با مسئول اطلاعاتی آمریکا در امور ایران آشنا شوید

کیهان نوشت:

شورای اطلاعات ملی آمریکا یک افسر اطلاعاتی را به عنوان مسئول امور ایران تعیین کرد. جیلیان برنز به عنوان افسر اطلاعاتی این شورا از مدیران خدمات خارجی وزارت امور خارجه آمریکا و کارشناس امور ایران بوده است.

جیلیان برنز تا پیش از تصدی این پست، به عنوان مشاور امور ایران در دفتر طرح و برنامه ریزی سیاست خارجی آمریکا در وزارت امور خارجه این کشور فعالیت می کرد. وی همچنین در سوابق خود مدیریت دفتر سازمان سیا برای ایران در دوبی را بر عهده دارد که در سال 2006 توسط وی افتتاح شد.

براساس بیانیه شورای اطلاعات ملی آمریکا، «وظیفه مسئول امور ایران در این شورا نظارت و هماهنگی بر گزارش ها و ارزیابی های تحلیلی سازمان های اطلاعاتی آمریکا از جمله تحلیل های استراتژیک درباره ایران است». مسئول امور ایران در شورای اطلاعات ملی آمریکا همچنین موظف است تا تحلیل های لازم و حساس درباره ایران را که مورد نیاز تصمیم گیران ارشد دولت ایالات متحده آمریکا و مقام های نظامی این کشور است، فراهم کند. از دیگر وظایف تعریف شده برای مسئول امور ایران در این شورا «ارائه هشدارهای لازم به تصمیم گیران در خصوص خطرات احتمالی پیش رو» در ارتباط با ایران است.

گفتنی است شورای اطلاعات ملی آمریکا در دسامبر سال 2007 در گزارشی اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران فعالیت های معطوف به ساخت بمب اتمی را در سال 2003 و همزمان با حمله آمریکا به عراق متوقف کرده است.

از سوی دیگر روزنامه نیویورک تایمز در توجیه ناکامی دولت اوباما برای مهار برنامه هسته ای ایران نوشت: برنامه هسته ای ایران در دوران جرج بوش نیز پیشرفت چشمگیری داشت.

نیویورک تایمز با تبیین ناکارآمدی تهدید نظامی علیه ایران نوشت: چنین اقدامی ضمن اینکه نمی تواند ریشه های برنامه هسته ای در ایران را نابود کند، همدلی گسترده ای را در داخل و خارج این کشور موجب می شود و توافق برای تحریم ها و مجازات ها را نیز بر باد می دهد.

مارک فیتز پاتریک از موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک گفت «خروج از این بن بست بدون فکری خلاقه عملی نیست و فکر خلاقه هم در ملاقات های رسمی حاصل نمی شود».

وی با بیان اینکه هرگونه تند کردن فشارها علیه ایران متقابلا موجب تند شدن رفتار ایران در زمینه درصد بالاتر غنی سازی یا بستن تنگه هرمز می شود، از قول مارک فیتز از متخصصین بنیاد کارنگی نوشت: «کشورهای 1+5 باید بر اضطراب خود در زمینه دادن امتیازاتی به ایران غلبه کنند. این خودکشی نیست؛ ولی باید تا حدی ریسک ها را پذیرفت. باید دیپلماسی خلاقی همراه با انعطاف بوجود بیاید و در راه اعتمادسازی متقابل تلاش کرد.»