فیلمی که بوش و اوباما باید تماشا کنند

خبرانلاین- پخش ویدئوی اعدام زنی به دست طالبان در افغانستان نشان داد که 11 سال حضور آمریکا در افغانستان دستاورد چندانی نداشت.

شلیک سه گلوله متناوب و خمیده شدن بدن زنی که سر تا پایش در سایه روسری بلند پنهان شده است. صدای جیغ های ممتد، هلهله و چهار گلوله دیگری که بدن خم شده او را هدف قرار دادند.
چند جمله بالا نمایی از فیلم ویدیوئی بود که اعدام زنی متهم به زنا توسط طالبان را به تصویر کشید. این ویدئو که با موبایل گرفته شده و بر روی رویترز برای نخستین بار به نمایش درآمد،بسیاری را متعجب کرد. آنچه بیش از این حادثه در خور توجه است رقم این قبیل اتفاق ها است که هر روز سیر صعودی را نسبت به دیروز طی می کند. از اعدام توسط طالبان تا بریدن بینی و گوش های زنان و البته قطع ید آنها که متهم به سرقت هستند.
کمیته مستقل حقوق بشر افغانستان در گزارشی تاکید می کند که میزان خشونت علیه زنان در حال افزایش است. مسببان برخی از این داستان طالبان هستند و شماری دیگر را نیز کسانی اجرا می کنند که به شکل سنتی قائل به برگزاری عدالت به دست خود و نه دولت هستند. طالبان به واسطه تعالیم اسلامی نیست که دست به این حرکات می زند بلکه سنت های جاری در این سرزمین پیش از اسلام هم دال بر همین حرکت های امروز علیه زنان بوده است.
برخی تحلیل گران ادعا می کنند که با خروج امریکایی ها از افغانستان در سال 2014 میلادی بی شک وضعیت خشونت علیه زنان بدتر خواهد شد. این در حالیست که حتی اگر 100 هزار نیرو هم در افغانستان باقی بمانند باز تاثیری در روند توقف خشونت علیه زنان نخواهند داشت. آنچه که امروز بر زن افغان در این سرزمین می رود نشان داد که 11 سال حضور آمریکا در افغانستان با عنوان ملت سازی دستاورد چشمگیری نداشته است.
بله بیش از 3 میلیون دختر افغان در حال حاضر به مدرسه می روند و این رقم در تاریخ تحصیلی افغانستان بی سابقه است. اما تعداد اندکی از این دختران پس از اتمام دور نخست به راهنمایی هم راه پیدا می کنند. مناطق روستایی در افغانستان به گواه نوارهای ویدیوئی تغییرات آنچنانی نداشته است.
این نوار ویدیوئی درست در روزی بر روی خروجی های رسانه های غربی قرار گرفت که توکیو میزبان کمک کنندگان به افغانستان است. بیش از 70 کشور وعده دادند که 16 میلیارد دلار را در بازه زمانی 4 سال آتی در اختیار بازسازی افغانستان قرار دهند. هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا در سخنان خود تاکید کرد که کنار زنان افغان خواهد ماند: ایالات متحده اعتقاد دارد که هیچ کشوری نمی تواند صلح و ثبات را در آغوش بکشد مگر نیمی از جمعیت آن در رفاه باشند. در مسیر پیش رو باید با فساد بجنگیم،جایگاه دولت را ارتقا بخشیده و حکومت قانون را بر برداشت های شخصی ترجیح دهیم.
اما از 545 میلیارد دلاری که آمریکا خرج افغانستان می کند بخش بسیار اندکی در جایی خرج می شود که شاید بتواند تغییری را در زندگی زنان افغان ایجاد کند. امریکایی ها ادعا می کنند که 316 میلیون دلار را خرج آموزش و پرورش می کنند و خروجی آن تربیت 175 هزار معلمی است که یک سوم آنها را زنان تشکیل می دهند. اما حقیقت این است که هیچ گاه تعداد معلم ها بخصوص معلم های خانم برای 12 میلیون کودک زیر 14 سال کافی نبوده است. بر اساس آخرین آمارگیری ها تنها 18 درصد از زنان 15 تا 24 سال توان خواندن دارند و این در حالی است که درصد مردان در همین سن و سال 50 است. هیلاری کلینتون می تواند تا هر زمان که دوست داشت در خصوص تعهد امریکا به ارتقای وضع زنان در افغانستان سخنرانی کند اما این جملات زیبا زمانی معنا می یابد که از زبان زنان افغان شنیده شود.
امروز افغانستان به ابراز خشم ما نسبت به رفتارهای خشن مردان علیه زنان نیازی ندارد بلکه نیاز امروز این کشور آموزش زنان و مردان به شکل همزمان و آشنا کردنشان به حقوق اولیه انسانی است.