چامسکی: امریکا در 60 سال اخیر هر روز ایران را شکنجه کرده است

 نوآم چامسکی گفت که آمریکا در 60 سال اخیر حتی یک روز را بدون "شکنجه کردن" ایران سر نکرده است و این ماجرا با کودتای نظامی سال 1953 و سقوط دولت پارلمانی ایران آغاز شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نوآم چامسکی، متفکر آمریکایی و استاد دانشگاه ام آی تی در گفت وگو با پایگاه خبری "اکنون دموکراسی" در پاسخ به این که "درگیری ها در سوریه چه مفهومی برای ایران دارد و آمریکا به طور کلی چگونه می تواند وضعیت خاورمیانه را تغییر دهد"؟ گفت: نکته مهم درباره ایران که باید بحث را با آن آغاز کرد این است که در 60 سال اخیر یک روز نبوده است که آمریکا ایرانیان را شکنجه نکرده باشد. این از کودتای نظامی آغاز شد که دولت پارلمانی ایران را در سال 1953 سرنگون کرد و باعث روی کار آمدن شاه که یک دیکتاتور بی رحم بود، شد. سازمان عفو بین الملل او را یکی از بدترین و تندروترین شکنجه گران جهان نامیده است. وقتی شاه در سال 1979 سقوط کرد آمریکا تقریبا بلافاصله به حمایت از صدام در حمله به ایران پرداخت. صدام صدها هزار نفر را در ایران کشت و از تسلیحات شیمیایی استفاده کرد. صدام در آن زمان حتی جمعیت کردنشینان را نیز با تسلیحات شیمیایی وحشتناک هدف حمله قرار داد و آمریکا از این اقدام حمایت کرد. صدام محبوب دولت ریگان و بوش بود، تا جایی که جورج بوش پدر پس از پایان جنگ در سال 1989 مهندسین هسته یی عراقی را برای آموزش های پیشرفته در زمینه تولید سلاح هسته یی به آمریکا دعوت کرد.

وی افزود: این کشوری بود که ایران را مورد حمله قرار داد. پس از آن ایران در معرض تحریم های شدید قرار گرفت و این تحریم ها تا به امروز ادامه دارد. بنابراین ما اکنون یک سابقه 60 ساله در زمینه شکنجه ایران داریم. ما به آن توجهی نمی کنیم، ولی مطمئن باشید که آن ها می کنند و حق هم دارند.

چامسکی در ادامه با اشاره به دلایل اتخاذ اقدامی نظامی احتمالی علیه ایران گفت: ما به اصل حملات مافیایی بازگشته ایم. ایران در سال 1979 دیکتاتوری را که دست نشانده و تحت حمایت آمریکا بود سرنگون کرد و مسیری مستقل را در پیش گرفت و از دستورات آمریکا پیروی نکرد. طبق اصول مافیایی، پدرخوانده نمی تواند اجازه استقلال و مقاومت موفقیت آمیز را بدهد، بنابراین ایران باید برای این کارش تنبیه می شد.

چامسکی در ادامه گفت: بهانه فعلی این است که ایران یک برنامه هسته یی تسلیحاتی دارد. در حالی که روزنامه نیویورک تایمز گزارش می دهد که ایران به دنبال سلاح هسته یی است، مراکز اطلاعاتی آمریکا از طرف دیگر می گویند نمی دانند و شاید این طور باشد. اگر ایران به دنبال چنین چیزی باشد این کار بخشی از استراتژی بازدارنده اش خواهد بود. ایران با قدرت های هسته یی که تحت حمایت آمریکا قرار دارند و حاضر به امضای معاهده منع گسترش تسلیحات هسته یی (ان پی تی) نیستند، احاطه شده است. اسراییل، هند و پاکستان به کمک آمریکا به سلاح هسته یی دست یافته اند و ایران مرتبا احساس خطر می کند. آمریکا و اسراییل هر روز ایران را تهدید به حمله می کنند، چیزی که ناقض منشور سازمان ملل که تهدید به استفاده از زور را ممنوع می کند است. آمریکا خود را مصون از قوانین بین المللی می داند و مشتریانش نیز این حق را به ارث می برند. بنابراین ایران تحت تهدید دایمی قرار دارد. نیویورک تایمز می گوید ایران به دنبال سلاح هسته یی است، ولی مراکز اطلاعاتی چنین چیزی را نمی گویند. این یک بهانه است.

این متفکر آمریکایی در ادامه گفت: آمریکا می گوید ایران تهدیدی برای جهان است. این موضع آمریکا است. ولی موضع سایر کشورهای جهان چیست؟ فهمیدنش آسان است. اکثر کشورهای جهان عضو جنبش غیرمتعهدها (نم) هستند که همیشه از حق ایران برای غنی سازی اورانیوم به عنوان یکی از امضاکنندگان معاهده ان .پی .تی حمایت کرده است. دنیای عرب چطور؟ کشورهای عربی از ایران خوش شان نمی آید و تنش ها به قرن ها پیش بر می گردد. ولی آن ها ایران را یک تهدید نمی دانند. درصد بسیار کوچکی از آن ها ایران را یک تهدید می بینند، ولی نظرسنجی های آژانس های غربی نشان می دهد که برای آن ها تهدید اصلی آمریکا و اسراییل است.

وی با بیان این که این مردم کشورهای عربی نیستند که از موضع آمریکا در قبال ایران حمایت می کنند، بلکه دیکتاتورها هستند گفت: یکی از آن ها عربستان است، افراطی ترین کشور بنیادگرا در جهان.

چامسکی با اشاره به راه های احتمالی برای حل موضوع هسته یی ایران به توافق سال 2010 بین ایران، ترکیه و برزیل برای خروج همه ذخایر اورانیوم غنی شده و ارسال آن به یک کشور ثالث، مثلا ترکیه اشاره کرد و گفت: قرار شد غرب در ازای آن ایزوتوپ های مورد نیاز ایران برای راکتورهای تحقیقاتی اش را فراهم کند. ولی به محض اعلام این توافق باراک اوباما، رسانه ها و کنگره به انتقاد از برزیل و ترکیه پرداختند. وزیر خارجه برزیل که حسابی عصبانی شده بود نامه ای را منتشر کرد که در آن اوباما خودش این پیشنهاد را مطرح کرده بود، با تصور این که ایران هرگز آن را نخواهد پذیرفت. چون ایران قبول کرده بود، ترکیه و برزیل باید برای اجرا کردن سیاستی که خود اوباما پیشنهادش را داده بود محکوم و تهدید می شدند. شاید بتوان با تغییراتی در این توافق آن را دوباره احیا کرد.

او در پایان گفت: از سال 1974 پیشنهادی برای عاری سازی منطقه (خاورمیانه) از تسلیحات هسته یی مطرح شده است. شاید این بهترین راه برای کاهش و حتی پایان تهدیدی است که به ایران نسبت می دهند. این پیشنهاد با حمایت های بین المللی روبه رو شده است، تا حدی که آمریکا مجبور شد به طور رسمی با آن موافقت کند، ولی این را هم بگویم که تحقق آن غیرممکن است. سال گذشته قرار بود کنفرانسی در این زمینه در فنلاند برگزار شود، ولی اسراییل اعلام کرد که در آن شرکت نخواهد کرد. ایران اعلام کرد بدون پیش شرط در آن شرکت خواهد کرد. در آن زمان اوباما کنفرانس را لغو کرد و همان دلیلی را ارایه کرد که اسراییل گفته بود: بدون برقراری صلح نمی توان توافقی در زمینه تسلیحات هسته یی داشت. ولی تا زمانی که آمریکا به جلوگیری از حل دیپلماتیک درگیری های اسراییل با فلسطین ادامه دهد، این اتفاق نخواهد افتاد.