جزئیات دیدار ظریف با صدام + عکس

جواد ظریف، در روزهای اخیر در اولین سفر خارجی خود به عنوان وزیر امور خارجه به عراق سفر کرد؛ ظریف حدود 12 سال پیش به عنوان معاون، کمال خرازی را در ملاقاتی با صدام همراهی کرده بود.

انصاف نیوز در ادامه نوشت: ظریف در روایت خود از این ملاقات که در زیر زمین خانه ای به ظاهر معمولی در باغی حوالی بغداد انجام شده بود، به خودشیفتگی دیکتاتور عراق اشاره می کند و آن را باعث سقوط صدام می داند.

ظریف می گوید: آقای خرازی در سال 79 یا 80 سفری به عراق داشتند که بنده همراه ایشان بودم. موضوع سفر روابط دو جانبه ی ایران و عراق و موضوعات باقیمانده از جنگ بود. قرار بود در این سفر ایشان ملاقاتی با صدام داشته باشند. عراقی ها تاکید داشتند که تعداد همراهان در ملاقات به دلایل امنیتی باید بسیار محدود باشد. لذا بنده، کاردار ما در بغداد و یک مترجم به عنوان همراه دکتر خرازی معرفی شدند. عراقی ها فقط پذیرفتند من همراه وزیر بروم و بعد با اصرار ما مترجم را هم قبول کردند. به نظر می رسد فکر می کردند کاردار ما شهر و اطراف آن را بلد است و نمی خواستند محل اقامت صدام مشخص شود و لذا وی را حذف کرده بودند.

حواشی ملاقات بسیار جالب بود. زمان ملاقات را مشخص نکرده بودند. یک روز صبح که هیات قرار بود برای زیارت به کاظمین مشرف شود، گفتند ما سه نفر در هتل بمانیم. مشخص بود که برنامه ملاقات با صدام برای آن روز تعیین شده است. طرف های ساعت 9 صبح بود که دو اتومبیل تشریفات وزارت خارجه ی عراق آمدند و ما را از هتل به محلی که ظاهرا یکی از کاخ های ریاست جمهوری در داخل شهر بود بردند. در یکی از ورودی ها، آقای صحاف وزیر امور خارجه ی وقت عراق منتظر ما بود. در اتاق انتظار نشستیم و وزرا مشغول صحبت شدند. پس از مدتی، آجودان ویژه ی صدام که در همه ی عکس ها و از جمله عکس ما پشت سر صدام است وارد اتاق شد و با صحاف صحبتی کرد. صحاف به ما گفت برای دیدار صدام باید به محل دیگری برویم. آجودان صدام با یک اتومبیل بی ام و که خودش رانندگی می کرد در جلو راه افتاد و به دنبال او در دو اتومبیل جدید که شاید مربوط به ریاست جمهوری بود دکتر خرازی و صحاف و بنده و مترجم راه افتادیم. مدتی در شهر ما را گرداندند و سپس از شهر بیرون رفتند. ظاهرا می خواستند مطمئن شوند که ما مسیر را گم کرده ایم. در بیرون شهر هم مدتی رانندگی کردند تا به باغی رسیدند که هیچ علامت ظاهری جز یک پست دیده بانی خیلی عادی که در عراق فراوان است نداشت. چند دقیقه ای هم در داخل باغ رانندگی کردند تا به یک ساختمان در ظاهر بسیار معمولی رسیدیم. پیاده شدیم. دو نفر از اعضای وزارت امور خارجه ی عراق منتظر ما بودند. پس از یک توقف کوتاه و پس از عبور از چند راهرو به داخل سالن بسیار مجللی که علی القاعده باید در زیر زمین بود وارد شدیم. صدام در آن سالن منتظر ما بود و با احترام ما را پذیرفت.

بعد از تعارفات اولیه، صدام شروع به صحبت کرد. ماحصل حرفش این بود که اگر اراده ی سیاسی در مسوولین عالی وجود داشته باشد، مشکلات فنی قابل حل است. جالب است که به عنوان شاهد مثال، وی مذاکرات خودش با شاه را که به انعقاد 1975 انجامید مطرح کرد. صدام با تفصیل فراوان گفت که در دو ملاقات با شاه، در صحبتی کوتاه طرح کلی خود را برای حل مشکلات فی ما بین مطرح کرده و شاه هر بار مدتی طولانی صحبت کرده و نهایتا چارچوب صدام را پذیرفته است و پس از این توافق سیاسی در سطح عالی، متخصصان دو طرف در مورد موضوعات به ظاهر لاینحل به توافق رسیده اند. حتی در مورد توافق 1975 که در زمان ضعف عراق و قدرت شاه حاصل شده بود، به گونه ای وانمود می کرد که گویا نظراتش را بر شاه تحمیل کرده است. فکر می کنم در نهایت نیز همین خودشیفتگی باعث سقوط صدام شد.

منبع خاطره: کتاب آقای سفیر، نوشته ی مهدی راجی.