سیستم دفاع موشکی آمریکا کارايى ندارد

فیلیپ کویل 72 ساله دردولت کلینتون مسئولیت آزمایش و ارزیابی تسلیحات پنتاگون را برعهده داشت.  کویل هم اکنون مشاور مرکز اطلاعات دفاعی آمریکا است. وی در مورد کارایی سیستم دفاع موشکی آمریکا و این که چرا روسیه با اجرای این طرح مخالف است، به مجله اشپیگل توضیحاتی داده است.

اشپیگل: آقای کویل سیستم دفاع موشکی آمریکا که قرار است در لهستان راه اندازی شود، از چه کسی دفاع خواهد کرد؟

کویل: تا آنجایی که ما می دانیم، از هیچ کس. سیستم های دفاع موشکی در کالیفرنیا و آلاسکا، فاقد این توانایی هستند که در شرایط واقعی موشک ها دشمن را منهدم کنند. امکاناتی هم که قرار است در لهستان به کار گرفته شوند، تفاوتی با این سیستم ها ندارند.

ارتش آمریکا مدعی است که این سیستم آزمایش شده است و جواب می دهد.

من حرف های آنان را درک می کنم. اما فقط کافی است که به آخرین آزمایش آنها نگاه کنید. این آزمایش موفقیت آمیز بود، اما آسانترین آزمایشی بود که تاکنون انجام گرفته است. آنها به نسبت زمانی که من در دوران کلینتون در پنتاگون مسئولیت داشتم، پیشرفت چندانی حاصل نکرده اند. 

چرا منهدم ساختن یک موشک در آسمان کار دشواری است؟

این کار شبیه انداختن توپ گلف با یک ضربه به درون یک سوراخ است. فقط با این تفاوت که سوراخ با سرعت 15 هزار مایل در ساعت حرکت می کند. ارتش آمریکا این آزمایش را در شرایط کنترل شده انجام داده است. این آزمایش ها شبیه سازی بودند و دشمن فرضی هم از ابزارهای گمراه کننده واقعی استفاده نکرد.

از چه نوع ابزار گمراه کننده ای صحبت می کنید؟

مثلا این ابزارها می توانند بالن هایی باشند که شبیه کلاهک جنگی عمل می کنند. کشوری که موشک های بالستیک قاره پیما با کلاهک هسته ای می سازد، از این نوع تکنیک ها آگاهی دارد. اگر بخواهیم بار دیگر آن را با بازی گلف مقایسه کنیم، مانند این است که سوراخ و زمین بازی هر دو با سرعت 15 هزار مایل در ساعت در حرکت باشند. زمین بازی با دایره هایی سیاه رنگی پوشانده شده است و شما نمی دانید که کدام را هدف بگیرد.

در زمان ریاست جمهوری کلینتون شما مسئولیت بخش ارزیابی توانایی تکنیکی این پروژه را بر عهده داشتید. چرا کلینتون تصمیم گرفت در جهت مخالف آن عمل کند؟

او تصمیم گرفت که این سیستم را راه اندازی نکند، زیرا نمی توانست آن چه را که وعده اش  را  داده بود، عملی سازد. یکی از ملاک ها کلینتون این بود که به جای شروع جنگ جهانی سوم، قادر باشد یک موشک هسته ای را که به طور اتفاقی از روسیه یا چین شلیک شده است، منهدم سازد. ما در آن زمان نسبت به ایران و کره شمالی نگرانی عمده ای نداشتیم. دولت بوش نیت واقعی خود را در این مورد که سیستم دفاع موشکی قادر به انجام چه کاری است، مشخص نکرده است.

پس چرا آمریکا پول هنگفتی را صرف سیستمی می کند که کارایی ندارد؟

این سوال خوبی است. اگر به مبلغی که تا کنون صرف شده است توجه کنید، می بینید که از سال 2002 دولت آمریکا سالانه 10 میلیارد دلار برای این پروژه هزینه کرده است. پنتاگون هرگز در گذشته تلاش نکرد که یک چنین سیستم دشواری را بسازد – این کار بسیار سخت تر از تولید یک هواپیما یا کشتی است. من از آن حمایت می کنم، اما مخالف راه اندازی سیستم هایی هستم که در شرایط واقعی کارایی نداشته باشند.

روسیه به شدت طرح های دفاع موشکی را مورد انتقاد قرار می دهد و آنها را تهدید آمیز می داند، آیا این توجیه پذیر است؟

اگر روسیه در کانادا یا کوبا سیستم های دفاع موشک راه اندازی می کرد، ما درست همان موضعی را می گرفتیم که آنها گرفته اند. ما در حال محاصره کردن و نزدیک شدن به مرزهای آنها هستیم.

دولت جورج بوش مدعی است که دفاع موشکی به عنوان یک عامل بازدارنده عمل می کند. مدت های این بحث وجود داشت که چنین سیستمی منجر به دست کشیدن کشورها از طرح های توسعه تسلیحات هسته ای خواهد شد.

هیچ یک از این اقدامات به ایجاد جهانی امن تر منجر نخواهد شد. کشورها می توانند به راحتی موشک هایی بسازند که قادر باشند بر بهترین سیستم دفاع موشکی فایق آیند. تاکنون چینی ها معتقد بوده اند که تکنولوژی ما کارایی ندارد. کسی چه می داند که در صورت ارتقای این سیستم آنها چه اقدامی انجام خواهند داد.

آیا عقیده دارید که لهستانی ها باید با راه اندازی سیستم دفاع موشکی در خاک کشورشان موافقت کنند؟

بی شک چنین توصیه ای به آنها نخواهم کرد.

افزون بر بازدارندگی در زمین، آمریکا روی ناوگانی از کشتی هایی جنگی که قادر به شلیک موشک های بالستیک باشند، حساب می کند. آیا کشتی هایی این چنینی که در شرق دریای مدیترانه موضع گرفته اند، می توانند به عنوان آلترناتیوی برای انبارهای موشک در اروپا عمل کنند؟

بله. ناوگان دریای تاکنون در آزمایش های ره گیری نسبت به سیستم مستقر در زمین موفقیت های بیشتر داشته است.