در نگاه اول شاید بتوان گفت ایران با تامین بخشی از انرژی مشتریان قطر و عربستان علاوه بر کسب درآمد، به نقشی بهتر در حل و فصل مناقشات منطقه خواهد رسید.
ادامه مطلب
جیم لوب می‌نویسد: هارپر از زمان نخست‌وزیری‌اش در سال 2006، خودش و کشورش را با جناح راست اسرائیل متحد کرد. ماه می گذشته، نشریه فوروارد، هارپر را «مهمترین طرفدار نتانیاهو در میان رهبران جهان» معرفی کرده بود.
ادامه مطلب
در حال حاضر موضوع اقتصاد و بویژه وجود منابع عظیم نفتی اصلی ترین علت توجه قدرت های جهانی به این منطقه می باشد که متعاقب آن هر کدام از کشورهای موجود در این منطقه به لحاظ ویژگی های مختص به خود همواره توجهات جهانی را به خود اختصاص داده اند
ادامه مطلب
توافق هسته ای در خدمت فضیلت و ثروت ملی است و نه توسعه سرزمینی.
ادامه مطلب
جواد صالحی اصفهانی می‌نویسد: با توجه به پاسخ اقتصادی ضعیف برجام، جایگزین کردن سیاست‌های ریاضتی با سیاست‌های انبساطی و شناسایی بیکاری و نه تورم به عنوان دشمن شماره یک، حرکت خوبی از نقطه نظر اقتصادی است.
ادامه مطلب
عباس پرورده، کارشناس مسائل خاورمیانه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: بحران سوریه همچنان دیپلماسی را در اتاق انتظار نگه داشته است.
ادامه مطلب
ریچارد هاس می نویسد: واضح است که سیاست های عمومی در قبال بحران پناهندگان، اگر به جای علل بر عواقب متمرکز باشند، نمی تواند موفق باشد. تغییری که می تواند بیشترین تاثیر مثبت را داشته باشد، ظهور یک دولت جدید در دمشق است. متاسفانه این مسئله به خاطر روسیه و ایران که به نظر می رسد تمایل به حفظ رئیس جمهور بشار اسد دارند، عملی نیست.
ادامه مطلب
روزانا بومنصف می‌گوید: مصر امروز مثل مصر سابق نیست. اگر چه نمی‌تواند همانند گذشته با همان توانایی و ثقل مواضعی از اساس مخالف با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس اتخاذ کند به ویژه بعد از آن که عبدالفتاح السیسی به مسند ریاست جمهوری مصر رسید.
ادامه مطلب
بروس ریدل می‌نویسد: تفاوت‌های مهمی بین سوریه و افغانستان وجود دارد. پوتین در سوریه برای حفظ یک دولت شیعه کوچک می‌جنگد و نه برای بدست آوردن کل یک کشور.
ادامه مطلب
سرکیس نعوم می نویسد: روسیه و ایران درگیری‌ای را برای تغییر موازنه قدرت در خاک سوریه آغاز کرده‌اند اما آیا این کار سبب نخواهد شد قدرت‌های منطقه‌ای دیگر مثل ترکیه به فکر نفوذ بیشتر در سوریه بیفتند؟
ادامه مطلب