تیم مذاکره کننده 1+5 چه در چنته دارند؟

از آنجا که مذاکرات ایران با گروه 1+5، از اهمیت بالایی برای طرف غربی برخوردار است، هر یک از 6 کشور دخیل در گفت وگوها در تلاشند کارکشته ترین دیپلمات های خود را راهی میز مذاکره با تهران کنند.

به گزارش فارس، از سال 2006 تاکنون مذاکرات هسته ای بر سر فعالیت های اتمی ایران از حالت گفت وگوی تهران با سه کشور اروپایی در آمد و در قالب مذاکرات ایران با پنج عضو دائم شورای امنیت به همراه آلمان برگزار شد. طی این دوران نیز وزرای خارجه این 6 کشور معاونان ارشد خود را برای حضور در گفت وگوها با طرف ایرانی اعزام کردند که در ادامه به سوابق سیاسی و دیپلماتیک برخی از آنها اشاره می شود.

وندی شرمن کیست؟

تاسیسات سفارت مجازی آمریکا برای خدمات دهی به ایرانیان، بهانه ای بود تا وندی شرمن، دیپلمات کهنه کار آمریکایی در امور ایران، برای نخستین بار رخ بنماید.

اما برای اولین بار، وی زمانی وارد گود بحث هسته ای ایران شد که پس از وقفه 15 ماهه در مذاکرات میان ایران و 1+5، تیم کارشناسان باراک اوباما تصمیم گرفتند وی را به جای ویلیام برنز راهی استانبول کنند. از این رو بود که وندی شرمن به عنوان معاون هیلاری کلینتون در امور سیاسی و سومین مقام متنفذ دستگاه دیپلماسی آمریکا سرپرستی هیئت مذاکره کننده آمریکایی را بر عهده گرفت.

البته این دیپلمات باسابقه آمریکایی در اوایل اشتغال خود در موقعیت های شغلی متفاوتی در سازمان های دولتی و غیرانتفاعی فعالیت کرده است، اما ورود او به وزارت خارجه آمریکا به سال 1993 باز می گردد یعنی زمانی که به عنوان مشاور «وارن کریستوفر»، وزیر خارجه وقت آمریکا منصوب شد و تا سال 1996 در این سمت باقی ماند. بازگشت دوباره شرمن به دستگاه سیاست خارجی آمریکا به دوران مادلین آلبرایت، وزیر خارجه بیل کلینتون مربوط می شود. او علاوه بر مادلین آلبرایت، سمت مشاور برای هیلاری کلینتون در کمپین انتخابات ریاست جمهوری 2008 را نیز در کارنامه خود دارد.

اما اینکه چرا دولت واشنگتن، در آن برهه تصمیم گرفت شرمن را به عنوان سرپرست تیم مذاکره کننده آمریکا عازم ترکیه کند، به نفوذ و شهرت او باز می گردد، از این روست که این دیپلمات کهنه کار آمریکایی معمولا در مذاکرات و نشست های بسیار مهم دیپلماتیک حضور پیدا کرده و در مواقع ضروری به عنوان برگ برنده آمریکا مطرح بوده است.

ماجرای این شهرت به فعالیت های وی در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون باز می گردد. شرمن در آن دوران به همراه مادلین آلبرایت، وزیر خارجه وقت آمریکا، ریاست هیئت مذاکره کننده هسته ای آمریکا را بر عهده داشت؛ مذاکراتی که در نهایت به توافق هسته ای کره شمالی و آمریکا منجر شد.

وی به دلیل فعالیت هایی که منجر به توافق هسته ای آمریکا با کره شمالی در سال 1997 در زمان ریاست جمهوری کلینتون شد به "در باز کن" وزارت خارجه آمریکا معروف است.

سایمون گس کیست؟

سر سایمون لارنس گس، مدیرکل امور سیاسی وزارت خارجه انگلیس است که از سال 2009 تا 2011 سفیر انگلیس در تهران بوده است. پیش از آن او سفیر انگلیس در یونان بود، اما بهار 2009 به عنوان سفیر ایران برگزیده شد و به دنبال آشوب های پس از انتخابات سال 88 ، در برخی اعتراضات خیابانی حضور یافت و مطالبی نیز علیه حقوق بشر در ایران نوشت.

بعد از دخالت های او در امور ایران و اعتراضات جمهوری اسلامی ایران به این اقدامات بود که در نهایت او در سال 2011، تهران را ترک کرد و در نهایت دومنیک جان چیلکات، جانشین او در سفارت انگلیس در ایران شد.

سایمون گس در فوریه 2011، به عنوان نماینده ارشد غیرنظامی ناتو در افغانستان منصوب شد. بعد از 18 ماه خدمت در این سمت، او به وزارت خارجه انگلیس در لندن بازگشت و مدیرکل امور سیاسی وزارت خارجه و نیز نماینده ویژه دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس در امور پاکستان و افغانستان شد.

ژاک اودیبر کیست؟

ژاک اودیبر 48 ساله، مدیرکل امور سیاسی، امنیتی و خلع سلاح وزارت امور خارجه فرانسه در نشست های طرف غربی با ایران، به عنوان نماینده فرانسوی در کنار مذاکره کنندگان 1+5، رودرروی مذاکره کنندگان ایرانی قرار می گیرد.

او فارغ التحصیل از دانشگاه مرکز آموزش روزنامه نگاری است و سابقا خبرنگار بوده است. وی دانش آموز سابق مدرسه ملی مدیریت فرانسه موسوم به "ENA" است و از سال 1995 تا 1997 به عنوان مشاور فرهنگی و همکاری های علمی و فنی فرانسه در ویتنام فعالیت داشته است و پس از آن به عنوان مشاور دیپلماتیک «آلن ریچارد»، وزیر دفاع وقت فرانسه منصوب شده است.

ژاک اودیبر در سال 2001 به عنوان سرکنسول فرانسه به شهر کبک کانادا اعزام شد و در سال 2004 در سمت وزیر مشاور عازم لندن شد.

ریابکوف کیست؟

سرگی الکسی یویچ ریابکوف که در حال حاضر سمت معاون وزیر خارجه روسیه را بر عهده دارد، نماینده ارشد کرملین در مذاکرات گروه 1+5 با ایران محسوب می شود.

وی سیاستمدار و دیپلمات برجسته در داخل روسیه است و در 8 جولای 1960 در اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمده است. وی در سال 1982 از دانشکده روابط بین الملل در دانشگاه وزارت خارجه روسیه(МГИМО) فارغ التحصیل شد.

ریابکوف از همان زمان در نهادهای مختلف وزارت خارجه مشغول به کار شد و بین سال های 1995 تا 1999، ریاست گروه «سازمان امنیت و همکاری اروپا» را در وزارت امور خارجه روسیه عهده دار شد.

وی در سال های 2002 تا 2005 به عنوان مشاور سفیر روسیه در آمریکا منصوب شد و پس از آن به عنوان مدیر گروه همکاری اروپا در وزارت امور خارجه روسیه فعالیت کرد.

ریابکوف از سال 2008 به بعد نیز در سمت معاون وزیر خارجه روسیه فعالیت کرده و در حال حاضر از لحاظ دیپلماتیک، سفیر فوق العاده و تام الاختیار روسیه محسوب می شود. به طور کلی، وی یکی از مردان بانفوذ در سیاست خارجی روسیه به حساب می آید و در سال های گذشته، پست های حساسی را عهده دار بوده است. وی درباره پرونده هسته ای ایران و همچنین روابط ایران و روسیه دارای مواضع خاصی است که از جمله مهمترین دیدگاه های وی درباره برنامه های هسته ای ایران می توان به «دفاع از ماهیت صلح آمیز برنامه های هسته ای ایران»، «بی اثر بودن تحریم ها»، «تاکید بر مذاکره به عنوان راه حل نهایی»، «مخالفت با تهدید نظامی علیه ایران» و «افزایش همکاری میان ایران و روسیه» اشاره کرد.

ریابکوف همواره بر گسترش همکاری ها میان ایران و روسیه تاکید کرده است. وی در دوره ای که ایران تحت شدیدترین تحریم های غرب قرار گرفته بود، خواستار آن شد که همکاری های اقتصادی ایران و روسیه افزایش یابد.

دیتر لوکاس کیست؟

هانس دیتر لوکاس که به عنوان رئیس هیئت دیپلماتیک آلمان، متولد 1959 است و تاکنون در چند مورد به عنوان نماینده برلین در کشورهای آسیایی و اروپایی فعالیت داشته است.

وی نماینده ویژه اروپای شرقی، قفقاز و آسیای مرکزی و نیز دفتر سیاست فدرال در برلین بوده است. دیگر سمت های مهم پیشین وی مواردی همچون رئیس بخش روابط دوجانبه با کشورهای مرکزی، شرقی و جنوب شرقی اروپا و آسیای مرکزی و قفقاز و رئیس مطبوعاتی و ارتباطی سفارت آلمان در واشنگتن بوده است.

لوکاس از اوایل ماه جولای به عنوان مدیر سیاسی در وزارت خارجه آلمان و به عنوان جانشین «امیلی هابر» مشغول به فعالیت شد. وی از سال 1985 در وزارت خارجه آلمان فعالیت می کند و فعالیت در سفارت های آلمان در آمریکا و مسکو در کارنامه کاری وی قرار دارد.

لوکاس از سال 2003 تا 2006 به عنوان رئیس بخش اروپای شرقی و مرکزی، قفقاز و آسیای میانه در بخش امنیت و سیاست خارجی دفتر صدراعظمی مشغول بود و پس از آن تا سال 2008 نماینده اروپای شرقی، قفقاز و آسیای مرکزی در وزارت خارجه آلمان بود. این سیاستمدار آلمانی از سال 2010 تاکنون نماینده آلمان در کمیته سیاسی و امنیتی اتحادیه اروپا و نیز نماینده دائمی آلمان در بروکسل است.