواند به طور کامل پذیرفته و یا رد شود. بنابراین چنانچه قیدها و شرط ها، متن سند را تغییر بدهد به معنای رد آن است که با توجه به متن خسارت بار برجام، امید است چنین باشد. ثانیا؛ قید و شرط ها نباید از نوع کلیات غیرقابل اندازه گیری و توصیه های اخلاقی باشد! بخوانید.

5- دیروز بلافاصله بعد از قرائت گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام در صحن علنی مجلس، یک طرح دو فوریتی با امضای 75 تن از نمایندگان مجلس تحت عنوان  «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام» ارائه شد که هر چند درباره آن گفتنی ها و پرسش های بی پاسخی هست ولی پرداختن به این ابهامات بیرون از محدوده نوشته پیش روی است و به فرصتی دیگر می گذاریم.

 و اما، برای این طرح دو فوریتی که در 9 ماده و  دو تبصره ارائه شده است هیچ نامی مناسب تر از «کلیات ابوالبقاء»!  نمی توان یافت و تعجب آور و تأسف بار است که چگونه امضای 75 تن از نمایندگان مجلس را با خود دارد! مروری گذرا بر مفاد این طرح نشان می دهد که «طرح دو فوریتی الزام دولت به اجرای بی قیدوشرط برجام»! نام مناسب تری برای آن است. به چند نمونه از مواد 9 گانه این طرح توجه کنید؛

در ماده یک آمده است؛ «براساس فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی هیچ دولتی در ایران حق تولید و به کارگیری سلاح کشتار جمعی را ندارد»!  این که از سوی ایران پذیرفته شده است و آرزوی دشمن نیز هست.  در ادامه همین ماده تاکید شده است که ایران بایستی برای ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتارجمعی تلاش کند! خب! این ماده و توصیه اخلاقی چه ربطی به برجام دارد؟! در ماده 2 آمده است: پایه و مبنای برجام به همکاری و احترام متقابل است و هر اقدامی مبتنی بر فشار و تهدید موجب تجدیدنظر در این همکاری خواهد شد! که باید  پرسید؛ مثلا اگر 9700 کیلوگرم اورانیوم غنی شده را خارج کردیم، سامانه سانتریفیوژها را برهم زدیم، راکتور آب سنگین اراک را بتون ریزی کردیم و... اما، طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبود، قرار است چه کنیم؟! یعنی این 75 نماینده محترم نمی دانند که چیدمان سانتریفیوژها با چیدمان جعبه های میوه در یک میوه فروشی فرق دارد و مانند فلان میوه فروش که هر شب جعبه ها را جمع می کند و صبح فردا دوباره می چیند نمی توان سانتریفیوژها را جمع کرده و دوباره چید؟!

در مواد دیگر بر ضرورت برخورد با عدم پایبندی طرف مقابل به تعهدات خود تاکید شده که باید گفت؛ اولا مگر حریف دیوانه است که برجام را نقض کند؟! و ... بقیه مواد این طرح نیز حال و هوای مشابهی دارند و در یک کلمه اجرای بی قیدوشرط برجام را توصیه می کنند.

6- نه فقط هیچیک از مواد 9 گانه طرح یاد شده کمترین مغایرتی با متن فاجعه آفرین برجام ندارد و از این جهت بی تردید به نفع حریف تدوین شده است بلکه تمامی مصوبات قبلی مجلس برای الزام دولت ها به حفظ دستاوردهای هسته ای را نیز لغو می کند!

 ... قانون الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه مصوب آذرماه 84، قانون الزام دولت به تجدیدنظر در همکاری با آژانس مصوب دی ماه 85، قانون صیانت از دستاوردهای صلح آمیز هسته ای مصوب تیرماه 89، قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته ای مصوب تیرماه 94 همه این موانع قانونی در طرح پیشنهادی 75 نماینده از پیش پای دشمن برداشته شده است.

7- در تمامی 9 ماده طرح مزبور، هیچ اختیار و اجازه تصمیم گیری - تاکید می شود که هیچ اختیاری - به مجلس داده نشده است بلکه در تمامی موارد، بر نظر شورای عالی امنیت ملی به عنوان محل ارجاع و تصمیم گیری تاکید شده است، و این بدون کمترین تردیدی به معنا و مفهوم خلع ید مجلس است، آنهم از سوی 75 نماینده مجلس! از این روی طرح مورد اشاره اولا؛ نقض آشکار قانون اساسی، ثانیا؛ حذف مجلس از چرخه تصمیم گیری و... فاعتبروا یا اولی الابصار.

و بالاخره باید گفت، روح مرحوم داش غلام شاد که اتوبوس خودش را بزک می کرد و نه یک سند ضدملی و فاجعه آفرین برای مردم این مرز و بوم نظیر توافق وین را ...