تماس تلفنی دیرهنگام خانم وزیر
دیوید ایگناتیوس
خبرآنلاین: چرا واشنگتن 7 ماه برای عذرخواهی از پاکستان به دلیل کشته شدن 24 سرباز این کشور تعلل به خرج داد؟ احتمالا پاسخ را می دانید : امریکا و پاکستان مخرب ترین ، عصبی ترین رابطه دوستانه در سطح بین المللی را دارند. وزیر امور خارجه آمریکا هیلاری کلینتون سرانجام در سومین روز از ماه جولای آن تماس تاریخی را با اسلام آباد گرفته و به همتای پاکستانی خود گفت: "ما از کشته شدن سربازان پاکستانی بسیار متاسف هستیم. " یک عذرخواهی ساده اما کافی برای آنکه رضایت پاکستانی ها را برای بازگشایی مسیر انتقال تجهیزات ناتو به افغانستان جلب کند. این مسیر از 26 نوامبر بسته بود.
داستان از آنچه که در گزارش ها خواندید عجیب تر بود. دولت باراک اوباما چند ماه پیش خود را برای این عذرخواهی مهیا کرده بود اما در این میان حادثه دیگری رخ داد که نیازمند عذرخواهی امریکایی ها بود: 22 فوریه و به آتش کشیده شدن قران در پایگاه نظامی بگرام. پس از آن هم وزیر امور خارجه پاکستان اعلام کرد که عذرخواهی باید زمانی انجام بگیرد که پارلمان پاکستان مجددا آغاز به کار کرده باشد.
شاید بهترین حالت این بود که تاخیر در این عذرخواهی را نمونه ای از بی اعتمادی میان دو کشور بخوانیم اما در حقیقت این مساله نمادی از رابطه دوستانه عجیب و غریبی بود که دو کشور با هم دارند. این دو دوست این ماه از همکاری های استراتژیک سخن می گویند و ماه بعد تنش فی مابین را به اوج می رسانند.اسلام آباد و واشنگتن در مبارزه با تروریسم یکدیگر را متحد صدا می کنند حتی اگر سرویس های اطلاعاتی هرکدام از آنها رویکردی خصمانه نسبت به هم داشته باشند.
یک پل ارتباطی مناسب میان این دو حسین حقانی سفیر سابق پاکستان در واشنگتن است. وی تلاش کرد رابطه میان دو دولت را با وجود مشکلات ارتش با امریکایی ها برقرار کند. اما نتیجه این مساله چه بود؟ او به اتهام خیانت از کار بیکار شد. او اکنون خود را برای تدریس در دانشگاهی در بوستون مهیا می کند که این جایگاه به نفع دانش آموزانش است اما دردی از دردهای پاکستان را دوا نمی کند.
برای درک بهتر جنس رابطه میان دو طرف بهتر است به دو موردی نگاه کنید که اوباما تلاش در انتقال پیام خود داشت: پیامی که هم پیشنهاد بود و هم درخواست برای افزایش همکاری های پاکستان با آمریکا در حوزه مبارزه با طالبان و القاعده.
اوباما در یازدهمین روز از ماه نوامبر سال 2009 میلادی در یک نامه نوشت: ما باید راه های جدید و بهتر برای همکاری در راستای حمله به اهداف تروریستی در پاکستان بیابیم. از این طریق می توانیم اندک اندک پایگاه های تروریست ها را از میان برداریم.
آصف علی زرداری در پاسخ این نامه که ظاهرا سرویس های اطلاعاتی آن را نگاشته بودند آورد: اجازه می خواهم که بر تمایل مردم پاکستان برای مهار تروریسم تاکید کنم .
البته این ابتدای نامه بود و در انتهای نامه این هندوستان بود که متهم به راه اندازی جنگ پنهان شده بود.بر اساس این ادعا سرویس های اطلاعاتی همسایگان از خاک افغانستان برای تدارک حمله در پاکستان استفاده می کردند.
حقانی در آن زمان به دولت متبوع خود تذکر داده بود که پاسخ دوپهلو از سوی پاکستان می تواند از منظر امریکایی ها غیرقابل قبول باشد.
در دومین مورد هم باراک اوباما در بیستمین روز از اکتبر 2010 در کاخ سفید با ژنرال اشفق کیانی دیدار داشت. بنا به گفته منابع ، اوباما در این دیدار هشدار داد که اعتماد مقوله ای نیست که یک شب میان دو طرف ایجاد شود اما این فضا باید میان دو طرف شکل بگیرد. اوباما در پاسخ به ادعاهای پاکستان در خصوص شیطنت های اطلاعاتی هندوستان این مساله را قویا رد کرده و گفت: شما از زبان رئیس جمهور آمریکا می شنوید که واشنگتن خواهان رابطه ای محکم و باثبات با اسلام آباد است.
اما پاسخ کیانی چه بود؟ وی گزارشی 14 صفحه ای در اختیار اوباما قرار داد که در آن نوشته شده بود: پاکستان احساس قربانی شدن می کند. رفتارهای امریکا بیشتر جنبه فضولی داشته و غیرقابل تحمل است. امریکا مسبب تنش ها و ناآرامی هایی است که در پاکستان جاری است. اصلی ترین هدف واشنگتن هم خلع سلاح هسته ای پاکستان است.
با این اوصاف شاید باید عذرخواهی که به این رفتارهای بیزار کننده پایان داد را به فال نیک بگیریم. زوج دیوانه یک دعوای دیگر را پشت سر گذاشتند. با اینهمه سریال هنوز ادامه دارد و بهتر از یک پایان زننده است.
واشنگتن پست 14 جولای
خبرآنلاین: چرا واشنگتن 7 ماه برای عذرخواهی از پاکستان به دلیل کشته شدن 24 سرباز این کشور تعلل به خرج داد؟ احتمالا پاسخ را می دانید : امریکا و پاکستان مخرب ترین ، عصبی ترین رابطه دوستانه در سطح بین المللی را دارند. وزیر امور خارجه آمریکا هیلاری کلینتون سرانجام در سومین روز از ماه جولای آن تماس تاریخی را با اسلام آباد گرفته و به همتای پاکستانی خود گفت: "ما از کشته شدن سربازان پاکستانی بسیار متاسف هستیم. " یک عذرخواهی ساده اما کافی برای آنکه رضایت پاکستانی ها را برای بازگشایی مسیر انتقال تجهیزات ناتو به افغانستان جلب کند. این مسیر از 26 نوامبر بسته بود.
داستان از آنچه که در گزارش ها خواندید عجیب تر بود. دولت باراک اوباما چند ماه پیش خود را برای این عذرخواهی مهیا کرده بود اما در این میان حادثه دیگری رخ داد که نیازمند عذرخواهی امریکایی ها بود: 22 فوریه و به آتش کشیده شدن قران در پایگاه نظامی بگرام. پس از آن هم وزیر امور خارجه پاکستان اعلام کرد که عذرخواهی باید زمانی انجام بگیرد که پارلمان پاکستان مجددا آغاز به کار کرده باشد.
شاید بهترین حالت این بود که تاخیر در این عذرخواهی را نمونه ای از بی اعتمادی میان دو کشور بخوانیم اما در حقیقت این مساله نمادی از رابطه دوستانه عجیب و غریبی بود که دو کشور با هم دارند. این دو دوست این ماه از همکاری های استراتژیک سخن می گویند و ماه بعد تنش فی مابین را به اوج می رسانند.اسلام آباد و واشنگتن در مبارزه با تروریسم یکدیگر را متحد صدا می کنند حتی اگر سرویس های اطلاعاتی هرکدام از آنها رویکردی خصمانه نسبت به هم داشته باشند.
یک پل ارتباطی مناسب میان این دو حسین حقانی سفیر سابق پاکستان در واشنگتن است. وی تلاش کرد رابطه میان دو دولت را با وجود مشکلات ارتش با امریکایی ها برقرار کند. اما نتیجه این مساله چه بود؟ او به اتهام خیانت از کار بیکار شد. او اکنون خود را برای تدریس در دانشگاهی در بوستون مهیا می کند که این جایگاه به نفع دانش آموزانش است اما دردی از دردهای پاکستان را دوا نمی کند.
برای درک بهتر جنس رابطه میان دو طرف بهتر است به دو موردی نگاه کنید که اوباما تلاش در انتقال پیام خود داشت: پیامی که هم پیشنهاد بود و هم درخواست برای افزایش همکاری های پاکستان با آمریکا در حوزه مبارزه با طالبان و القاعده.
اوباما در یازدهمین روز از ماه نوامبر سال 2009 میلادی در یک نامه نوشت: ما باید راه های جدید و بهتر برای همکاری در راستای حمله به اهداف تروریستی در پاکستان بیابیم. از این طریق می توانیم اندک اندک پایگاه های تروریست ها را از میان برداریم.
آصف علی زرداری در پاسخ این نامه که ظاهرا سرویس های اطلاعاتی آن را نگاشته بودند آورد: اجازه می خواهم که بر تمایل مردم پاکستان برای مهار تروریسم تاکید کنم .
البته این ابتدای نامه بود و در انتهای نامه این هندوستان بود که متهم به راه اندازی جنگ پنهان شده بود.بر اساس این ادعا سرویس های اطلاعاتی همسایگان از خاک افغانستان برای تدارک حمله در پاکستان استفاده می کردند.
حقانی در آن زمان به دولت متبوع خود تذکر داده بود که پاسخ دوپهلو از سوی پاکستان می تواند از منظر امریکایی ها غیرقابل قبول باشد.
در دومین مورد هم باراک اوباما در بیستمین روز از اکتبر 2010 در کاخ سفید با ژنرال اشفق کیانی دیدار داشت. بنا به گفته منابع ، اوباما در این دیدار هشدار داد که اعتماد مقوله ای نیست که یک شب میان دو طرف ایجاد شود اما این فضا باید میان دو طرف شکل بگیرد. اوباما در پاسخ به ادعاهای پاکستان در خصوص شیطنت های اطلاعاتی هندوستان این مساله را قویا رد کرده و گفت: شما از زبان رئیس جمهور آمریکا می شنوید که واشنگتن خواهان رابطه ای محکم و باثبات با اسلام آباد است.
اما پاسخ کیانی چه بود؟ وی گزارشی 14 صفحه ای در اختیار اوباما قرار داد که در آن نوشته شده بود: پاکستان احساس قربانی شدن می کند. رفتارهای امریکا بیشتر جنبه فضولی داشته و غیرقابل تحمل است. امریکا مسبب تنش ها و ناآرامی هایی است که در پاکستان جاری است. اصلی ترین هدف واشنگتن هم خلع سلاح هسته ای پاکستان است.
با این اوصاف شاید باید عذرخواهی که به این رفتارهای بیزار کننده پایان داد را به فال نیک بگیریم. زوج دیوانه یک دعوای دیگر را پشت سر گذاشتند. با اینهمه سریال هنوز ادامه دارد و بهتر از یک پایان زننده است.
واشنگتن پست 14 جولای
نظر شما :