هشدار حسنین هیکل: جنگ بزرگ در راه است

همه مقامات آمریکایی می گویند که تجاوز نظامی به سوریه، حمله ای محدود به منظور ادب کردن سوریه است اما روند تحولات نشان می دهد که اهداف آمریکا به مراتب بزرگتر از آن چیزی است که تاکنون رسانه ای شده است.

به گزارش ایسنا از لبنان، اوباما در اقدامی عجیب و تحت عنوان کهنه شده ای به نام "تصمیم گیری استراتژیک در سایه حاکمیت دموکراسی در آمریکا" حمله نظامی را به تاخیر انداخت تا کنگره نیز در این اراده جنگی با باراک حسین اوباما همراه شود.

اما نقل و انتقال های نظامی ناوگان های آمریکا، آرایش نظامی رژیم صهیونیستی، آماده باش و دخالت قطعی ترکیه و سعودی در حمله به سوریه، موج فراخوانی مجموعه های مسلح در داخل سوریه در کنار پمپاژ گسترده انواع و اقسام سلاح و ادوات نظامی از طریق ترکیه به سوریه و تجهیز ارتشی جدید از مجموعه های مسلح ضد نظام در اردن از سوی سعودی و فعل و انفعالات نظامی گروه ها و مجموعه های مخالف حزب الله در لبنان همه و همه نشان می دهد که بر خلاف آنچه که اوباما می گوید نه جنگی محدود بلکه جنگی بزرگ در راه است تا ضمن یکسره کردن تکلیف نظام سوریه تغییرات اساسی در منطقه خاورمیانه ایجاد شود که دنباله همان نظریه خاورمیانه جدید است، خاورمیانه ای که نیروهای مقاومت در آن جایی ندارند و دکترین آمریکا مبنی بر حفظ امنیت اسرائیل به کرسی می نشیند. اگرچه ممکن است واکنش های غیر منتظره نظامی نیروهای سوریه و نیروهای هم پیمان او در منطقه این نظریه را همچون تلاش های سال 2006 در جنگ سی و سه روزه بر هم بزند اما دولت آمریکا با همین هدف و دکترین برنامه نظامی خود در حمله و تجاوز نظامی به سوریه تنظیم خواهد کرد.

محمد حسنین هیکل، چهره سرشناس مصری در همین خصوص مطلبی نوشته است که بسیار قابل توجه است.

وی با اشاره به جنجال آمریکایی در خصوص استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه می نویسد: تاکنون بیش از صدهزار نفر در سوریه که بیشتر آنها از غیرنظامیان هستند کشته شده اند پس چرا تا پیش از آن این عاطفه شیطانی حرکتی نکرد؟ در جواب این سوال، جواب از قصد حقیقی برای تجاوزی بزرگ نهفته است که کل منطقه را هدف گرفته است.

حسنین هیکل سپس با تشریح پیروزی های ارتش سوریه در مناطق دیگر سوریه به عملیات نظامی سپر پایتخت که توسط ارتش سوریه به شکل کاملا مخفی طراحی و با موفقیت در دمشق آغاز شد، اشاره می کند و سپس به سناریوی به کارگیری سلاح شیمایی در اطراف دمشق می پردازد و می نویسد: نیروهای بندر بن سلطان (رئیس تشکیلات امنیتی سعودی) و عروسک های آمریکا در حال فروپاشی بودند، پس می بایستی شاهد این سناریو می بودیم: بمباران شیمیایی که قربانیان آن کودکان و زنان بودند و متهم اصلی نظام در موضع قدرتی است که جز با به کارگیری این سناریو هیچ چیزی او را به کنج نمی برد پس طبل های جنگ با هدف ادب کردن نظام سوریه به صدا درآمد اما حق این است که تجاوز نظامی مورد نظر برای دگرگونی موازنه ها برای بازگرداندن توازنی است که نتیجه آن زنده کردن ژنو 2 است، اما هدف از همه آنها حزب الله (مقاومت) است.

حسنین هیکل سپس تاکید می کند که وقوع جنگ حتمی است گرچه زمان دقیق آن معلوم نیست که آن را امری طبیعی می داند و در همین رابطه ادامه می دهد: (از سوی آمریکا) به محور مقاومت نمی توان اعلام کرد که چه زمانی جنگ آغاز می شود زیرا محور مقاومت قوی است، بسیار هم قوی است، به گونه ای که جنگ علیه مقاومت نیازمند پیش دستی، نیرنگ، بسیج همه ارتش ها، ریختن آتش سنگین و از همه آنها مهمتر پیش روی مجموعه های مسلح (داخل سوریه) به شکل زمینی است که به نیابت از ارتش های آمریکا و غرب می جنگند چه آن که آنها (آمریکا و غرب) به خوبی معنای سخن (قاسم) سلیمانی را فهمیده اند که هر سرباز آمریکایی را دعوت کرده که به همراه خود تابوتشان را نیز بیاورند.

از نظر حسنین هیکل نیروهای متجاوز نیاز به وقت دارند تا آرایش نظامی و تهاجمی خود را شکل دهند؛ از سویی دیگر اداره کنندگان جنگ نیاز به تغییر افکار عمومی دارند که از قضا در تصمیمات آنها هیچگونه نقشی هم ندارد بلکه نقطه استراتژیک برای آنها تمرکز نیروها به شکل دقیق و صحیح است.

هیکل می نویسد: در این هنگام ساعت صفر آغاز می شود، حمله بزرگ با شلیک و سقوط صدها موشک دوربرد بر فرودگاه ها، پایگاه ها و پادگان ها، زاغه مهمات و انبارهای سلاح های استراتژیک ارتش سوریه آغاز می شود و بعید نیست شخص رئیس جمهور سوریه بشار الاسد نیز هدف قرار بگیرد. این هجوم هماهنگ با پیش روی چهل هزار نیروی مسلح از اردن است که به خوبی توسط نیروهای آمریکایی آموزش دیده اند تا از راه درعا به سوی دمشق پیشروی کنند و همین وضعیت از ترکیه به سوی حلب، ادلب و چه بسا لاذقیه تا کوه های علویون صورت می گیرد.

حسنین هیکل سپس نگاه خود را متوجه تحولات داخلی لبنان می کند و می نویسد: در لبنان حدود هزار جنگجو در عرسال (شرق لبنان در مرزهای مشترک با سوریه) و پنح هزار نفر در اردوگاه عین الحلوه و دیگر اردوگاه های فلسطینی تدارک دیده شده اند(تا هم زمان وارد معرکه شوند) و البته نباید در این قدکشی نظامی آمریکایی فرزند نامشروع یعنی اسرائیل را از یاد ببریم که بار دیگر با تجربه زخم های جنگ (سی و سه روزه) 2006 وارد می شود اما این بار با امید به اجرای آرزوی تاریخی در کنار کمک و حمایت همه جانبه غرب و مجموعه های مسلح تکفیری وارد کارزار می شود و از همین رو است که می توانیم نبرد در پیش رو را معرکه احزاب (جنگ احزاب) بنامیم؛ اگر درست باشد که بگوییم دولت ها امروز همان احزاب هستند.

حسنین هیکل در پایان می نویسد: من هرگز از احتمالات و سناریوها سخن نمی گویم بلکه همچنان که گفتم فقط یک سناریو(در تجاوز نظامی آمریکا به سوریه) وجود دارد و هرگز نه جنگ محدود است و نه گسترده بلکه جنگی است که با یک موشک آغاز و به کمتر از تغییر خاورمیانه پایان نمی یابد؛ اگر نگوییم که کل نظام جهانی را دگرگون می کند.