چگونه طلا به کمک تهران آمد؟

دیپلماسی ایرانی: در فاصله سال های 2012 و 2013، ایران و آمریکا درگیر یک جنگ مالی بودند. در مارس 2012، ایالات متحده و اتحادیه اروپا تحریم های اقتصادی خود را علیه ایران تشدید کردند و این کشور را از شبکه جهانی پرداخت ها که سویفت خوانده می شود،کنار گذاشتند. همچنین در مارس 2012، صادرات طلای ترکیه به ایران نسبت به ماه قبل از آن دو برابر شد و در مقایسه با مارس 2011 نیز 37 برابر بیشتر تخمین زده شد.

گاز طبیعی منبع اصلی تولید برق در ترکیه به شمار می رود. بیش از 90 درصد گاز صادراتی ایران به ترکیه می رود و ایران 18 درصد از منابع گاز مورد نیاز این کشور را تامین می کند. بدون ایران، ترکیه به طور کامل به گاز روسیه وابسته خواهد بود. در نتیجه با شدت گرفتن تحریم ها، ترکیه که نمی توانست پول گاز خریداری شده از ایران را پرداخت کند به جای آن شمش های طلا تحویل ایران می داد.

این در حالی است که هند نیز بخشی از پول نفت ایران را با طلا پرداخت می کرد. این منابع طلا به ایران امکان داد تا از آن برای واردات محصولات چینی و روسی استفاده کند. به این ترتیب آمریکا که امیدوار بود با تحریم ها اقتصاد ایران را به فروپاشی بکشاند، ناگهان متوجه شد که شمش های طلا به شریان حیاتی اقتصاد جمهوری اسلامی تبدیل شده اند.

تا جولای 2013، خزانه داری آمریکا متوجه این حفره طلایی شد و فروش طلا به ایران را ممنوع اعلام کرد. به عبارت دیگر خزانه داری آمریکا دریافت که طلا حکم پول نقد را برای ایران دارد.

با تشدید تلاش های آمریکا برای مسدود کردن راه انتقال طلا به ایران، تهران تصمیم گرفت از ارزهای رایج محلی برای تجارت نفتی خود استفاده کند.

همچنین ایران از بانک های چینی و روسی به عنوان کانال هایی برای دور زدن تحریم ها استفاده کرد. این کشور توانست ذخایر ارزی را در بانک های چینی و روسی ایجاد کند و سپس از آنها استفاده کند.

اما در نیمه دوم سال گذشته، ایران و آمریکا به نتیجه رسیدند تا مذاکرات هسته ای را از سر بگیرند. باراک اوباما به عنوان بخشی از توافق هسته ای با ایران با لغو تحریم ها علیه تجارت فلزات ارزشمند با ایران موافقت کرد. لغو تحریم فلزات گرانبها یکی از راه هایی بود که به اوباما امکان می داد بدون جلب نظر موافقت کنگره به ایران امتیاز بدهد.

جنگ مالی ایران و آمریکا در سال های 2012و 2013 نشان داد که چگونه کشورهایی که ممکن است در مقابل نیروی نظامی آمریکا دست بالا را نداشته باشند، می توانند در صحنه های دیگری مانند نبرد الکترونیک یا جنگ مالی به جدال با آمریکا بروند.

با این حال ویلیام میلر، سفیر سابق آمریکا که در سال های 1960 در ایران بود بر این باور است که تحریم ها تنها موضع ایران را سر سختانه تر کرد.  به بیان دیگر ایران نشان داد باوجود فشار زیاد تحریم ها، باز هم راه هایی را برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی کامل پیدا می کند. حفره های طلایی که در دوران اوج تحریم ها با کمک دوستان ایران ایجاد شد، گواهی بر این مدعاست.

منبع: فوربس / تحریریه دپیلماسی ایرانی