طرح جایگزین سناتور منندز برای توافق هسته‌ای با ایران

رابرت منندز، سناتور سرشناس دموکرات آمریکایی امروز علناً مخالفت خود را با توافق هسته ای ایران اعلام کرد و به این ترتیب، به دومین سناتور مخالف در میان دموکرات ها تبدیل شد. اما وی بر خلاف دیگر چهره های مخالف، طرحی را ارائه داده که ادعا می کند می تواند به عنوان جایگزینی برای توافق هسته ای فعلی ایران و گروه 1+5 مورد استفاده قرار گیرد.

 

به گزارش «تابناک»، رابرت منندز امروز پس از اعلام مخالفت خود با توافق هسته ای ایران، مقاله ای را در روزنامه «نیویورک پست» منتشر کرده و از طرح خود برای یک «توافق بهتر» با ایران سخن گفت. طرحی که شامل مذاکره مجدد درباره بخش هایی از توافق هسته ای و طرح خواسته های جدید از سوی آمریکا می شود.

 

در مطلب منندز آمده است:

 

باراک اوباما و جان کری، رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا، مکرراً گفته اند که در حال حاضر، انتخاب میان توافق هسته ای و جنگ است. من با این گفته مخالفم. اگر گروه 1+5 به توافق با ایران دست نیافته بود، آیا ما اکنون در جنگ با ایران بودیم؟ من چنین اعتقادی ندارم. آن هایی که می گویند تاکنون از مخالفان توافق هسته ای پیشنهاد راه حل بهتری نشنیده اند، در اشتباه هستند. 

 

مدافعان توافق می گویند دستیابی به توافقی خوب که بخش های اساسی زیرساخت های هسته ای ایران را از میان ببرد، دست یافتنی نبوده است. آن ها می گویند ایرانی ها مذاکره کنندگان سرسختی بودند و با وجود اهرم های عظیم اقتصادی که در اختیار ما بود و همچنین وزن جامعه بین المللی، ما نتوانستیم بیش از 10 سال نظام بازرسی و راستی آزمایی را در مقابل برداشته شدن دائمی تحریم ها و بازگرداندن جایگاه بین المللی ایران به دست آوریم. من به این گفته ها اعتقادی ندارم.

 

من معتقدم که ما هنوز می توانیم به توافقی بهتر دست پیدا کنیم؛ بدین صورت که توافق هسته ای را تأیید نکنیم، اما از رد کامل آن نیز خودداری کنیم. ما باید ضمن صدور اجازه ادامه مذاکرات، دولت را به سمت مذاکره مجدد با ایران سوق داده و مبنای کار را برنامه موقت اقدام مشترک (توافقنامه موقتی ژنو در سال 2013) قرار دهیم که بر اساس آن، ایران ماهیانه 700 میلیون دلار از دارایی های خود را دریافت می کرد و در عین حال، فروش نفت ایران نیز در سطح مشخصی باقی می ماند.

 

من حتی مایلم این پیشنهاد را شیرین تر کنم؛ بدین صورت که برای نشان دادن حسن نیت، میزان مشخصی از دارایی های ایران را به صورت یکباره آزاد کرده و در اختیار این کشور قرار دهیم. در همین حال، ادامه گفت و گوها اجازه بازنگری چند موضوع مهم را به ما می دهد. موضوعاتی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:

 

نخست، تصویب فوری پروتکل الحاقی در ایران به منظور اطمینان یافتن از دسترسی دائمی بین المللی به مراکز مشکوک در ایران.

 

دوم، توقف تحقیق و توسعه هسته ای در دوره اجرای توافق، تا اطمینان حاصل شود زمانی که قطعنامه های شورای امنیت و نیز ساز و کار بازگشت پذیری تحریم ها از روی میز کنار می رود، از توان گریز هسته ای برخوردار نباشد.

 

سوم، تعطیلی مرکز غنی سازی «فردو». تنها هدف از تأسیس فردو، دشوارتر کردن حمله نظامی به تأسیسات هسته ای ایران بوده است. ما باید فردو را تعطیل کرده و توانایی ایران در استفاده مجدد از آن در آینده را نیز از میان ببریم. اگر ایران چیزی برای پنهان کرد ندارد، نیازی نیست که آن را در دل کوهستان قرار دهد.

 

چهارم، حل و فصل کامل «ابعاد نظامی احتمالی» برنامه هسته ای ایران. ما به ترتیباتی نیاز داریم که برای سر هم بندی کردن این موضوع تدوین نشده باشند. ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی باید این موضوع را پیش از برداشته شدن دائمی تحریم ها حل و فصل کنند و خودداری ایران از همکاری، می بایست به بازگشت خودکار تحریم ها منجر شود.

 

پنجم، افزایش مدت زمان اجرای توافق. یکی از نگران کننده ترین عناصر توافق، مدت زمان 10 تا 15 ساله محدودیت های وضع شده علیه ایران است که آغاز رفع محدودیت ها از سال هشتم است. به ما وعده داده شده بود که توافقی با یک دوره زمانی قابل توجه حاصل خواهد شد و آنچه ما به دست آورده ایم، از نظر زمانی کمتر از نصف آن چیزی است که انتظار داشتیم. ایران باید وادار شود به اندازه همان مدت زمانی که جهان را فریب داده، با توافق همراهی کند. بنابراین، این دوره زمانی حداقل باید 20 سال باشد.

 

ششم، ما به توافقی نیاز داریم که مشخص کند در صورت تخلفات کوچک یا متوسط ایران، چه مجازات هایی به صورت دسته جمعی از سوی 1+5 در انتظارش خواهد بود و همچنین بیانی مشخص، مشابه آنچه در پاراگراف 37 برجام آمده که نشان دهد که متحدان ما نیز ب دیدگاه آمریکا درباره شرایط وضع دوباره تحریم ها اشتراک نظر دارند. 

 

در همین حال و از سوی دیگر، ما باید دوره زمانی قانون تحریم های ایران را – که در سال 2016 منقضی می شود – تمدید کنیم تا اطمینان یابیم که یک ساز و کار برگشت پذیری موثر در اختیار داریم؛ صدور مجوز صادرات استراتژیک نفت آمریکا به متحدانی که به دلیل خارج ماندن نفت ایران از بازار با دشواری روبرو شده اند را در دستور کار قرار دهیم؛ فوراً ساز و کارهای امنیتی که توسط شرکای عرب ما در نشست کمپ دیوید ارائه شد را اجرا کرده و در همین حال، برتری نظامی اسرائیل در منطقه را نیز حفظ کنیم.

 

رئیس جمهور باید به صراحت بر این نکته تأکید کرده و کنگره نیز رسماً به تصویب این سیاست بپردازد که ما از همه ابزارهای لازم به منظور جلوگیری از تولید میزان لازم اورانیوم غنی شده در ایران برای ساخت بمب هسته ای و همچنین ساخت یا خرید چنین بمبی توسط این کشور – در دوره اجرای توافق و پس از آن – استفاده می کنیم.

 

در نهایت، ما باید این موضوع را تصریح کنیم که ما خواستار دستیابی به توافق هستیم؛ اما یک توافق صحیح می خواهیم و توافقی که به جز به تعویق انداختن یک امر اجتناب ناپذیر، کار دیگری انجام نمی دهد، آن چیزی نیست که ما به دنبالش هستیم.