محتوای اطلاعات ویکی لیکس لزوماً صحیح نیست

سه محور سخنرانی دکتر هادیان عبارت بودند از: طبقه مخفی در جامعه آمریکا و ویژگی های آن، قاب‌بندی پدیده ویکی لیکس و ارتباط ویکی لیکس با ایران.

وى گفت: پاسخگو نبودن، غیرقابل شناسایی بودن، دسترسی به اطلاعات ویژه از ویژگی های این طبقه مخفی آمریکایی است که جمعیتی در حدود 850 هزار نفر دارد. این گروه نوعاً وابسته به وزارت دفاع آمریکا است. از نظر ساختاری از جامعه آمریکا تفکیک شده است، می‌تواند به حجم بالایی از تلفن ها و ایمیل های شهروندان دسترسی پیدا کند و بودجه زیادی را به خود اختصاص می دهد. منقدین این طبقه معتقدند که این طبقه دموکراسی موجود در ایالات متحده را تضعیف می کند. به گفته هادیان، ویکی لیکس ضربه ای سنگین به بنیادهای این طبقه خواهد زد. نظارت بر اطلاعات و حفاظت بر اطلاعات دو راهی است که برای کنترل این طبقه و جلوگیری از درز اطلاعات پیشنهاد شده است.

چارچوب بندی (framing) پدیده ویکی لیکس بحث بعدی هادیان بود. به گفته وی ابهام در فهم این پدیده، منجر به تکثر در مفهوم بندی ویکی لیکس و اغتشاش در چارچوب بندی موضوع شده است. حتی خود ویکی لیکس قادر به چارچوب بندی مفهومی مناسبی برای اعمال خود نشده است. هادیان افزود که گردانندگان ویکی لیکس قطعاً برای خود اهداف سیاسی ای را انتشار این اسناد دنبال می کنند. گزینشی منتشر کردن و ترتیب انتشار مقالات نشان می دهد که این گروه به صورت خنثی دست به این کار نزده اند.

سومین نکته ای که هادیان به آن اشاره کرد این است که محتوای اطلاعات منتشره به دست ویکی لیکس لزوماً صحیح نیست. وی هم چنین با رد نظریه های توطئه در این زمینه اشاره کرد که آمریکا با فاصله زیاد نسبت به دیگر کشورها بیشترین ضربه را از ویکی لیکس خورده است. هادیان افزود که دنیای ویکی لیکس پس از دیپلماسی دیگرگون خواهد شد. حوزه های خصوصی و عمومی در هم خواهد ریخت و دیپلمات ها دیگر به روال سابق با هم گفتگو نخواهند کرد.

هادیان افزود که سندهای بیشتری در مورد ایران منتشر خواهد شد که قطعاً منجر به بروز تنش های در فضای سیاسی داخلی ایران خواهد گشت. به گفته وی، طرف قدرتمندتر از راه ابزارهایی که دارد سعی خواهد کرد چارچوب بندی مورد علاقه خود را به این اسناد تحمیل کند. نگاه همسایگان به ایران از نظر هادیان مسئله بسیار مهمی است. به گفته وی رویکرد دیپلماتیک ما به این مسئله باید با نگاه رسانه ای ما که این مسئله را کم اهمیت می شمارد متفاوت باشد. سیاست های اعلامی کشورهای همسایه دیگر نباید برای آنها مصونیتی در صورت بروز درگیری احتمالی ایجاد کند.