مذاکره با تروریست ها

سیاست بی ثمر واشینگتن در سالهای اخیر تحریم و تنبیه سیاسی جناحها و حکومتهایی بوده که از قبول تفوفق و چیرگی ایالات متحده خودداری کرده اند. این سیاست باعث می شود رهبران انقلابی یا رهبرانی که حاضر به همکاری با آمریکا نیستند هرگز نتوانند دیدگاه ها و تقاضاهای خود را تعدیل کنند.

 

یک مثال بسیار واضح کشور نپال است. حدود 12 سال پیش، چریکهای مائوئیست تلاشی را برای تصحیح یا سرنگونی سلطنت در این کشور آغاز و بر زندگی سیاسی و اجتماعی این ملت تغییراتی را تحمیل کردند.

 

هرچند که ایالات متحده انقلابیون را تروریست تلقی کرده، مرکز کارتر [ بنیادی که توسط جیمی کارتر بعد از اتمام دوره ریاست جمهوریاش بنا نهاده شده است ] قبول کرده است که بین سه جناح سیاسی در این کشور میانجیگری کند. این سه جناح عبارتند از: خاندان سلطنتی، احزاب سیاسی با پیشینه دیرین و مائوئیستها.

 

شش ماه بعد از آن که سلطنت ستمگر از قدرت کنار گذاشته شد، توافق بر سر آتش بس صورت پذیرفت و مبارزان مائوئیست اسلحه را زمین گذاشتند و ارتش نپال هم توافق کرد که از پادگانها بیرون نیاید.

 

مرکز ما به این میانجیگری ادامه داد - و به جز ایالات متحده- همه ملتها و سایر سازمانهای بین المللی کار با احزاب را آغاز کردند تا اختلافات را حل کنند. در نهایت مائوئیستها موفق شدند به اهداف اصلی خود دست پیدا کنند از جمله: سرنگونی سلطنت، استقرار جمهور دموکراتیک و پایان تبعیض علیه آن قشر از مردم که به نجسها معروف بودند یا شهروندانی که حقوقشان سالیان سال ضایع شده بود.

 

بعد از پیروزی شگفت انگیز در انتخابات 10 آوریل، مائوئیستها نقش مهمی در تدوین قانون اساسی و نحوه اداره کشور ظرف دو سال آینده ایفا خواهند کرد. در حالی که نزد ایالات متحده مائوئیست ها هنوز تروریست تلقی می شوند.

 

در راه بازگشت از نپال بعد از پایان انتخابات، همسرم، پسرم و من در اسرائیل به جمع دوستان از جمله استیون سولارز، نماینده سابق کنگره، رابرت پاستور از دانشگاه آمریکایی و حراره بالیان مدیر برنامه حل بحران مرکز کارتر ملحق شدیم. هدف ما شناخت هر چه بیشتر منطقه به منظور ارائه کمک به صلح متزلزل بود که رئیس جمهور آمریکا و وزیر خارجهاش در این منطقه دنبال می کردند.

 

هرچند می دانستیم سیاست مقامهای بلندپایه ایالات متحده تحریم حکومت سوریه و رهبران حماس است، هیچ پیام هشداردهنده یا منفی از آنان در باره سفرمان دریافت نکردیم، جز آن که غزه خطرناک است. ( و ما هم به غزه سفر نکردیم. )

 

مرکز کارتر بر هر سه انتخابات فلسطینی ها نظارت داشت، از جمله انتخابات برای کرسی های پارلمانی در ژانویه 2006. حماس پیش از آن در رقابت شوراها در سراسر فلسطین سرآمد شده بود و به اداره کارآمد و امانتدارانه حکومت شهرت یافته بود و در رقابت انتخاباتی مجلس قانونگذاران به نحو شگفت انگیزی خوب عمل کرده بود.

 

حماس به عنوان برنده انتخابات پیشنهاد یک حکومت متحد با محمود عباس را مطرح کرد و حتی انتخاب وزرای کلیدی را هم به عنوان حس نیت در اختیار فتح گذاشت از جمله وزارت امور خارجه و اقتصاد و دارایی.

 

باز هم ایالات متحده و اسرائیل حماس را به عنوان گروه تروریستی اعلام کردند و حکومت منتخب فلسطینی را مجبور به انحلال کردند.

 

سرانجام حماس کنترل غزه را با 5/1 میلیون زندانی اش را به دست گرفت و اکنون فتح فقط بخش کرانه باختری در اشغال اسرائیل را در دست دارد.

 

نظرسنجی ها نشان می دهد که روز به روز بر محبوبیت حماس افزوده می شود. از آن جایی که امکان برقراری صلح با فلسطین در شرایطی وجود ندارد که به دو شاخه تقسیم شدهاند، باور ما این است که باید به دنبال راههایی باشیم که دوباره حماس را به شکل مسالمت آمیز به عرصه سیاسی بازگردانیم. ( نظرسنجی اخیر از شهروندان اسرائیلی که با تاریخ اخیر آشنایی دارند نشان داد 64 درصد از آنان موافق گفت و گوی مستقیم بین حماس و اسرائیل هستند. )

 

به طور مشابه، اسرائیل نمی تواند با سوریه در صلح به سر ببرد مگر آن که مناقشه بلندی های جولان حل و فصل شود. این جا هم سیاست ایالات متحده انزوای حکومت سوریه و جلوگیری از گفت و گوهای رودر روست، درست برخالف تمایل مقامهای بلندپایه اسرائیلی.

 

ما با رهبران حماس از غزه و سوریه دیدار داشتیم و بعد از دو روز گفت و گوی بسیار فشرده آنها واکنش رسمی خود را نسبت به پیشنهاد ما عنوان کردند، پیشنهاد ما در جهت بهبود و تقویت احتمال و چشم انداز صلح بود:

 

حماس حاضر است توافق های بین عباس و اولمرت را به شرطی بپذیرد که مردم فلسطین در رفراندوم بپذیرند یا یک دولت منتخب آنان به این توافق برسد. خالد مشعل از رهبران اصلی فلسطینی این موضع رسمی را تأیید کرد هرچند که تنی چند از زیردستان آنان در رسانه ها به انکار آن پرداختند.

 

حماس –زمانی که وقتش برسد- پیشنهاد ما را، که از طریق سالم فیاد به آنان ابلاغ شده، قبول خواهد کرد بر اساس این پیشنهاد یک حکومت حرفه ای فراجناحی متشکل از تکنوکراتها تا زمان برگزاری انتخابات بعدی به اداره کشور بپردازند. حتی حماس پذیرفته است که نیروهای شبه نظامی اش را در غزه خلع سلاح کند به شرط آن که یک نیروی امنیتی حرفه ای فراجناحی در غزه شکل بگیرد.

 

نامه ای از سوی کورپورال شالیت تنظیم خواهد شد. وقتی/اگر اسرائیل حاضر به تبادل زندانیان شد اولین گروه آزاد خواهند شد، شالیت به مصر فرستاده خواهد شد تا آزادی زندانیان را نهایی کند.

 

حماس حتی حاضر به پذیرش آتش بس دوجانبه در غزه است اما این انتظار را دارد ( هرچند که به عنوان یکی از الزامات مطرح نکرده ) این رویه شامل حال کرانه باختری هم بشود.

 

حماس حاضر است کنترل بین المللی بر رفح را هم بپذیرد به شرط آن که مصریها بر ورود و خروج کنترل داشته باشند نه اسرائیلیها.

 

به علاوه بشار اسد رئیس جمهور سوریه اشتیاق خود را ابراز داشته که با اسرائیل به گفت و گو بپردازد تا مناقشه بر سر بلندیهای جولان هم فیصله پیدا کند. تنها انتظاری که بشار اسد دارد این است که ایالات متحده هم در این گفت و گوها حضور داشته باشد و تمامی نتایج این گفت و گوهای صلح علنی شده و در اختیار افکار عمومی دنیا قرار گیرد.

 

از طریق گفت و گوهای رسمی با این رهبرانی که ما یاغی می پنداریم، امکان احیای گفت و گوهای به بن بست رسیده اسرائیل با همسایگانش فراهم می آید.