نتیجه توفیق در مذاکره مستقیم با آمریکا

نعمت احمدی، حقوقدان در شرق نوشت:

حال که بعد از 35 سال قطع رابطه بین ایران و آمریکا، مدتی است طرفین به صورت مستقیم با یکدیگر رودررو صحبت و مذاکره می کنند امید آن است که یخ مناسبات و دیوار بی اعتمادی فرو بریزد، ممکن است نگارنده با این نوشتار متهم به آمریکادوستی بشوم که هنوز اتهامی سخت و صعب در ایران است و نزد بعضی از افراد، انگار عقربه زمان کماکان در حوالی آبان ماه سال 1358 متوقف مانده که مذاکره مرحوم مهندس مهدی بازرگان نخست وزیر موقت ایران با گروه آمریکایی شرکت کننده در جشن استقلال الجزایر منجر به استعفا و سپس اشغال سفارت آمریکا شد.

نزد این عده زمان 35 سال هنوز کافی نیست که به این واقعیت برسیم مذاکره و حتی برقراری روابط با قبول یا پذیرش جایگاه ایران انقلابی در معادلات جهانی از ناحیه طرف آمریکایی به مراتب بهتر از قطع رابطه ای است که در زمینه های مختلف، مشکلاتی را پدید آورده است. در دهه 40 شمسی وقتی آمریکا به ویتنام شمالی حمله کرد و این کشور را بمباران می کرد نگارنده به لحاظ علاقه ای که مرحوم پدرم به اخبار روز داشت و من هم شنونده اخبار بودم، وقتی می شنیدم که هواپیماهای غول پیکر آمریکایی دره رود «مکنک» را بمباران می کنند و زمانی که از تلفات بالای انسانی از خلال اخبار باخبر می شدم و از طرفی می شنیدم که هیات های نمایندگی آمریکا و ویتنام در پاریس مشغول مذاکره هستند در عوالم نوجوانی با بغض به قضیه نگاه می کردم که چگونه ممکن است خاک یک کشور بمباران بشود و گروه گروه مردم کشته شوند اما در گوشه دیگر هیات های نمایندگی این دو کشور با هم مذاکره کنند؟! خامی نوجوانی بغضی به همراه داشت که در خلال آن مذاکره کنندگان را نمی بخشیدم اما گردش زمان مرا به این پختگی رساند که می توان با حفظ تمام و کمال حقوق خود با دشمن نیز مذاکره کرد. امروزه به جرات می توان گفت، نمی توان دورخود حصارکشید و از دنیا جدا شد زیرا علم و تکنیک و صنعت چنان به هم پیوسته است و سرنخ هریک از ابزار و لوازم توسعه در دیگر کشورهاست که دوری از هریک از آنها می تواند مانع رشد و پیشرفت باشد.

برای نمونه صاحب این قلم به عنوان کشاورز باغدار عرض می کنم مسایل فیمابین با ایالات متحده، مشکلات زیادی پدید آورده است. پسته محصولی است مختص ایران و با همین نام در همه جهان شناخته می شود.  بیشترین تولید هم تا سال 1357 متعلق به ایران بوده، از سال 58 که تحریم واردات پسته از ایران در آمریکا عملی شد احداث باغ پسته در آمریکا به عنوان محصولی اقتصادی مورد توجه قرار گرفت؛ کشوری که تا سال 1358 تولید کننده پسته نبود با سرعت شروع به احداث باغ کرد و هم اکنون مقام اول تولید پسته را در جهان از آن خود کرده و رقیب پرقدرتی برای ایران است. باغداران ایرانی که درحوادث انقلاب باغات خود را از دست دادند با مهاجرت به آمریکا دراین رشته فعال شدند. نبود رابطه با آمریکا مانع از ورود فناوری پسته آمریکایی به ایران شد، هم اکنون باغدار آمریکایی با تکیه بر یافته های علمی و ترویجی حداقل 4/5 تن در هکتار برداشت محصول دارد اما باغدار ایرانی کمتر از یک تن تولید دارد. سرانه تولید در سطح هکتار درآمریکا حداقل چهار تن و در ایران کمی بیش از 200کیلوگرم است.

این تفاوت ناشی از عدم امکان استفاده از فنون تولید محصول پسته از آمریکا به ایران است. در دیگر زمینه ها نیز همین وضع تاحدودی حاکم است. آب و خاک تنها با تکنولوژی و ترویج علمی می تواند تولید بیشتری داشته باشد که جمعیت رو به افزون را تغذیه کند و امنیت غذایی را پشتوانه خود داشته باشند که از دانش روز فاصله نداشته باشیم. هم اکنون جایگاه ایران درجامعه جهانی آنقدر متعالی است که همه کشورها به قدرت ایران اعتقاد و باور دارند در نشست های ژنو و وین عمده کشورهای جهان یک طرف میز مذاکره و ایران با صلابت طرف دیگر میز مذاکره است. امید است با حفظ موقعیت برترایران بتوانیم پشت میز مذاکره، حق و حقوق ملی خود را در سطح جهانی به اثبات برسانیم تا با حضور فعال تر در خانواده جهانی، کاستی ها را به سرعت پرکنیم.