فشار براى نجات دارفور

۱۳ شهریور ۱۳۸۶ | ۱۳:۵۳ کد : ۵۹۰ سرخط اخبار
مقاله مشترک از نيکلا سارکوزى و گوردون براون
فشار براى نجات دارفور

در دو ماه گذشته پيشرفت­هاى مهمى در دارفور داشتيم. در ماه ژوئيه بر استقرار نيروى نيرومند سازمان ملل/ اتحاديه آفريقا توافق کرديم و گفت و گوهاى صلح شروع شد.

 

اما پيشرفت ها هنوز به هيچ­وجه پذيرفتنى نيست. در هفته­ها و ماه­هاى پيش­رو ما به­عنوان رهبران و هدايت­کنندگان کشورهاي­مان، تلاش­هاي­مان را دوبرابر خواهيم کرد.

 

در پايان ماه ژوئيه سازمان ملل با طرح ما موافقت کرد. قطعنامه­ى 1769- براى اولين بار- با اتفاق آرا به تصويب رسيد که قله­ تلاش­هاى پيگير ديپلماتيک براى بحران دارفور بود. در هفته­هاى آتى بزرگ ترين  گروه سربازان سازمان ملل با همکارى اتحاديه آفريقا براى اولين بار وارد دارفور خواهند شد.

 

 20 هزار صلح­بان و تقريباً 4 هزار پليس در  تضمين امنيت مردم دارفور و سالم رساندن غذا و ضروريات زندگى به آنان نقش ايفا خواهند کرد.

 

به علاوه در جبهه سياسى، اکثر گروه­هاى ناراضى و شورشى اوايل ماه [ميلادى] با هم ملاقات کردند تا با حمايت سازمان ملل و اتحاديه آفريقا خود را براى گفت و گوهاى سياسى آماده کنند.

 

 آنها بر سر مهمترين تقاضاهاى مشترکشان به توافق رسيده­اند و اگر دولت سودان به آتش­بس پايبند بماند آنان هم وفادارمي­مانند.

 

اما هنوز فاصله­اى عميق بين تلاش جامعه بين­المللى و واقعيت­هاى موجود باقى است.

 

بيش از 2 ميليون انسان آواره و مجبور به جلاى وطن شده­اند و هر روز بر آمار آن افزوده مي­شود. 4 ميليون نفر از مردم اين کشور نيز اکنون به غذاى و کمک­هاى انسان­دوستانه­ متکى هستند.

 

درگيرى با بمباران هوايى، سرقت مسلحانه، راهزنى، مناقشه بين گروه­هايى ادامه مي­يابد که در اثر اين محيط ناامن و بى قانون شکل مي­گيرند. رنج و محنت مردم دارفور ضرورت اقدام قاطعانه و عاجل جامعه بين­المللى را مى طلبد.

 

تصويب قطعنامه 1769 پايان تلاش­ها نيست، بلکه نقطه آغاز تقلاى بين­المللى براى توقف کشتار و برقرارى صلح و امنيت به اين منطقه بحران­زده است.

 

استقرار سربازان فقط يک مرحله از فرايند پيچيده برقرارى صلح است و ما نمى توانيم حتى يک لحظه هم منتظر بمانيم تا اقدام بين­المللى موجب آتش­بس شود. براى همين است که مصمم شديم همه اهتمام خود را براى حل بحران دارفور و منطقه به کار بگيريم. ما قصد داريم انرژى خود را در 5 جهت صرف کنيم.

 

در روزهاى آتى، "رما يده" معاون وزير خارجه در حقوق بشر و امورخارجه فرانسه و "لرد مالوک-براون" رئيس دفتر امور خارجه بريتانيا از سودان و دارفور ديدن خواهند کرد. از تمام طرف هاى درگير مى خواهيم سلاح خود را به زمين بگذارند، بدون هيچ تأخير به آتش­بس احترام گذاشته و بمباران مردم غيرنظامى را بى درنگ متوقت کنند.

 

ما از همه تلاش­هايى حمايت مي­کنيم که استقرار نيروهاى سازمان ملل/اتحاديه آفريقا براساس قطعنامه 1769 را تسريع کرده و موجب ­شوند اين قطعنامه پيش از پايان سال جارى ميلادى جنبه عملياتى پيدا کند.

 

اما برنامه­هاى ما فراتر از استقرار آتش­بس است چون آتش بس به تنهايى قادر به حل اين درگيرى پيچيده نيست. ما به استقرار يک نظام سياسى نياز داريم که به ريشه­يابى صحيح خشونت پرداخته و زمينه حضور دارفور در انتخابات ملى سودان، سال 2009 را فراهم آورد. ما از حکومت سودان و رهبران شورشيان مى خواهيم که به طور کامل و از سر خلوص نيت در اين فرايند مشارکت کنند.

 

 ما از نقش همسايگان سودان در حمايت از تلاش­هاى سازمان ملل/ اتحاديه آفريقا استقبال مى کنيم.

 

اگر در زمينه­هاى امنيت،‌ آتش­بس،‌ فرايند سياسى و دسترسى مردم به کمک­هاى بشردوستانه پيشرفتى حاصل نشد روى تحريم هاى بيشتر عليه کسانى کار مي­کنيم که به تعهدات خود پايبند نمانده­اند يا مانع پيشرفت سياسى شده يا آتش­بس را نقض کنند.

 

همچنين ما به بازسازى اقتصادى سودان نياز داريم- تا مردم به روستاهايشان بازگردند و به زندگى دوباره شکل دهند. به محض آن که امنيت کافى برقرار شد منابعى را به ساخت و ساز ضروريات زندگى عامه اختصاص مى دهيم و زمانى که پيشرفت سياسى حاصل شد روى تشکيل احزابى کار مي­کنيم که سودان در دراز مدت به آن نيازمند است.

 

ما حتى بايد فراتر از دارفور را ببينيم و به موضوع­هايى بپردازيم که سودان و منطقه به آن مبتلا هستند. ما مى خواهيم در صلح جامع، پيشرفتهاى سريع ترى را شاهد باشيم تا بين شمال و جنوب سودان صلح و آرامش را حاکم کنيم.

 

در کشور چاد صدها هزار نفر از مردم آواره متوارى از دارفور درکنار اردوگاه­هايى زندگى مي­کنند که آوارگان مردم چاد را در خود جاى داده است. ما به شدت مشغول کار با سازمان ملل و اتحاديه اروپا هستيم تا امنيت بيشتر و کمک انسان دوستانه بزرگترى را فراهم کنيم. واضح و روشن است که انجام دو مأموريت براى تأمين امنيت در دو سوى مرزهاى چاد-سودان دو روى يک سکه­اند.

 

دلايل بحران در سودان ريشه­اى عميق دارد که هم سياسى است هم اقتصادى و هم محيط زيستي. نه بريتانيا، نه فرانسه و نه مردم سودان به تنهايى نمى توانند با موفقيت بر اين بحران فائق آيند.

 

ما به همکارى همه گروه ها و احزاب و همچنين دخالت جامعه بين­المللى نياز داريم. ما از ديدار بان کى مون دبير کل سازمان ملل از سودان در روزهاى آينده استقبال مي­کنيم.

 

21 سپتامبر (30 شهريور) نشست سازمان ملل/ اتحاديه آفريقا در نيويورک برگزار مى شود تا تلاش هاى بين المللى براى حل اين بحران پيگيرى شده و تداوم پيدا کند. چهار روز بعد از اين نشست، شوراى امنيت سازمان ملل به رياست فرانسه جلسه اى با حضور سران دولت­ها تشکيل مي­دهد تا بر التزام رهبران دنيا به صلح در دارفور و منطقه تأکيد به عمل آيد.

 

با ترکيبى از برقرارى آتش­بس، استقرار نيروهاى صلح­بان، بازسازى اقتصادى و تهديد به  تحريم است که مي­توان راه حل سياسى به ارمغان آورد و ما از هيچ کوششى در اين زمينه دريغ نخواهيم کرد. 


نظر شما :