کرزای قرار نیست جایی برود!

 "در مرکز کابل پس از چند دقیقه پیاده روی از دفتر پرزرق و برق ریاست جمهوری افغانستان، کارگران در حال تکمیل آخرین کارهای محل اقامت جدید و ساختمان یک دفتر هستند که می شود محل سکونت رئیس جمهور در حال کناره گیری افغانستان."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خبرگزاری رویترز در گزارشی با عنوان "با تاسف بسیاری برای آمریکا، حامد کرزای، رئیس جمهور در حال کناره گیری افغانستان هیچ جا نمی رود!" آورده است: «مطالبی که ذکر شد یک استعاره گویاست. حامد کرزای ممکن است رسما از کار سیاست کناره گیری کند اما تاثیرش بر رهبر جدید این کشور کاملا واضح خواهد بود.

منزل یا به عبارتی محل سکونت جدید کرزای در حاشیه زمین های بزرگ کاخ - ارگ ریاست جمهوری- با دیوارهای امنیتی گسترده، سیم های خاردار، برج های دیده بانی و سربازان مسلح به کلاشنیکف محافظت می شود. این نوع حفاظت غیرقابل وصف و درک است و باعث می شود که یاد دو تن از روسای جمهوری پیشین افغانستان قبل از ظهور طالبان به ذهن خطور کند که با وجود این تدابیر امنیتی شدید یکی توسط عامل انتحاری ترور شد و دیگری را به دار آویختند.

کرزای نیز ممکن است از ترورهایی جان سالم به در برده باشد. اگرچه تعداد کمی معتقدند کرزای تندخود که مخالفتش با "قدرت استعماری آمریکا" در سال های اخیر افزایش داشته، به آرامی قدرت را ترک گفته و دوران بازنشستگی را آغاز کند.

در سن 56 سالگی، او همچنان اولویت سیاسی خود را دارد و می گوید نمی تواند از سخن گفتن درباره منافع افغانستان دست بردارد. او به رئیس جمهوری جدید کمک خواهد کرد و برایش یک گوش شنوا می شود.

ایمل فیضی، سخنگوی کرزای در پاسخ به سوالاتی درباره برنامه های بازنشستگی رئیس جمهوری افغانستان می گوید: اگر از او بخواهند تا مشاوره دهد، او آماده کمک است. او در خدمت مردمش است. رئیس جمهوری پیشتر پیشنهادهای معتبر بین المللی را نپذیرفته و ترجیح می دهد تا در افغانستان بماند.

یکی از مقام های ارشد دولت افغان می گوید: مذاکرات بلندپایه درباره تشکیل یک شورای موسوم به شورای ریش سفیدان به ریاست کرازی برای بررسی اوضاع صورت گرفته است. کرزای در جریان دوران ریاست جمهوری اش با بیش از 40 کشور غربی مراوده داشته و الفبای سیاست هر یک را می داند به ویژه آمریکا.

کرزای آدم ناتوانی نیست

دو فردی که قرار است جایگزین کرزای شوند عبدالله عبدالله، وزیر سابق امور خارجه افغانستان و اشرف غنی، اقتصاددان سابق بانک جهانی می گویند که می خواهند کرزای در تیمشان باشد.

کرزای بنابر قانون اساسی افغانستان ملزم به کناره گیری است و این روند پس از 13 سال و دوبار انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهوری افغانستان انجام می شود.

مقام های آمریکایی که در سال های اخیر به صورت غیرمعمول و علنی ناامیدی خود را از کرزای اعلام کرده اند، به صورت خصوصی می گویند که به دنبال همکاری بیشتر با کرزای نیستند.

در ضمن، کناره گیری حامد کرزای راه را برای امضای توافق امنیتی دو جانبه که مدت هاست در انتظار تایید شدن قرار دارد، باز می کند و به آمریکا اجازه می دهد تا تعداد کمی از سربازان خود را پس از پایان ضرب الاجل اعلام شده برای خروج تمام سربازان خارجی از افغانستان در این کشور باقی بگذارد.

عبدالله و غنی که اوایل ماه آتی میلادی در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان شرکت می کنند، گفته اند که این معاهده امنیتی دو جانبه را برای استقرار 10 هزار سرباز آمریکایی در افغانستان با هدف مقابله با شبه نظامی گری و اهداف آموزشی امضا می کنند.

کرزای تاکنون این توافقنامه را امضا نکرده و علی رغم تایید پارلمان افغانستان و لویی جرگه که شورایی متشکل از رهبران و ریش سفیدان قبایل است، آمریکا را به خیانت علیه خودش در گذشته متهم می کند.

تصمیم وی باعث نمی شود که کرزای را یک رئیس جمهوری ناتوان بدانند بلکه او یک رئیس جمهور ملی گراست.

کرزای شخصیتی به عنوان "پدر موسس" افغانستان نوین برای خود ترسیم کرده اما با پذیرش امضای معاهده امنیتی او می تواند علاوه بر تامین منافع ملی افغانستان، راه را برای جانشینش هموار کند.

روابط کرزای با دولت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا با اوایل به قدرت رسیدنش در افغانستان تفاوت شگرفی دارد؛ زمانی که جورج بوش، رئیس جمهور سابق آمریکا، کرزای را به عنوان یک دوست بزرگ مورد ستایش قرار می داد.

رئیس جمهور افغانستان در هشداری به منتقدانش در واشنگتن اعلام کرده که به دنبال خستگی درکردن و کناره گیری از سیاست نیست.

کرزای اخیرا گفته که آغاز دوران بازنشستگی به وی آزادی بیشتری می دهد و می تواند آزادی بیان خود را بازیابد بیش از آنچه که امروز دارد.

کرزای همانند پوتین عمل می کند؟

توماس راتیگ، یکی از مدیران سازمان مستقل تحقیقاتی شبکه تحلیل افغانستان در کابل می گوید: کرزای به گونه ای موضع گیری کرده که در بازی سیاست باقی بماند.

راتیگ ادامه می دهد: کرزای به صورت موفقیت آمیزی از طریق متحدان مختلف و برای موفقیت خود و پویایی انتخاباتی آن ها همکاری کرده است. بنابراین او همچنان فردی موثر است و میزان این نفوذ و تاثیر به روابط شخصی او بستگی دارد.

عبدالله و غنی هر دو به کرزای پیشنهاد کرده اند که سمت مشاور را در تیم دولتی شان برعهده بگیرد. ایمل فیضی می گوید: کرزای پیشنهاد القاب رسمی و داشتن دفتری در کاخ ریاست جمهوری را رد کرده است.

آزیتا رفعت، سخنگوی اشرف غنی می گوید: او اولویت هایی دارد و ما خواستار مشاوره دادن کرزای در امور کشوری هستیم اما این در امور اجرایی به این معنا نیست که ما از راه و روش کرزای تبعیت کنیم.

کرزای در انتخابات ریاست جمهوری 2009 عبدالله را شکست داد و علی رغم این مساله انتظار می رود که رئیس جمهوری در حال کناره گیری افغانستان نزدیکی بیشتری با دولت عبدالله داشته باشد تا با اشرف غنی.

روز یکشنبه، عبدالله حمایت زلمای رسول، وزیر سابق امور خارجه سابق افغانستان را که در دور اول انتخابات در مقام سوم قرار گرفت، دریافت کرد؛ کسی که حمایت طایفه قدرتمند کرزای را در اختیار دارد.

حسین سنگچارکی، سخنگوی عبدالله می گوید: کرزای جایگاه ویژه ای در دولت بعدی افغانستان خواهد داشت و رئیس جمهور جدید به دنبال مشورت گرفتن از او در سیاست های داخلی، سیاست خارجی و مذاکرات صلح خواهد بود.

عبدالله آرای قریب به یک میلیون از رای دهندگان را در مقایسه با اشرف غنی در دور نخست این انتخابات که ماه گذشته میلادی برگزار شد به دست آورده و احتمال پیروزی او در دوم بیشتر است.

رسانه های به شدت گمان می کنند که کرزای با کناره گیری از سمت ریاست جمهوری همانند ولادیمیر پوتین، همتای روسی اش عمل می کند و همچنان می خواهد در پشت صحنه به هنرنمایی خود در عرصه سیاست در کالبد دولتی جدید ادامه دهد.

پوتین نیز پس از دو دوره از سمت ریاست جمهوری کناره گیری کرد و پیش از بازگشت به این سمت با انتخاباتی که خشم تعدادی از مردم روسیه را به همراه داشت، یک دوره نخست وزیر بود.

راتیگ این ایده را که کرزای همان روش را در پیش گرفته، رد کرد و گفت: قانون اساسی افغانستان تنها دو دوره به فرد اجازه می دهد تا رئیس جمهور شود. این یک تفسیر بسیار ابداعی خواهد بود اگر بگوییم پس از وقفه ای شما می توانید برای سومین بار هم به عنوان رئیس جمهور انتخاب شوید.

اگرچه کرزای در مارس 2014 به پارلمان افغانستان گفته بود که تمام قانون اساسی باید مورد بررسی مجدد قرار بگیرد.

عبدالرئوف اِنامی، عضو کمیته ضد فساد و اصلاح قضایی در مجلس عوام می گوید: کرزای مایل است سیستم ریاست جمهوری به سبک و روش آمریکا را به نفع یک سیستم پارلمانی کنار بگذارد.

جعفر مهدوی، نماینده پارلمان از کابل می گوید: در چنین سیستمی قدرت در دست نخست وزیر است و او مسئول پارلمانی می شود. چنین سیستم سیاسی جدیدی آغازی نوین به دست کهنه کاران را نوید می دهد.»