رییس مجلس هم به کمیسیون امنیت ملی می‌رود

سوال و جواب ها پای رییس مجلس را هم به کمیسیون ها کشاند. نزدیکی اش با وزیر امور خارجه به دلیل سابقه دیپلماتیک و مواضع سیاسی اش در ضمن اطلاع از جزییات پشت پرده مذاکرات هسته یی، دلواپسان را ترغیب به این دعوت در کمیسیون امنیت ملی کرد؛ دعوتی که باعث می شود تا رییس بهارستان مثل یک وزیر پاسخگوی سوالات و انتقادها باشد؛ کاری بکر و بدیع با نام دعوت ولی محتوای دعوت که در قابوس و مرام دلواپسان بی سابقه و عجیب نیست.

به نوشته اعتماد، علی لاریجانی شاید فکرش را هم نمی کرد که میانجیگری هایش برای حفظ وحدت داخلی در عرصه مذاکرات هسته یی و تقابلش با تندروی ها در صحن علنی کار را به جایی برساند تا به رسالت حفظ وحدت داخلی مبعوث شود، آن هم دقیقا زمانی که تیم مذاکره کننده در وین با گروه 1+5 مذاکره می کند و در مقابل لابی صهیونیسم در عرصه بین المللی علیه مذاکرات و دلواپسان در عرصه داخلی در انتقاد از تیم مذاکره کننده و تحرکات هسته یی در تلاش هستند.

روزنامه اعتماد به گفت وگویی با حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه پرداخته است:

آقای نقوی گفته شده که آقای لاریجانی قرار است به کمیسیون امنیت ملی دعوت شوند. این دعوت در راستای چه هدفی انجام می شود؟

بحث حضور آقای علی لاریجانی در کمیسیون امنیت ملی بر محور تحولات سیاسی فعلی است که یکی از آنها موضوعات مذاکره هسته یی ایران با گروه 1+5، آخرین پیشنهادات طرف غربی، آخرین پیشنهادات تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی، موانع پیش رو، موافقت ها و مخالفت ها و بررسی روند مذاکرات و پیش بینی آن خواهد بود.

آیا ممکن است توضیحات علی لاریجانی با روند فعالیت وزارت امور خارجه نوعی موازی کاری یا مانع تراشی ایجاد کند؟

این دیگر به شخص آقای لاریجانی برمی گردد. بالاخره ایشان فرد مجرب و کاردانی هستند و خودشان بهتر می دانند که در این موضوع باید رایزنی صورت بگیرد یا نه یا اینکه توضیحاتش در چه سطحی و با چه کم و کیفی باشد.

در چند هفته اخیر بارها نمایندگان خواستار حضور اعضای تیم مذاکره در کمیسیون امنیت ملی شدند که می توان درخواست برای مناظره با تیم مذاکره کننده پیشین، طرح سوالات باقیمانده، طرح سوالات جدید و نطق ها و تذکرات بعضا تند صحن علنی را یادآور شد. آیا چنین جلسه یی در پاسخ به همین درخواست هاست که با توجه به حضور تیم مذاکره کننده در وین باعث شده تا آقای لاریجانی را به کمیسیون امنیت بکشاند؟

خیر چنین دعوتی با چیزی که شما می گویید بی ارتباط است. نمایندگان یک سری دغدغه و سوال در رابطه با روند جاری مذاکرات داشتند لذا تصمیم به دعوت از آقای لاریجانی گرفتند.

چرا آقای لاریجانی برای دعوت به کمیسیون امنیت ملی انتخاب شدند وقتی که آقای بروجردی، رییس کمیسیون نیز با عضویت در کمیته هسته یی شورای عالی امنیت ملی در جریان مذاکرات قرار دارند؟ آیا چنین دعوتی آن هم برای رییس مجلس کمی عجیب نخواهد بود؟

بله آقای بروجردی در کمیته هسته یی عضو و از جزییات مذاکره مطلع هستند. ما از ایشان هم چندین بار در کمیسیون دعوت کردیم و توضیحاتی درباره روند مذاکرات به نمایندگان داده و اطلاع رسانی کرده اند که خب بیشتر این جلسات اطلاع رسانی نشده است.

یعنی می خواهید بگویید چون توضیحات ایشان قانع کننده نبود شما دعوت آقای لاریجانی را در دستور کار کمیسیون قرار داده اید؟

خیر ایشان مباحثی که مربوط به کمیته هسته یی می شد را به اطلاع نمایندگان رسانده اند. این گزارش ها کامل و جامع بودند. اما به هرحال آقای لاریجانی با توجه به ریاست قوه و عضویت در شورای عالی امنیت از نقطه نظرات و آخرین تصمیمات شورای عالی امنیت مطلع هستند و نمایندگان به همین دلیل تصمیم به دعوت از ایشان گرفتند.

در واقع نمایندگان دنبال اطلاع بیشتری از مذاکرات هستند. آیا چنین نیست؟

این نظر نمایندگان است و آنها دغدغه هایی نسبت به جریان مذاکرات دارند.

در چند روز اخیر برخی نمایندگان مدعی بر لزوم تصویب متن نهایی توافقنامه در تمام کمیسیون ها اعم از تخصصی و غیرتخصصی مجلس و همچنین تهیه طرحی برای تعیین راهبردهای توافقنامه شده اند. آیا چنین چیزی مانع تراشی برخی جریان های سیاسی و جناح ها را نشان نمی دهد؟

در رابطه با تصویب توافقنامه نهایی باید عرض کنم که مجلس می تواند برای پروتکل الحاقی نظر بدهد و این به همه مسائل هسته یی مربوط نمی شود. نمایندگان می توانند در رابطه با مسائلی که مربوط به مجلس است نظر بدهند و چنین مسائلی را در کمیسیون های تخصصی نظیر کمیسیون امنیت ملی مورد بحث و بررسی قرار دهند.

موضع کنونی کمیسیون در برابر تیم مذاکره کننده چیست و بفرمایید اگر تیم مذاکره کننده بنا به خواسته های طرف غربی یا خطوط قرمز نتوانست به توافق برسد آیا ممکن است از سوی اقلیت مجلس تحت فشار قرار بگیرد؟

قبلا هم اعلام کردیم که از تیم مذاکره کننده حمایت می کنیم. ما طی نامه یی به رییس جمهوری و تیم مذاکره کننده خواسته ایم تا خطوط قرمز و منافع ملی رعایت و حفظ شود. مطمئن باشید اگر تیم مذاکره کننده با ایستادگی بر خطوط قرمز نتوانست به توافق نهایی برسد مورد اعتراض قرار نخواهد گرفت بلکه با استقبال روبه رو خواهد شد. اگر به یاد داشته باشید در یکی از جلسات مذاکره با 1+5 بود که آقای ظریف و عراقچی از زیاده خواهی طرف غربی سخن گفته و اعلام کردند ممکن است به نتیجه یی نرسند ولی دیدید چطور مورد حمایت قرار گرفتند و حتی دلواپسان استقبال کردند. این بار هم چنین چیزی صدق می کند. اگر تیم مذاکره کننده و دولت منافع ملی را در نظر داشته باشند دلیلی برای نقد نیست و همه استقبال خواهیم کرد.

در پیام ویدیویی آقای ظریف، ایشان از مردم و مسوولان داخلی خواسته بودند که از اخبار خارجی به ویژه رسانه هایی وابسته به لابی صهیونیسم در تحلیل مذاکرات استفاده نکنند. این درخواست دقیقا به سابقه طرح سوالات و نطق های آتشین دلواپسان در صحن علنی پس از نگارش توافقنامه شش ماه مربوط می شود. آیا در این مرحله از مذاکرات چنین اتفاقی دوباره تکرار خواهد شد یا نمایندگان شنوای حرف آقای وزیر خواهند بود؟

اتفاقات آن دوره مربوط به نحوه مدیریت رسانه یی وزارت امور خارجه بود. ما در مورد این مساله قبلا انتقاد داشتیم. اگر وزارتخانه مدیریت رسانه یی خوبی انجام می داد و در پاسخ هر سوالی نمی گفت که این مساله یا آن مساله محرمانه است، طبعا کسی به دنبال رسانه های خارجی نمی رفت ولی وقتی پنجره را ببندیم و پاسخ ها را شفاف ندهیم طبیعی است که مردم و مسوولان را خود به خود به سمت دیگری سوق داده ایم.

در حال حاضر این اطلاع رسانی ها چطور است؟ آیا این حضور متوالی اعضای تیم مذاکره کننده و جلسات مستمر و خبری سخنگوی وزارت امورخارجه باز هم کافی نیست؟

الان که شرایط خیلی بهتر شده و اگر مسوولان وزارت امور خارجه به همین شکل شفاف پاسخگو باشند بعید است مردم و مسوولان به دنبال رسانه های خارجی بروند. کما اینکه در چند هفته اخیر آقای عراقچی طی جلسات متعددی توضیحات خوبی به نمایندگان داده اند.

پیش بینی شما از نتیجه مذاکرات چیست؟

در حال حاضر فاصله بین زیاده طلبی امریکا و حق مسلم جمهوری اسلامی زیاد است که با مذاکره حل نمی شود. آنها می خواهند که ما تسلیم بشویم که ما به این خواسته تن نخواهیم داد و غربی ها باید از زیاده طلبی امریکا عدول کنند چون ما هشدار داده ایم که مسیر خودمان را خواهیم رفت و این آخرین فرصت غرب است. در سال 82 زمانی که ما کمتر از 100 سانتریفیوژ داشتیم با آنان صحبت کردیم ولی آنان متاسفانه نتوانستند از زیاده خواهی ها عبور کنند تا امروز در مقابل جمهوری اسلامی به عنوان یک کشور قدرتمند هسته یی قرار بگیرند که اگر دوباره چنین اتفاقی تکرار شود مطمئنا در آینده مجبور هستند با یک قدرت برتر رایزنی کنند.