همه راه‌ها به کابل ختم می‌شوند
رومانو پرودی، نخست وزیر ایتالیا یکشنبه در دیداری رسمی وارد کابل، پایتخت افغانستان، شد و با حامد کرزی، رییس جمهور این کشور دیدار کرد. به این ترتیب او در کنار همتای استرالیایی‌اش، کوین راد، و نیکلا سارکوزی، رییس جمهور فرانسه، سومین رییس دولت یا حکومتی است که طی چند روز گذشته به افغانستان سفر می‌کند.
سفرهای سران این دو کشور اروپایی و استرالیا به افغانستان در حالی انجام می‌شود که تنها حدود دو هفته از دیدار غیر منتظره گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا، از این کشور می‌گذرد؛ دیداری که به اعتقاد بسیاری از تحلیل‌گران نقطه عطفی در سیاست خارجی بریتانیا و حاکی از این بود که از این پس افغانستان جای عراق را در کانون تمرکز فعالیت‌های دیپلماتیک بریتانیا می‌گیرد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد سفرها و وعده‌های روسای دولت‌های اروپایی و استرالیا که با تشدید سیاست‌های آمریکا درباره ریشه‌کنی کشت خشخاش و ایجاد ثبات در افغانستان همراه شده است، امیدهای تازه‌ای را درباره آینده این کشور پدید آورده است.
پرودی، یکشنبه پس از ورود به کابل در یکی از این وعده‌های امیدبخش طی گقت و گویی با خبرگزاری ایتالیایی آنسا گفت: «لازم است که کمک‌های جامعه بین‌الملل به افغانستان همچنان ادامه پیدا کند.» او همچنین طی این سفر ضمن ملاقات و گفت و گو با کرزی و ژنرال دان مک‌نیل، فرمانده نیروهای ناتو مستقر در افغانستان، به شهر هرات در غرب افغانستان سفر کرد؛ شهری که بیشتر سربازان ایتالیایی در آن مستقر هستند.
دیدار پرودی از 2300 نیروی ایتالیایی که در قالب نیروهای ناتو در این شهر فعالیت می‌کنند در حقیقت به طور تلویحی به این تصمیم نخست وزیر ایتالیا اشاره داشت که او به رغم فشارهایی که پس از کشته شدن 10 تن از نیروهای ایتالیایی، از سوی یکی از احزاب کمونیست حاضر در ائتلاف حاکم بر دولت او وارد می‌شود، به هیچ وجه قصد ندارد نیروهای ایتالیایی را از افغانستان خارج کند. نیروهای ایتالیایی مستقر در هرات بیشتر در امر آموزش نیروهای محلی فعال هستند.
این تصمیم ناگفته اما آشکار پرودی در واقع مانند انعکاسی از سخنان سارکوزی درباره تداوم حضور نیروهای فرانسوی در افغانستان است. او که شنبه همزمان با نخست وزیر استرالیا (و البته به طور جداگانه) همراه هروه مورن، وزیر دفاع و برنار کوشنر، وزیر خارجه فرانسه وارد کابل شده بود، در مصاحبه با «ردیو فرانس انفو» در این باره گفت: «در شرایط امروز که تروریسم جهان را تهدید می‌کند، عقب‌نشینی در برابر تروریست‌ها یا هر نشانه‌ای که از آن بتوان چنین چیزی را استنباط کرد، نشانه‌ای نفرت‌انگیز و غیر قابل قبول است.»
این سخنان سارکوزی در کنار گفت و گوی او با کرزای که به نوشته دفتر ریاست جمهوری افغانستان حاکی از تداوم حضور نیروهای فرانسوی در افغانستان و منافع دراز مدت فرانسه از حضور نظامی و سیاسی در افغانستان بوده است نشان می‌دهد که سارکوزی سیاست‌های فرانسه در قبال مساله افغانستان را نیز مانند سایر سیاست‌های کشور متبوع‌اش از زمان ورود به کاخ الیزه متحول کرده است.
سال گذشته میلادی زمانی که ژاک شیراک، سلف سارکوزی فرمان بازگشت 200 تن از نیروهای ویژه فرانسوی را از عراق صادر کرد، بسیاری از تحلیل‌گران این اقدام را مطلع بازگشت تدریجی تمام 1300 نیروی فرانسوی می‌دانستند که در قالب نیروهای 41 هزار نفری ناتو در افغانستان مشغول فعالیت هستند.
اما سارکوزی که در ماه ژوئن وارد الیزه شده و زمام امور فرانسه را به دست گرفته نه تنها قصد ندارد در آینده نزدیک این نیروها را به کشور فراخواند، بلکه اکنون با وعده‌های حمایت سارکوزی از افغانستان برخی تحلیل‌گران پیش‌بینی می‌کنند که نیروهای فرانسوی از این پس بیشتر در عملیات‌هایی که علیه نیروهای طالبان و دیگر گروهک‌های تروریستی مانند القاعده در جنوب و شرق افغانستان جریان دارد، شرکت کنند. در حال حاضر اکثر نیروهای فرانسوی در کابل مستقر هستند که جزو مناطق امن در افغانستان به شمار می‌رود و بیشتر به کار آموزش ارتش و نیروهای افغانستان مشغول هستند تا مبارزه مستقیم با تروریسم.
راد، مرد دیگری که طی چند روز گذشته به افغانستان سفر کرده شاید از دیگر همقطاران‌اش که در این روزها به دیدار کرزی رفته‌اند به واسطه ویژگی متمایز باشد؛ هر چند مدت زیادی از حضور سارکوزی و براون در الیزه و خانه شماره 10 داونینگ استریت نمی‌گذرد، با این حال راد حتی در مقایسه با این دو نیز نخست وزیری تازه‌کار است.
او حدود یک ماه پیش (24 نوامبر) در انتخابات استرالیا به پیروزی رسیده و سفر وی به افغانستان شاید یکی از اولین سفرهای خارجی وی در مقام نخست وزیر استرالیا باشد؛ سفری که در حقیقت پس از سفر اول او به اندونزی برای امضای پروتکل کیوتو درباره محدودیت تولید گازهای گلخانه‌ای (که از شعارهای اصلی راد در تبلیغات انتخاباتی به عنوان رهبر چپ‌های استرالیا بود) و سفر فوق محرمانه او به عراق پیش از عزیمت به سمت کابل به نوعی نشان دهنده اهمیت بالای افغانستان در سیاست خارجی استرالیا در سال‌های آینده است.
راد طی این سفر ضمن دیدار و گفت و گو با کرزی به دیدار نیروی 900 نفری استرالیا رفت که در استان اوروزگان افغانستان مستقر هستند و در جمع آن‌ها بر پایبندی دولت استرالیا بر حل مساله افغانستان و تداوم کمک‌های کشور متبوع‌اش به افغانستان تاکید کرد.
او در استان اوروزگان افغانستان گفت: «همان که پیش‌تر نیز گفته‌ام، ما برای دوره‌ای طولانی در این کشور، در افغانستان خواهیم ماند و حضور نیروهای استرالیا در کنار سایر نیروهای ناتو در این کشور برای ما اهمیت بسیاری دارد.» استان اوروزگان در مرکز افغانستان و جنوب کابل در سال گذشته یکی از مراکز اصلی درگیری نیروهای بین‌المللی با طالبان و یکی از بزرگ‌ترین مراکز تولید تریاک در افغانستان بوده است.
نخست وزیر استرالیا که پیش از سفر به افغانستان، به عراق رفته و خبر از بازگشت نیروهای 550 نفری این کشور مستقر در عراق تا پیش از ژوئن سال 2008 داده بود (البته وعده داده بود که کمک‌های استرالیا به عراق قطع نخواهد شد)، در افغانستان تاکید کرد استرالیا با استقامت در این کشور ایستاده است و همچنین وعده داد که افغانستان طی دو سال آینده سهمی معادل 95 دلار از کمک‌های 110 میلیون دلاری استرالیا را برای کشورهای آسیای مرکزی به خود اختصاص خواهد داد که قسمت قابل توجهی از این کمک‌ها صرف بازسازی افغانستان، به ویژه بازسازی استان اوروزگان خواهد شد.
به نظر می‌رسد سفر روسای دولت‌ها و حکومت‌های اروپایی و استرالیا به افغانستان در واقع در پاسخ به درخواست آمریکا برای مشارکت بیشتر سایر کشورها در حل مساله افغانستان بوده باشد. هم اکنون بیش از 26 هزار نفر از مجموع 50 هزار نیروی خارجی مستقر در افغانستان را نیروهای آمریکایی تشکیل می‌دهند و با توجه به حضور گسترده نظامیان آمریکایی در عراق و هزینه‌های سنگین آن، به نظر می‌رسد آمریکا به تنهایی قادر نیست ثبات و امنیت را به افغانستان بازگرداند.
راد پس از دیدارش با کرزی در کنفرانس مطبوعاتی مشترکی با او حاضر شد و به سئوالات خبرنگاران پاسخ داد. کرزی نیز در کنفرانس مطبوعاتی به رغم سخنان ملا محمد عمر، رهبر طالبان، که پنجشنبه هفته گذشته بار دیگر نیروهای خارجی مستقر در افغانستان را تهدید کرده بود این کشور را ترک کنند، گفت ما حتی نمی‌خواهیم به طالبان آسیبی برسانیم و اگر آن‌ها آتش‌بس را بپذیرند، آماده‌ایم آن‌ها را در جامعه مدنی قبول کنیم.
مساله تولید تریاک و راه‌های مبارزه با آن از جمله مسائلی بود که تقریباً در تمام دیدارهای کرزی با نخست وزیران اروپایی و استرالیا و رییس جمهور فرانسه مطرح شد. گفته می‌شود که در حال حاضر 93 درصد تریاک تولید شده در جهان، در افغانستان کشت می‌شود. قاچاق تریاک و مواد مخدر یکی از منابع اصلی درآمدهای گروه‌های تروریستی، طالبان، و القاعده است و پیش‌بینی می‌شود کاهش موثر آن موجب کاهش ناامنی و بر قراری ثبات در افغانستان شود.
نظر شما :