ایران نیازی به بمب اتم ندارد
«اگر جامعه بین المللی، از طریق آزمون و یا تخمین های اطلاعاتی به این نتیجه برسد که ایران صاحب سلاح هسته ای است، این سلاح چه تأثیری بر سیاست خارجی ایران خواهد داشت؟» این پرسشی است که «میکا زنکو»، از پژوهشگران شورای روابط خارجی ایالات متحده مطرح کرده و از تعدادی از دانشمندان حوزه روابط بین الملل و مطالعات امنیتی که در موضوع سلاح های هسته ای دارای تجربیاتی هستند، خواسته تا به آن پاسخ دهند.
به گزارش «تابناک»، مطلبی که در رابطه با موضوع فوق در سایت شورای روابط خارجی آمریکا منتشر شده، نشان می دهد که به باور بیشتر دانشمندان مذکور، دستیابی به سلاح هسته ای تأثیر چندانی بر سیاست خارجی ایران نخواهد داشت. از دلایل این امر این است که جمهوری اسلامی ایران هم اکنون نیز ابزارهای مختلفی در اختیار دارد که اصولاً دستیابی به سلاح هسته ای را برایش به امری نه چندان مهم تبدیل می کند.
«کیل بردسلی»، استادیار علوم سیاسی دانشگاه «اِموری» در پاسخ به سوال فوق معتقد است یک ایران مسلح به سلاح هسته ای، رفتار چندان متفاوتی نخواهد داشت. منطق صحبت او این است که اصولاً دستیابی به سلاح هسته ای، با هدف ایجاد بازدارندگی در مقابل دشمنان صورت می گیرد؛ اما ایران در حال حاضر بازدارنده های مناسبی دارد که آن را از سلاح هسته ای بی نیاز می کند.
بردسلی در این رابطه به نقش مهم ایران در تأمین نیازهای نفتی جهان، دارا بودن نیروهای نظامی متعارف بسیار قوی، توانایی نفوذگذاری در لبنان و عراق و همچنین خستگی غرب از جنگ اشاره می کند. به این ترتیب وی معتقد است قصد ایران برای کسب منفعت از سلاح هسته ای، محل تردید است.
«سارا کرپس»، استادیار دپارتمان حکومت در دانشگاه «کرنل» نیز معتقد است در رابطه با این موضوع، باید بین دو عرصه تهدید و اقدام عملی تفاوت قائل شد. در عرصه اول، بدون شک سلاح هسته ای به ایران توان چانه زنی بیشتری می دهد و از این جهت می تواند این کشور را تا حدودی در راستای رسیدن به اهدافش یاری دهد.
در عین حال، با توجه به منطق «تئوری بازدارندگی»، سلاح هسته ای توان اقدام عملی بیشتری به ایران نمی دهد؛ زیرا این عرصه، عرصه محاسبه است و با توجه به توان دشمنان ایران برای اقدام متقابل هسته ای، ایران به هیچ وجه از سلاح هسته ای استفاده نخواهد کرد.
«آنی تریسی ساموئل»، پژوهشگر مدرسه کندی در دانشگاه هاروارد نیز نظری مشابه را مطرح و بیان می کند که در عرصه نظر، دستیابی ایران به سلاح هسته ای تأثیر شگرفی بر ذات سیاست خارجی آن نخواهد داشت. وی معتقد است اساس سیاست خارجی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، همواره عمل گرایانه بوده است.
ساموئل همچنین این نظر را مطرح می کند که در اختیار داشتن سلاح هسته ای، ممکن است به انزوای ایران منجر شود و مقامات ایرانی هرگز خواهان چنین امری نیستند. وی در نهایت با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران یک نظام غیرعقلایی یا خودنابودگر نیست، بیان می کند که داشتن سلاح هسته ای در این امر تغییری ایجاد نخواهد کرد.
در نهایت، «تاد سِشر»، استادیار دانشگاه «ویرجینیا» و پژوهشگر امنیت هسته ای در شورای روابط خارجی آمریکا موضوع را از منظری تاریخی مورد بحث قرار می دهد. وی با اشاره به اینکه مهمترین نگرانی جامعه بین المللی در حال حاضر این است که ایران با به دست آوردن سلاح هسته ای، توان تهدید خود را افزایش می دهد، این موضوع را رد کرده و بیان می کند تهدیدهای هسته ای، فاقد «اعتبار» هستند.
دلیلی که سشر برای ادعای فوق مطرح می کند این امر است که به دلایل مختلف، هیچ کشوری واقعاً به استفاده از سلاح هسته ای روی نخواهد آورد. وی در این رابطه به تجربه رژیم صهیونیستی، چین و کره شمالی اشاره می کند. وی در این باره نقل قولی از رابرت مک نامارا، ژنرال بلندپایه آمریکایی را بیان می کند که می گفت: «سلاح های هسته ای به کلی بی فایده هستند؛ مگر برای بازداشتن دشمن از استفاده از آن».
به گزارش «تابناک»، مطلبی که در رابطه با موضوع فوق در سایت شورای روابط خارجی آمریکا منتشر شده، نشان می دهد که به باور بیشتر دانشمندان مذکور، دستیابی به سلاح هسته ای تأثیر چندانی بر سیاست خارجی ایران نخواهد داشت. از دلایل این امر این است که جمهوری اسلامی ایران هم اکنون نیز ابزارهای مختلفی در اختیار دارد که اصولاً دستیابی به سلاح هسته ای را برایش به امری نه چندان مهم تبدیل می کند.
«کیل بردسلی»، استادیار علوم سیاسی دانشگاه «اِموری» در پاسخ به سوال فوق معتقد است یک ایران مسلح به سلاح هسته ای، رفتار چندان متفاوتی نخواهد داشت. منطق صحبت او این است که اصولاً دستیابی به سلاح هسته ای، با هدف ایجاد بازدارندگی در مقابل دشمنان صورت می گیرد؛ اما ایران در حال حاضر بازدارنده های مناسبی دارد که آن را از سلاح هسته ای بی نیاز می کند.
بردسلی در این رابطه به نقش مهم ایران در تأمین نیازهای نفتی جهان، دارا بودن نیروهای نظامی متعارف بسیار قوی، توانایی نفوذگذاری در لبنان و عراق و همچنین خستگی غرب از جنگ اشاره می کند. به این ترتیب وی معتقد است قصد ایران برای کسب منفعت از سلاح هسته ای، محل تردید است.
«سارا کرپس»، استادیار دپارتمان حکومت در دانشگاه «کرنل» نیز معتقد است در رابطه با این موضوع، باید بین دو عرصه تهدید و اقدام عملی تفاوت قائل شد. در عرصه اول، بدون شک سلاح هسته ای به ایران توان چانه زنی بیشتری می دهد و از این جهت می تواند این کشور را تا حدودی در راستای رسیدن به اهدافش یاری دهد.
در عین حال، با توجه به منطق «تئوری بازدارندگی»، سلاح هسته ای توان اقدام عملی بیشتری به ایران نمی دهد؛ زیرا این عرصه، عرصه محاسبه است و با توجه به توان دشمنان ایران برای اقدام متقابل هسته ای، ایران به هیچ وجه از سلاح هسته ای استفاده نخواهد کرد.
«آنی تریسی ساموئل»، پژوهشگر مدرسه کندی در دانشگاه هاروارد نیز نظری مشابه را مطرح و بیان می کند که در عرصه نظر، دستیابی ایران به سلاح هسته ای تأثیر شگرفی بر ذات سیاست خارجی آن نخواهد داشت. وی معتقد است اساس سیاست خارجی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، همواره عمل گرایانه بوده است.
ساموئل همچنین این نظر را مطرح می کند که در اختیار داشتن سلاح هسته ای، ممکن است به انزوای ایران منجر شود و مقامات ایرانی هرگز خواهان چنین امری نیستند. وی در نهایت با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران یک نظام غیرعقلایی یا خودنابودگر نیست، بیان می کند که داشتن سلاح هسته ای در این امر تغییری ایجاد نخواهد کرد.
در نهایت، «تاد سِشر»، استادیار دانشگاه «ویرجینیا» و پژوهشگر امنیت هسته ای در شورای روابط خارجی آمریکا موضوع را از منظری تاریخی مورد بحث قرار می دهد. وی با اشاره به اینکه مهمترین نگرانی جامعه بین المللی در حال حاضر این است که ایران با به دست آوردن سلاح هسته ای، توان تهدید خود را افزایش می دهد، این موضوع را رد کرده و بیان می کند تهدیدهای هسته ای، فاقد «اعتبار» هستند.
دلیلی که سشر برای ادعای فوق مطرح می کند این امر است که به دلایل مختلف، هیچ کشوری واقعاً به استفاده از سلاح هسته ای روی نخواهد آورد. وی در این رابطه به تجربه رژیم صهیونیستی، چین و کره شمالی اشاره می کند. وی در این باره نقل قولی از رابرت مک نامارا، ژنرال بلندپایه آمریکایی را بیان می کند که می گفت: «سلاح های هسته ای به کلی بی فایده هستند؛ مگر برای بازداشتن دشمن از استفاده از آن».
نظر شما :