روسیه و ماجرای دوستان جدیدش

روسیه دوستان جدیدی پیدا کرده است . گویا بازسازی رابطه ای که امریکا در سال 2009 میلادی با حضور باراک اوباما دموکرات در کاخ سفید از آن سخن می گفت،از تنش میان اروپا و کرملین نشین ها به جای آمریکایی ها کاسته است. در حالی که واشنگتن برای بازسازی این رابطه از خیر استقرار سامانه موشکی خود در بیخ گوش روسیه یعنی کشورهایی نظیر جمهوری چک و لهستان گذشته به نظر می رسد که روس ها ترجیح می دهند با ساکنان قاره سبز رابطه بهتری برقرار کنند تا کاخ سفید نشین هایی که یک روز جمهوری خواه هستند و مخالف روسیه و صبح دیگر دموکرات و به دنبال دوستی استراتژیک با مسکو.

نشنال اینترست در مقاله ای به احیای رابطه میان مسکو با کشورهای اروپایی پرداخته و از شکل گیری مثلث اتحادی جدید در این منطقه سخن می گوید: مسکو غرق شادی است.دلیل آن هم نه بزمی داخلی ست و نه یادواره ای ملی بلکه علت در پول ها و منافعی است که روس ها از قراردادهای جدید اقتصادی و نظامی خود با کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا و آلمان به جیب زده اند. 
روس ها سخت سرگرم فروش تسلیحات و تکنولوژی های نظامی خود به کشورهای اروپایی هستند. همزمان به تجهیزات مدرن غربی ها در حوزه نظامی هم نیاز پیدا می کنند. با این همه برخی منابع نزدیک به کرملین ادعا می کنند که مردانی که در این کاخ سکان امور را در دست دارند امیدوارند که با این توافقنامه های نظامی بتوانند به نوعی محور روسیه، فرانسه و آلمان ، که در سال 2003 به دلیل مخالفت تمامی آنها با جنگ عراق شکل گرفت را جانی دوباره ببخشند.

هفدهمین روز از ماه ژوئن بود که روسیه و فرانسه قرارداد فوق العاده ای را با هم امضا کردند. قراردادی که به نوعی رکوردشکنی خاصی را در خود جای داده بود. مسکو دو حامل کشتی و هلیکوپتر به ارزش یک و نیم میلیارد دلار از فرانسه خریداری کرد و البته فرصت خرید دو مورد بیشتر را هم در چنته داشت. این بزرگ ترین معامله میان روسیه و یک کشور عضو ناتو از زمان جنگ جهانی دوم بود. درست در همان روز بود که آلمانی ها هم با روس ها قراردادی امضا کردند. شرکت رین متال آلمان که تولید کننده تجهیزات نظامی است قراردادی 398 میلیون دلاری با روسیه امضا کرد که بر اساس آن المان ها آموزشگاه نظامی را برای دوره دیدن نیروهای روسی مهیا می کنند.

روسیه ، فرانسه و المان برخلاف سالهای 1920 و 1930 که قراردادها به صورت مخفیانه امضا و عملی می شد این بار همه مدارک را در ملاعام امضا کردند. درست است که افکار عمومی و البته شرکت های نظامی از انعقاد این قراردادها شاد شدند اما حقیقت این است که کشورهای عضو ناتو نباید دیگر اعضای جامعه بین المللی را به یکباره فراموش کنند و صرفا سر خود را با بازارهای روسیه گرم کنند. بی شک دوستان روسیه از این قراردادها خرسند نیستند. 
بسیاری از کشورهای اروپای شرقی به روزهای جنگ سرد پرتاب شدند. زمانی که این کشورها آزادی را تجربه کردند برای حفاظت در برابر روسیه دست به دامان اروپا شده و به عضویت ناتو درآمدند. تمامی این کشورها از بوداپست تا مجارستان و لهستان سابقه تنش با امپراطوری روس ها را دارند. 
روس ها نیز در حوزه واردات تسلیحات با هم اختلاف دارند. برخی رسانه های داخلی منتقد دولت اعتقاد دارند که سود ناشی از این قراردادهای تجاری به جیب برخی مقام های عالی رتبه می رود. برخی از این منتقدان هم اعتقاد دارند که این حرکت به تولید تجهیزات نظامی در داخل صدمه وارد می کند.

در داخل ناتو هم مخالفت هایی وجود دارد اما برخی می توانند ادعا کنند که این قراردادها تعهد کشورهای ناتو برای محافظت از دیگر اعضا در مقابل دشمن واحد را زیر سوال نمی برد. آغاز مراوده های تجاری نظامی با روسیه می تواند از موارد بسیار جزئی آغاز شود اما مسکو امیدوار است که این داستان به دستیابی این کشور به تجهیزات به روزتر منجر شود. واشنگتن هم باید در این میان با دقت تمام به این قراردادهای نظامی نگاه کند. ادامه روند فروش های تسلیحاتی کشورهای ناتو می تواند به تبیین استراتژی از سوی اروپایی ها برای این قراردادهای کلان منجر شود.

نکته جالب توجه اینجاست که ایالات متحده تاکنون در قبال این قراردادهای کلان سکوت اختیار کرده است. البته رابرت گیتس که هفته گذشته عنوان وزارت دفاع را به لئون پانه تا واگذار کرد بارها در خصوص این قراردادهای کلان میان مسکو و اروپایی ها هشدار داده و ابراز ناراحتی کرده بود. با این همه به نظر می رسد که تصمیم کلی دولت باراک اوباما سکوت در قبال این قراردادها است.بر هیچ کس پوشیده نیست که ناتو در حال حاضر در لیبی گرفتار است و به باور امریکایی ها این قراردادهای نظامی می تواند به کمک ناتو هم در طرابلس لیبی و هم در کابل افغانستان بیاید. کشورهایی که حرف وموضع گیری روسیه در آنها از اهمیت بسزایی برخوردار است . اگر واشنگتن صدای اعتراض خود را بلند کند روس ها با تعجب به کشوری نگاه می کنند که رئیس جمهوری دموکرات آن در سال 2008 میلادی و در جریان نخستین روزهای راه یابی به کاخ سفید از دوستی با کرملین نشین ها سخن گفت. روس ها روزی را به یاد دارند که هیلاری کلینتون دکمه قرمزی را مقابل چشمان سرگئی لاوروف همتای روس خود گرفت و از وی خواست با فراموشی خاطرات تلخ گذشته به بازسازی روابط و احیای آن در آینده فکر کند. پس با استناد به این حقایق فعلا بهترین کار سکوت است آقایان آمریکایی !

منبع: خبر آنلاین