جوان‌هایی که سارکوزی را دوست ندارند
درست همان شبی که بسیاری از جوانان و اهالی فرانسه در میدان کنکورد جمع شده بودند، خوشحالی می‌کردند و انواع و اقسام گروه‌های موسیقی برایشان ترانه می‌نواختند تا خاطره پیروزی سارکوزی را در اذهان ماندگار کنند، در حومه‌ی شهر پاريس نشانه‌هایی از آشوب و ناآرامی مشاهده شد.
پلیس فرانسه از بیست و چهار ساعت قبل به صورت آماده باش درآمده بود و با جدی شدن پیروزی سارکوزی بر تعداد نیروهای پلیس افزوده شد. این آشوب‌ها از طرفی برخاسته از سیاست‌های سارکوزی بود و از طرف دیگر به رای نیاوردن خانم رویال مربوط می‌شد، چرا که رویال تنها نامزدی بود که به این قشر بسیار توجه کرده بود و حتی بعد از چاپ یکی از آخرین کتاب‌های خود با نام «و اینک، سگولن رویال»، به میان مردم حومه‌نشین رفته و کتاب خود را برای آنها امضا کرده بود.
شب گذشته سومین شب این درگیری‌ها بود. 200 تا 300 جوان حومه‌نشین دیشب در میدان باستیلِ پاریس دور هم جمع شدند تا مراتب اعتراض خود را به انتخاب نیکولا سارکوزی اعلام نمایند. دیشب شعارهایی چون «آزادی» و «سارکوزی فاشیست پوستت را می‌کنیم» فرشته‌ی طلائی گلدسته‌ی میدان باستیل را لرزاند. پلیس پاریس برای جلوگیری از آشوب‌های خیابانی و شکسته شدن شیشه‌ی مغازه‌ها بسیاری از خیابان‌ها را بسته بود و مانع از رفت و آمد شهروندان می‌شد. دوشنبه شب، 356 وسیله‌ی نقلیه آتش گرفت و 160 نفر برای بازپرسی به اداره‌ی پلیس منتقل شدند. این ناآرامی‌ها در دیگر شهرهای فرانسه چون رن، نانت، تولوز و لیل و لیون نیز دیده شده است. در این سه شب بیش از یک میلیون خودرو در اقصی نقاط فرانسه به آتش کشیده شده‌اند.
دامنه‌ی این اعتراضات آن‌قدر وسیع بود و آن قدر صدمات مالی با خود به همراه داشت که فرانسوآ اولاند، دبیر حزب سوسیالیت (همسر سگولن رویال و پدر چهار فرزند او)، مردم را دعوت به آرامش کرد و از آنها خواست به جای آتش زدن وسائل نقلیه و شکستن شیشه‌ی مغازه‌ها منتظر انتخابات پارلمان فرانسه از 10 تا 17 ژوئن (20 تا 27 خرداد) باشند و بر برگه‌های رای اعتراض خود را اعلام کنند. اولاند بی‌صبرانه منتظر است تا عکس‌العمل سارکوزی را نسبت به این اتفاقات در هفته‌ی اول ریاست جمهوری اش ببیند. او می‌گوید: «سارکوزی با زیرکی و تاکتیک‌های خاصی توانست به ریاست جمهوری فرانسه برسد، او تمام سعی‌اش را خواهد کرد تا در هفته‌ی اول دوران ریاست جمهوری‌اش هیچ ترس و واهمه‌ای از خود نشان ندهد. او روی انتخابات ماه آینده بسیار حساب می کند و قطعاً ترجیح می‌دهد پارلمانی داشته باشد تا زیر دست او تمامی اهداف‌اش را محقق کند.»
بنا بر اظهارات یکی از گردانندگان این اجتماع، اکثر جوان‌هایی که در این تظاهرات شرکت کرده‌اند، کسانی هستند که روز یک‌شنبه رای نداده‌اند یا رای سفید به صندوق‌ها انداخته‌اند. او می‌گوید: «ما دعوت به آرامش اولاند، دبیر حزب سوسیالیست، را نمی‌پذیریم، چرا که ما این جا جمع نشده‌ایم تا از حزب خاصی دفاع کنیم، جنبش ما جنبشی آنتی سارکوزیسم است. سوسیالیست‌ها هم پرونده‌ی درخشانی ندارند که ما سنگ‌شان را به سینه بزنیم.» این جوانان که در بین‌شان دانشجویان بسیار جوان، آنارشیست‌ها و چپ‌های افراطی دیده می‌شود، به سادگی از می 68 مثال می‌آورند و جنبش خود را با آن مقایسه می‌کنند، آنها می‌گویند: «در می 68 نیز گروه بسیار کوچکی از جوانان وارد یک افتضاح بزرگ سیاسی و اجتماعی شدند، ما نیز باید حرکت کنیم و با هم متحد شویم.»
طی این سه شب افراد بسیاری دستگیر شده‌اند که برخی به دادگاه فرستاده و رای نیز برایشان صادر شده است. مجازات این افراد از دو ماه تا خدمت در مشاغل عمومی بدون دریافت دستمزد برآورد شده؛ اما حتی این مجازات‌های سخت‌گیرانه نیز سبب نشده تا این آشوب‌های «ضد سارکوزی» اندکی آرام بگیرد. تظاهرات و آشوب‌های دانشجویی پاریس اتفاق جدیدی نیست، درست سال گذشته بود که دانشجویان فرانسه در اعتراض به «قانون کار» تظاهرات کردند (CPE) و دانشگاه سوربن چندین روز به تعطیلی کشیده شد، اما این بار این آشوب‌ها با تب و هیجان بیشتری نسبت به نمونه‌های پیشین‌اش در جریان است. تظاهرات کنندگان اعلام کرده‌اند روز پنج‌شنبه شاهد بزرگترین آشوب این سال‌ها خواهیم بود و شعاری که برای این روز انتخاب کرده‌اند «سارکو، سارکو، فاشیسم در فرانسه آغاز شد » است.
اتحادیه‌ی ملی دانشجویان و دانش‌آموزان (او. ان. ای. اف) نیز در همان روزهای نخست، با انتشار بیانیه‌ای این آشوب‌ها را محکوم کردند و گفتند: «هیچ دلیلی برای اعتراض به این پیروزی و راه انداختن تظاهرات در دانشگاه‌ها وجود ندارد، این تظاهرات‌ها تنها برای یک دلیل انجام می‌شود و آن اعتراض به پیروزی سارکوزی است.» برونو ژوئیار که ریاست این اتحادیه را بر عهده دارد نگران است که این اعتراضات تصویر دانشجویان را تخریب کند و از آنها چهره‌هایی مخالف با جمهوری بسازد.
در جریان این آشوب‌ها، آن‌چه بیش از همه اهمیت دارد و بسیاری از روسای حزب سوسیالیست و حتی مردم عادی انتظارش را می‌کشند، عکس العملی است که سارکوزی به این آشوب‌ها نشان خواهد داد. نیکولا سارکوزی با نظرات‌اش راجع به انتخاب مهاجر بر اساس قابلیت‌های مهاجر و نیازهای جامعه‌ی فرانسه و پیشنهادات‌اش مبنی بر کار زیاد و به اصطلاح خودش «در آوردن فرانسوی‌ها از لای پر قو» مخالفان بسیار زیادی را از جمله سندیکای کارگران دور خود جمع کرده است.
نظر شما :