دلایل تحریم رسانه ای سوریه

شورای وزیران خارجه اتحادیه عرب روز شنبه در نشست خود در دوحه از مدیریت های دو ماهواره نیل ست و عرب ست خواستند پخش شبکه های تلویزیونی سوریه را قطع کنند.

گرچه این شورا دلیل قانع کننده ای برای این اقدام وزیران خارجه اتحادیه عرب ارائه نداد، اما این اقدام بیانگر بی نتیجه بودن هجمه های فراگیر کشورهای غربی و برخی دولت های عرب علیه سوریه است.

بدیهی ترین دلیلی که برای این اقدام می توان تصور کرد این است که اجازه داده نشود مخاطبان عرب زبان از برخی وقایع و حقایق صحنه سوریه مطلع شوند.

اتحادیه عرب در حالی دم از ضرورت تغییر نظام سوریه و برقراری آزادی و دمکراسی می زند که خود آشکارا و بی محابا به دنیا اعلام می کند که مردم نباید از دیدگاه مخالف مطلع شوند و اطلاعات و تصاویر را باید به صورت هدایت شده و یکجانبه و تنها از منابع ضد دولت سوریه و به ویژه از 'العربیه'، 'الجزیره'، 'بی بی سی'، 'فرانس 24' و غیره دریافت کنند.

این در حالی است که رسانه های یاد شده و بسیاری از رسانه های دیگر ضد سوریه همواره از آزادی بیان و حرمت حقوق بشر دم می زنند و برنامه هایی تحت عنوان 'دیدگاه های مختلف' و 'جریان مخالف' و... پخش می کنند.

از سوی دیگر این اقدام عمق کینه و لجاجت مخالفان دولت سوریه را نشان می دهد، زیرا همه می دانند که امکانات مالی و فناوری و برد تبلیغاتی تنها سه شبکه تلویزیونی سوریه که یکی از آنها در حال پخش آزمایشی است به هیچ وجه با شبکه های دیگر از جمله شبکه هایی که در بالا به آنها اشاره شد، قابل قیاس نیست.

این اتحادیه به رغم میل حدود 250 میلیون نفر جمعیت جهان عرب و قوانین بین المللی حقوق بشر و آزادی جریان اطلاع رسانی، حق مسلم مردم را پایمال می کند و نهادهای حقوقی بین المللی و به اصطلاح مدافع حقوق بشر نه تنها سکوت اختیار می کنند بلکه چراغ سبز فراتر از تحریم رسانه ای را به آن نشان می دهند.

به عقیده بسیاری از تحلیلگران اقدام اخیر اتحادیه عرب که وزیران خارجه عراق، لبنان و الجزایر آن را تایید نکردند وبرخی دولت های ضعیف دیگر از روی ناچاری و به خاطر حفظ منافع مادی خود تایید کردند، اوج سراسیمگی و عصابنیت سردمداران این حرکت را نشان می دهد.

آنها می خواهند اندیشه های مخاطبان را به دلخواه خود هدایت کنند و این در واقع نوعی دیکتاتوری است و باید آن را 'تروریسم رسانه ای' نامید.

برخی از دولت های عرب که عملا مجری طرح های غرب و رژیم صهیونیستی درآمده اند، با تاسی از آنها که پیش از این از پخش شبکه های العالم، پرس تی وی و المنار جلوگیری کرده بودند، بدون توجه به نتایج و کارآمدی این حربه سناریوی شکست خورده غربی ها را تکرار کرده اند.

اقدام عرب ها علیه برادر خود (سوریه) در جهانی که کسب اطلاعات به شیوه های مختلف امکان پذیر است، در یک مقوله جامعی موسوم به 'جنگ روانی' می گنجد.

گناه شبکه های تلویزیونی سوریه این است که به رغم ضعف های زیاد آنها تا حد امکان برخی ادعاهای مغرضانه شبکه های عرب زبان را برملا می کنند.

تاکنون موارد متعددی از ادعاهای واهی و غیر مسئولانه شبکه های تلویزیونی دشمن از طریق شبکه های ماهواره ای سوریه فاش شده است که شاید بارزترین آنها در دو هفته اخیر ادعای قتل برخی از سران سوریه و انتشار صحنه ای از اجساد یافت شده از گور دسته جمعی در عراق و انتساب آن به سوریه باشد.

رسانه های ضد نظام سوریه ظرف 15 ماه که از بحران این کشور می گذرد، انواع شگردهای تبلیغاتی و فنی را به کار برده اند تا افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند، از ساخت فیلم های ساختگی در محیط های مجازی گرفته تا مصاحبه های خیالی، عرضه فیلم های دروغین، انتشار خبرهای فوری بی پایه، درخواست جعل خبر از خبرنگاران خود، جا زدن افراد غیر خبرنگار به عنوان خبرنگار و ...که فاش کردن آنها از طریق شبکه های سوری و یا پایگاه های اینترنتی اقدام حرفه ای آنها را زیر سوال برده است.

شورای وزیران خارجه عرب (البته به سردمداری تنها دو تن از آنها) می خواهند چهره سوریه را در اذهان مردم خدشه دار کنند و چشم و عقل عرب ها را ببندند، این کار شاید برای مدت کوتاهی امکان پذیر باشد اما به طور یقین پاسخی دریافت نخواهند کرد.

به نظر می رسد، سناریوی اخیر وزیران خارجه عرب مبتنی بر نظریه 'دروغ بزرگ' ژوزف گوبلز (وزیر اطلاع رسانی هیتلر) باشد آنان تصور کرده اند که با حذف شبکه های ماهواره ای سوریه از دسترس مخاطبان و همچنین بمباران دروغ های بزرگ از طریق اغراق، تکرار و سرایت روانی بتوانند افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند، غافل از اینکه دوره اطلاع رسانی گوبلز گذشته است و امروز در جهان دیگری به سر می بریم که امکانات و راه های فراوانی برای جبران اقدام آنها وجود دارد و جویندگان واقعیت راه خود را می یابند.

برخی از وزیران خارجه عرب که بیشترین تلاش را برای صدور بیانیه ای علیه شبکه های ماهواره ای سوریه کرده اند، در عین حال که اقدام خود را برای جلوگیری از خشونت تلقی می کنند، خود شبکه های تلویزیونی مذهبی تکفیری به راه انداخته اند و یا از آنها حمایت می کنند.

این شبکه ها با صرف هزینه های فراوان و با بهره گیری از برخی شاگردان مکتب وهابیت از هیچ کوششی برای به راه انداختن جنگ های مذهبی و طایفه ای در سوریه دریغ نمی ورزند.

حال که دولت های عرب تصمیم گرفته اند تا این صدای ضعیف اما با صلابت شبکه های ماهواره ای سوریه را خفه کنند، دولتمردان سوریه باید در مصاف با دشمنان جبهه جنگ نرم مقتدرانه عمل کنند و اگر نتوانند مدیریت ماهواره های عرب سات (وابسته به اتحادیه عرب) و نیل سات (متعلق به بخش خصوصی در مصر) را به رغم وجود قرارداد دوجانبه به چشم پوشی از درخواست شورای وزیران خارجه عرب قانع کنند، دست کم باید در اندیشه جایگزین هایی باشد.

همچنین بهره برداری از فضای مجازی اینترنتی و صفحات الکترونیکی ارتباط جمعی می تواند به مقدار زیادی اقدام دشمنان را خنثی کند.