فیسک: هم اعراب خجالت بکشند هم امریکا

رابرت فیسک
کریستوفر هیل نماینده سابق ایالات متحده در امور آسیا شرقی که در عراق هم عنوان سفیر را در اختیار داشت و همگان او را با عنوان دیپلماتی مطیع و نه چندان فصیح می شناسند یک بار در مطلبی نوشت:" این باور که دیکتاتوری ادعا کند می تواند با ادعای استقلال ارضی مردمان خود را مورد آزار و اذیت قرار دهد دیگر مدت هاست که نه پسندیده است و نه مقبول." این ادعا در بسیاری از موارد درست است مگر در مواردی که شما در بحرین زندگی کنید. در این شبه جزیره کوچک که سنی ها زمام امور را در آن در اختیار دارند، آل خلیفه بر اکثریت شیعه حکمرانی می کند. این خاندان برای مبارزه با جریان های دموکراسی خواهی احکام اعدام صادر می کند ، معترضان را بازداشت کرده و البته با پزشکانی که مجروحان را از مرگ نجات می دهند برخورد می کند. آل خلیفه برای آل سعود هم دعوتنامه رسمی فرستاده و نیروهای آنها را به منامه دعوت می کند. همین آقایان مساجد متعلق به شیعیان را ویران می کنند و ادعا می کنند که تفکر حمله به برج های دوقلوی آمریکا در یازدهم سپتامبر از این مساجد برخواسته است. با این همه شما فراموش نکرده اید که اکثر حمله کنندگان به برج های دوقلو در یازدهم سپتامبر را عربستانی ها تشکیل می دادند.

ما در برابر این جنایت ها چه می کنیم؟ سکوت. سکوت در رسانه های بین المللی. سکوت در رسانه های اروپایی و سکوت از جانب کاخ سفید. شرم آور تر از همه سکوت اعراب است که می دانند نان در کجا چرب تر است و جان در کجا ارزان تر. در این سکوت الجزیره هم سهیم است .من در بسیاری از موارد تحلیل ها و پوشش های خبری الجزیره چه در بخش انگلیسی و چه عربی را دیده و تحسین کردم اما در خصوص حوادث بحرین سکوت انها شرم آور بود. این عدم پوشش رسانه ای و نادیده گرفتن رسالت خبری چیزی بود که به اعتبار آنها در پوشش اخبار خاورمیانه بسیار تا بسیار خسران وارد کرد. امیر قطر که بسیار دوستش دارم نیازی نداشت شبکه تلویزیونی خود را با این خفقان تحقیر کند.
ما سکوت کردیم چرا که بحرین یکی از دوستان ما است، یکی از مشتری های پر و پا قرص تسلیحاتی ما. به یاد دارم که یک خانم شیعه معترض در بحرین به من گفت:اگر تنها و تنها ولیعهد به میدان لولو بیاید و با معترضان صحبت کند آنها وی را بر دوش خود تا قصر خواهند برد.
من به سخنان این خانم ایمان دارم و آن را باور می کنم. اما امیر بحرین نیامد که نیامد. به جای این حرکت مسالمت آمیز و مردمی مساجد را خراب کرد و ادعا کرد که شیعیان تحت تاثیر ایرانی ها هستند. این ادعا هرگز به اثبات هم نرسید و البته کاری هم از پیش نبرد.

باراک اوباما هم دلایل خاص خود را برای سکوت دارد. بحرین میزبان پنجمین ناو امریکایی است و آمریکایی ها اندک علاقه ای ندارند که از این بندر آرام خارج شوند. علاوه بر این واشنگتن سودای مخالفت با تهران در منامه را هم در سر دارد . بنابراین نمی توانید انتظار داشته باشید که خانم هیلاری کلینتون همانگونه که از کشتارها در سوریه انتقاد می کند آل خلیفه را هم به باد انتقاد بگیرد.
اما سوال اینجاست که دلیل این موضع گیری دوگانه چیست؟ آنها هم آدم های قابل احترامی هستند و متوجه می شوند که انتقاد با نیت خوب چیست. اما ما سکوت کردیم. حتی دانشجویان بحرینی را از سر کلاس های دانشگاه در لندن بیرون کشیدیم تنها و تنها به این دلیل که مقابل سفارت بحرین در لندن دست به اعتراض زده بودند. دیوید کامرون و همراهش در دولت آقای کلگ سکوت اختیار کردند و باید بگویم که: شرم بر شما.

بحرین هیچ گاه به عنوان دوست غربی ها مطرح نبوده است. بیش از بیست سال پیش هرگاه فردی بر علیه خاندان سلطنتی دست به اعتراض می زد شکنجه می شد. رئیس مراکز امنیتی هم مردی انگلیسی بود که درس شکنجه را در ارتش اردن آموخته بود . زمانی که نام این افراد را افشا کردم روزنامه الخلیج کاریکاتوری از من کشید که در آن من شبیه سگی هار نقاشی شده بودم. سگ های هار هم باید کشته شوند پس این کاریکاتور برای خنده نبود در حقیقت تهدیدی تمام عیار بود.

باراک اوباما، هیلاری کلینتون ، کامرون و کلگ سکوت اختیار کرده اند و این در حالی است که پزشکان شیعه تنها به این دلیل که نمی گذارند بیمارانشان جان دهند، تحت تعقیب قرار می گیرند. من در بیمارستان بودم که مریض ها را به اورژانس منتقل می کردند. عکس العمل پزشکان آمیخته ای از ترس و وحشت بود. تا به حال ندیده بودند که کسی این تعداد جمعیت را از نزدیک هدف قرار دهد. حالا این پزشکان دستگیر و مریض های آنها از تخت بیمارستان ربوده می شوند. اگر همین اتفاق در دمشق رخ می داد چه صداهایی که از لندن و واشنگتن به نشانه اعتراض بلند بود. چهار مرد به اتهام کشتن دو نیروی امنیتی بحرینی به اعدام محکوم شدند.دادگاهی نظامی برگزار شد و آنها را محکوم کرد.

قسمت آزاردهنده ماجرا کجاست؟ به شما می گویم. هیچ ربطی به بحرین و ال خلیفه ندارد. همه چیز در ترس ما از عربستان سعودی ریشه دارد و البته در ثروتی سیاه به اسم نفت. این مساله کاملا با انکار عاملان حادثه یازدهم سپتامبر در ارتباط است ، مردانی که از قلب عربستان بلند شدند. این مساله در تلاش ما برای نادیده گرفتن حمایت عربستان از طالبان و القاعده ریشه دارد . رادیکالیسم اسلامی از عربستانی آمده است که در آن قطع ید طبیعی ست. یک بار با یک مقام بحرینی صحبت می کردم و از وی سوال کردم :چرا نخست وزیر نمی تواند از اکثریت شیعه باشد؟ وی در پاسخ گفت:" عربستان هیچ گاه این اجازه را نخواهد داد.
بله مشکل از عربستان است رفقا.

منبع: خبرآن لاین