چگونه شبکه‌های آنلاین تهدیدی برای امنیت شده‌اند؟

نویسنده: جیمز جی کارافانو *

دیپلماسی ایرانی: رسانه های اجتماعی گاهی به منزله چالشی اصولی برای امنیت ملی محسوب می شوند. کلید پیروزی در جنگ های سایبری بیش از آن که تسط بر فضای سایبری باشد، امن تر کردن فضای فیزیکی آن است. شبکه های اجتماعی قدرتمند هستند. به سرعت می توان در آن ها فعالیت را شروع کرد. تعداد افرادی که یک نفر به آنها دسترسی پیدا می کند می تواند بسیار هیجان انگیز باشد.

رئیس جمهور اوباما وقتی رکورد جدیدی در میان دنبال کننده هایی که در یک روز در توییتر به دست آمده را شکست، خبرساز شد. اما چند روز بعد کایتلین جنر در عرض چند ساعت موفق شد رکورد وی را بشکند. (البته هنوز هیچ کس نمی تواند با کیتی پری، ستاره موسیقی که بیش از 70 میلیون دنبال کننده در توییتر دارد، رقابت کند.)

البته برای حضور در فضای آنلاین نیازی به چنین بمب های خبری نیست. حتی شبکه های اجتماعی با دسترسی بسیار کم هم می توانند تاثیر زیادی داشته باشند. نحوه فعالیت در این رسانه ها همانند ویروسی است که منتشر می شود و مجدداً توسط افراد دیگر هم انتشار می یابد. به طور مثال در سال 2010 یک ویدئو درباره کمربند ایمنی که توسط یک گروه مدافع ایمنی محلی در مناطق روستایی انگلستان منتشر شده بود، در عرض کمتر از دو هفته یک میلیون بیننده در یوتیوب داشت و تاکنون 19 میلیون نفر از بیش از 120 کشور جهان این ویدئو را دیده اند.

اکثر شبکه های اجتماعی با استفاده از قابلیتی که آن را «منحنی قدرت» می نامند می توانند با استفاده از چند نفر معدود، فعالیت عمده ای در فضای مجازی داشته باشند و پیام های تاثیرگذاری از این راه به وجود بیاورند که یک مزیت بزرگ برای آنها محسوب می شود. شبکه های اجتماعی یک مزیت بزرگ دیگری هم دارند و آن امکان گفتگو و بحث است که وقتی گروه های بسیار کوچک به آن دسترسی پیدا می کنند اتفاق جالبی برایشان محسوب می شود. سطح مشارکت در میان اعضا موجب می شود تا گفتگوهای سطح بالایی در حوزه های مختلف انجام شود.

تروریست ها هم می توانند از این برتری استفاده کنند. آنها با انتشار ویدئوهای ترسناک از اقداماتشان موجب جلب توجه جهان می شوند. افراط گرایان همچنین با استفاده این ابزار اعضای گروه های کوچک را فریب می دهند، نیروهای تازه جذب می کنند و یا دیگر کسانی که در مباحثات شرکت دارند را رادیکالیزه می کنند.

مایکل اشتاینباک، دستیار رئیس بخش ضد تروریسم اف بی آی در این رابطه می گوید: «برخی از این مباحثات و گفتگوها در بخش های عمومی شبکه های اجتماعی رخ می دهد. اما قسمتی هم از طریق پیام های خصوصی صورت می گیرد. در حالی که تکنولوژی پیشرفت می کند، تروریست ها از تکنولوژی برای ارتباطاتشان استفاده می کنند.»

شکی نیست که آنها در این راه موفقیت کسب کرده اند. تروریست ها و گروه های افراطی از اینترنت و شبکه های اجتماعی برای انجام انواع فعالیت ها از استخدام نیرو و جمع آوری کمک مالی گرفته تا جمع آوری اطلاعات و برنامه ریزی برای انجام ماموریت ها، استفاده می کنند. این فعالیت ها منجر به اقدامات خطرناکی می شود.

اما استفاده ماهرانه از اینترنت چیز عجیبی برای تروریست ها نیست. اینترنت خنثی است و هیچ مزایای ذاتی ای برای هیچ گروه دولتی و یا غیردولتی ندارد. عملیات مبارزه با تروریسم هم می تواند آنلاین و بر مبنای اقدامات مشابه در سیستم های مشابه باشد یا این که آنها می توانند از حضور آنلاین تروریست ها به منظور جمع آوری اطلاعات این گروه ها استفاده کنند، یا این که در فعالیت های آنلاین آنها اختلال به وجود بیاورند.

اما چیزی که مهم است فهمیده شود این است که فعالیت آنلاین تروریست ها ریشه مشکل نیست. تمرکز بر صحبت کردن در رابطه با ترور همانند تلاش برای کاهش تب و نادیده گرفتن علت عفونت است. به جای مبارزه متقارن الکترون «ما» در مقابل الکترون «آنها» - شامل سانسور گسترده، داده کاوی گسترده اطلاعات و تبلیغات مستمر آنلاین- بهتر است از پاسخ های نامتقارن که فعالیت وب آنها را فلج کند استفاده کنیم. وقتی تهدید فیزیکی کاسته می شود، تهدید آنلاین به صورت دایره وار حرکتی عصبانی خواهد داشت.

* معاون بنیاد هریتیج

منبع: نشنال اینترست/ مترجم: حسین هوشمند