برای اعمال چهار قطعنامه خود، با ایران مذاکره می کنیم
«کاترین اشتون»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، روز گذشته به نامه «سعید جلیلی»، دبیر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ که آن برای ازسرگیری مذاکرات با گروه 1+5 ابراز تمایل شده بود ـ پاسخ داد؛ اما لحن دوپهلوی اشتون در این نامه، تردیدهایی را درباره نتیجه بخش بودن مذاکرات آتی پدید می‌آورد.
به گزارش «تابناک»، در نامه اشتون که در بیشتر خبرگزاری‌های داخلی و خارجی بازتاب یافت، نسبت به ازسرگیری گفت‌وگوها در اسرع وقت، با هدف دستیابی به یک «راهکار جامع بلندمدت» ابراز تمایل شده است.
در این نامه درباره زمان و مکان انجام گفت‌وگوها سخنی به میان نیامده است؛ اما نکات مطرح در آن، انتظار طرف‌های غربی از مذاکرات را بازتاب می‌دهد؛ انتظاراتی که موجب شده متن نامه حالت ضد و نقیضی به خود بگیرد.
در بخشی از این نامه آمده است: «هدف کلی ما، دستیابی به یک راهکار جامع بلندمدت از راه گفت‌وگوست که اعتماد بین‌المللی به ماهیت منحصراً صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران را احیا کرده و در عین حال، بر حق ایران در استفاده صلح‌‌آمیز از انرژی هسته‌ای، بنا بر معاهده «ان.پی.تی» احترام بگذارد».
با این حال، در جای دیگری از این نامه گفته شده: «گام‌های اعتمادساز باید محورهای نخست یک رویکرد مرحله‌ای باشد که در پایان، توافقی را میان ما شکل دهد. این امر شامل اجرای کامل قطعنامه‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل توسط ایران می‌شود».
بنابراین، باید توجه داشت آنچه در این بخش از نامه با نام «اجرای کامل قطعنامه‌ها» از آن یاد شده، در عمل به معنای تعلیق کامل همه فعالیت‌های غنی‌سازی توسط ایران است. در حقیقتف، تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای، یکی از مواردی است که در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، بر آن تأکید شده است.
برای نمونه، در قطعنامه 1929 شورای امنیت درباره ایران ـ که سال گذشته تصویب شد ـ آمده است: «شورای امنیت، بار دیگر تصریح می‌کند که بنا به وظایف ایران تحت قطعنامه‌های پیشین برای تعلیق همه فعالیت‌های بازفرآوری، فعالیت‌های مربوط به آب سنگین و غنی‌سازی این کشور، نباید ساخت هیچ گونه تأسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را آغاز کند و می‌بایست همه اقدامات عمرانی جاری در رابطه با تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را متوقف سازد».
به این ترتیب، دیده می‌شود، این بار نیز همچون گذشته، طرف‌های غربی عملاً برای مذاکرات خود پیش شرط تعیین کرده‌اند.
بنا بر این نامه، می‌توان نتیجه گرفت، تکلیف مذاکرات برای اروپایی‌ها از هم اکنون مشخص است و در صورتی که ایران تعلیق کامل فعالیت‌های هسته‌ای را نپذیرد، از «راهکار جامع بلندمدت» نیز خبری نخواهد بود.
آن گونه که روزنامه انگلیسی «گاردین» نوشته، بحث لزوم اجرای کامل قطعنامه‌ها توسط ایران، به پافشاری مقامات فرانسوی در نامه اشتون گنجانده شده است.
«رویترز» نیز امروز خبر داد: «آلن ژوپه»، وزیر امور خارجه فرانسه، نسبت به موفقیت مذاکرات ابراز تردید و ادعا کرده است، از آنجا که ایران حاضر نیست درباره آینده برنامه هسته‌ای خود مذاکره کند، گفت‌وگوها به نتیجه نخواهد رسید.
چنین موضع‌گیری‌ها و اظهارنظرهایی، تردیدهای جدی نسبت به حسن نیت طرف‌های اروپایی پدید می‌آورد. گویا، برخی از کشورها در این مجموعه، تلاش دارند همچون همیشه، مذاکرات را آغاز نشده، پایان دهند و سرانجام نیز ایران را درباره به نتیجه نرسیدن مذاکرات متهم کنند. مقامات کشور ما باید نسبت به این امر آگاه بوده و پیش از برگزاری مذاکرات، از به رسمیت شناخته شدن ملاحظات ایران مطمئن شوند.
به گزارش «تابناک»، در نامه اشتون که در بیشتر خبرگزاری‌های داخلی و خارجی بازتاب یافت، نسبت به ازسرگیری گفت‌وگوها در اسرع وقت، با هدف دستیابی به یک «راهکار جامع بلندمدت» ابراز تمایل شده است.
در این نامه درباره زمان و مکان انجام گفت‌وگوها سخنی به میان نیامده است؛ اما نکات مطرح در آن، انتظار طرف‌های غربی از مذاکرات را بازتاب می‌دهد؛ انتظاراتی که موجب شده متن نامه حالت ضد و نقیضی به خود بگیرد.
در بخشی از این نامه آمده است: «هدف کلی ما، دستیابی به یک راهکار جامع بلندمدت از راه گفت‌وگوست که اعتماد بین‌المللی به ماهیت منحصراً صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران را احیا کرده و در عین حال، بر حق ایران در استفاده صلح‌‌آمیز از انرژی هسته‌ای، بنا بر معاهده «ان.پی.تی» احترام بگذارد».
با این حال، در جای دیگری از این نامه گفته شده: «گام‌های اعتمادساز باید محورهای نخست یک رویکرد مرحله‌ای باشد که در پایان، توافقی را میان ما شکل دهد. این امر شامل اجرای کامل قطعنامه‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل توسط ایران می‌شود».
بنابراین، باید توجه داشت آنچه در این بخش از نامه با نام «اجرای کامل قطعنامه‌ها» از آن یاد شده، در عمل به معنای تعلیق کامل همه فعالیت‌های غنی‌سازی توسط ایران است. در حقیقتف، تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای، یکی از مواردی است که در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، بر آن تأکید شده است.
برای نمونه، در قطعنامه 1929 شورای امنیت درباره ایران ـ که سال گذشته تصویب شد ـ آمده است: «شورای امنیت، بار دیگر تصریح می‌کند که بنا به وظایف ایران تحت قطعنامه‌های پیشین برای تعلیق همه فعالیت‌های بازفرآوری، فعالیت‌های مربوط به آب سنگین و غنی‌سازی این کشور، نباید ساخت هیچ گونه تأسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را آغاز کند و می‌بایست همه اقدامات عمرانی جاری در رابطه با تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را متوقف سازد».
به این ترتیب، دیده می‌شود، این بار نیز همچون گذشته، طرف‌های غربی عملاً برای مذاکرات خود پیش شرط تعیین کرده‌اند.
بنا بر این نامه، می‌توان نتیجه گرفت، تکلیف مذاکرات برای اروپایی‌ها از هم اکنون مشخص است و در صورتی که ایران تعلیق کامل فعالیت‌های هسته‌ای را نپذیرد، از «راهکار جامع بلندمدت» نیز خبری نخواهد بود.
آن گونه که روزنامه انگلیسی «گاردین» نوشته، بحث لزوم اجرای کامل قطعنامه‌ها توسط ایران، به پافشاری مقامات فرانسوی در نامه اشتون گنجانده شده است.
«رویترز» نیز امروز خبر داد: «آلن ژوپه»، وزیر امور خارجه فرانسه، نسبت به موفقیت مذاکرات ابراز تردید و ادعا کرده است، از آنجا که ایران حاضر نیست درباره آینده برنامه هسته‌ای خود مذاکره کند، گفت‌وگوها به نتیجه نخواهد رسید.
چنین موضع‌گیری‌ها و اظهارنظرهایی، تردیدهای جدی نسبت به حسن نیت طرف‌های اروپایی پدید می‌آورد. گویا، برخی از کشورها در این مجموعه، تلاش دارند همچون همیشه، مذاکرات را آغاز نشده، پایان دهند و سرانجام نیز ایران را درباره به نتیجه نرسیدن مذاکرات متهم کنند. مقامات کشور ما باید نسبت به این امر آگاه بوده و پیش از برگزاری مذاکرات، از به رسمیت شناخته شدن ملاحظات ایران مطمئن شوند.
نظر شما :