عراق روزهای فلج سیاسی را تجربه می کند

دیپلماسی ایرانی: عراق روزهای سختی را می گذراند. گویا روزهای تیره ناامنی باز هم به این کشور بازگشته است. روزهایی که عراقی ها هرگز فراموش نخواهند کرد. بسیاری معتقدند که این کشتار به دلیل اختلاف های شدید سیاسی جاری در عراق است که از قضا رنگ و بوی طایفه ای نیز به خود گرفته اند. همانند همیشه در این 10 سال گذشته که اختلافات سیاسی به محض آغاز رنگ و بوی طایفه ای به خود می گیرند. این بار نیز همین اتفاق رخ داده است. اختلاف های جریان های سیاسی با نوری مالکی، نخست وزیر عراق که این روزها با اسامه النجیفی، رئیس پارلمان به اوج خود رسیده است، از نمونه این اختلافات است. گویا این اختلاف ها که بلافاصله بعد از فزونی بوی باروت به خود می گیرند و نه سیاستمداران بلکه مردم بیگناه را هدف قرار می دهد، قصد پایان یافتن هم ندارند. بسیاری معتقدند تا اختلافات سیاسی به سرانجامی نرسد، مشکلات به قوت خود باقی خواهند ماند. جعفر الموسوی، حقوقدان و نماینده فراکسیون الاحرار در پارلمان عراق در گفت و گوی اختصاصی با دیپلماسی ایرانی در این باره توضیحات بیشتری داده است که در زیر می خوانید:

به نظر شما سرانجام ناآرامی های عراق به کجا خواهد انجامید؟

آن چه شاهدیم حوادثی است که هزینه آن را همه جریان های سیاسی می پردازند. بحران آن قدر بزرگ است که بزرگتر از تغییرات جاری در فرماندهی نهادهای امنیتی است. البته تغییراتی که در نهادهای امنیتی به دستور نخست وزیر شاهد بودیم در نوع خود بسیار با اهمیت و قابل اعتنا هستند. اما با این حال اختلاف های سیاسی و ناآرامی ها و تهدیدها و وعده وعیدهایی که جریان های سیاسی به یکدیگر می دهند به اندازه ای بزرگ و اسف بار هستند که از حد و توان کشور خارج شده است. در عین حال متاسفانه هزینه های آن را هم مردم می دهند. به این ترتیب که در هر جا که شاهد بمب گذاری های تروریستی و عملیات جنایتکارانه هستیم یک عقبه سیاسی در پشت آن است که هزینه های آن پای ملت نوشته می شود.

یعنی شما تغییرات جناب آقای مالکی در نهادهای امنیتی اخیر را عاملی در تشدید ناآرامی های کشور می دانید؟

بحران موجود بزرگ تر از تغییرات انجام شده در نهادهای امنیتی به دستور نوری مالکی، نخست وزیر عراق است. این صحیح است که این تغییرات بسیار سودمند بوده اما درگیری اصلی میان فراکسیون های سیاسی است و هیچ توافق سیاسی ای نیز میان آنها به چشم نمی خورد.

اخیرا میان آقای نخست وزیر و رئیس پارلمان عراق مشاجره های لفظی شدیدی رخ داده است. نظر شما در این باره چیست؟

بله این اظهارات اوج بحران سیاسی جاری در کشور را نشان می دهد. این اتفاق را بسیاری از ناظران و دست اندرکاران سیاسی عراق خطرناک می دانند و معتقدند که به جای این که طرف ها اظهاراتی بیان کنند و مواضعی بگیرند که باعث آرامش و وحدت افکار عمومی شود بر عکس اظهاراتی بیان می کنند که باعث تشدید بحران و تحریک افکار عمومی می شود و این مساله بسیار خطرناک است.

به اعتقاد شما چه باید کرد که از شدت این اختلاف ها کاسته شود؟

حقیقت این است که دو طرف کوتاهی هایی دارند. کشتی شراکت ملی که بر اساس آن فرایند سیاسی کشور به وجود آمد و دولت فعلی تشکیل شد در حال حاضر در وضعیت شبه تعطیلی به سر می برد. به رغم این که انتظار می رفت انتخابات شوراهای استانی بتواند تا اندازه ای از شدت و حجم این تنش ها بکاهد، شاهدیم که چنین اتفاقی عملا نیفتاده است و تنها چند روز بعد از اعلام نتایج رسمی انتخابات دور تازه ای از برخوردهای سیاسی میان فراکسیون های سیاسی آغاز شد.

پیش بینی شما از آینده این ضد و خوردها چیست؟ آیا امیدی به پایان یافتن آنها هست؟

به اعتقاد من این اختلاف ها تا پایان امسال ادامه خواهد داشت و احتمالا ماه های پایانی دولت فعلی با تنش سیاسی و برخوردهای شدید سیاسی پایان یابد.

آیا استمرار چنین وضعیتی کشور را به حالت فلج در نخواهد آورد؟

کشور هم اکنون نیز در حالتی شبه فلج به سر می برد. پارلمان و دولت هر کدام تلاش می کنند که کار یکدیگر را مختل کنند. با خروج نیروهای سیاسی از دولت و پارلمان مشکلات و اختلاف ها و ضد و خوردهای شدیدی به وجود آمده است. هر دو نهاد نه می توانند قانونی را به آسانی به تصویب برسانند و نه می توانند قوانین مهمی را که به سود و مصلحت مردم است را تصویب و اجرا کنند. به عبارت دیگر کشور عملا شبهه فلج است.

به اعتقاد شما اصلاح چنین وضعیتی چگونه میسر است؟

نه تنها من بلکه همه معتقدند که اصلاح چنین وضعیتی تنها از طریق افراد حیکم و عاقل و مدیر و مدبر کشور میسر است. طرح سید عمار حکیم طرح بسیار خوب و هوشمندانه ای بود که شامل همه مردم عراق می شود و عنصر وحدت بخش کشور را حفظ می کند. آن چه سید عمار حکیم هفته گذشته انجام داد و از جریان های سیاسی دعوت کرد تا در یک جلسه سمبلیک شرکت کنند و بیانیه ای صادر کنند تا مقدمات تشکیل میثاق شرفی علیه تروریسم و حامیان تروریسم فراهم شود، اقدام بسیار پسندیده و در خور توجهی بود. طرحی که با استقبال همه جریان های سیاسی مواجه شد و اغلب آنها موافقت خود را با آن بیان کردند و گفتند که حاضرند در آن شرکت کنند مادامی که مصلحت کشور و مردم شرکت در چنین نشست هایی باشد.

دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: سه شنبه 7 خرداد 1392/ باز انتشار: شنبه 11 خرداد 1392