راهی برای نجات از بحران اقتصادی

اخبار مربوط به درخواست مجدد جنرال موتورز و کرایسلر برای 20 میلیارد دلار دیگر از طرف دولت سبب شد تا این حس بیمار در من بیدار شود که دولت به بازنده ها سوبسید می دهد و این تنها یک دلیل دارد: آنها ادعا می کنند که مرگ آنها هزینه ای بس هنگفت تر از حمایت برای ادامه حیات دارد. باید از این دوستان معذرت خواهی کنم ولی این شیوه زندگی امریکایی نیست. کمک به بازنده ها روشی نیست که سبب شد تا ما به یک کشور ثروتمند تبدیل شویم، با این روش نمی توانیم سر سلامت از این بحران بیرون بیاوریم.

جنرال موتورز به یک غول ثروتمند همراه با کریسلر دچار ورشکستگی شدند، بنابراین می توانند هر دو با قرار دادها و مدیریت جدید با دیدگاهی جدید کار را از نو آغاز کنند. اگر بنابر کمک به شرکت ها با پول مردم باشد، این سرمایه ها باید بیشتر بر روی آغاز کارهای جدید تمرکز کنند تا جبران شکست ها.

آیا شما می خواهید 20 میلیارد دلار پول مالیات دهندگان را برای ایجاد مشاغل هزینه کنید؟ بسیار خوب، از 20 شرکت بزرگ ریسک پذیر در امریکا که امروز به دلیل بحران مالی در تنگنا قرار دارند، دعوت کنید و به آنها این پیشنهاد را بدهید: 1 میلیارد دلار سرمایه دارید تا با استفاده از آن بتوانید ایده سرمایه گذاری مخاطره آمیز خود را انجام دهید و راه خود را پیدا کنید. اگر آنها با شکست مواجه شدند که همه ما بازنده خواهیم بود، اما اگر یکی از آنها بتواند صفحه را بگرداند و میکروسافت و یا اینتل بعدی در صحنه اقتصادی امریکا باشد، مالیات دهندگان 20 درصد از سود را به شما خواهند داد و 80 درصد از آن را برای خودشان ذخیره خواهند کرد.

اگر قرار است که میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان را هزینه کنیم، نمی توانیم این پول را برای دکوراسیون بانک ها، وام اهرمی برای منازل و اتومبیل های خاص خرج کنیم که سال به سال انرژی و سرمایه بیشتری برای تغییرات خود می پردازند.

من در سفری شرق تا غرب و شمال تا جنوب این کشور را زیرپا گذاشتم و هر روز بعدازظهر، زمانی که به هتل خود بازمی گشتم، جیب هایم پر از کارت ویزیت هایی بود که نوآفرینان برای تولید انرژی تمیز ارائه می دادند. بنابراین بیایید مطمئن شویم که تمام بازنده هایی که دست کمک دراز کرده اند ذخایری را که برنده ها دارند، ندارند. برخی از برترین شرکت های امریکایی مانند اینتل، در دوران رکود اقتصادی کار خود را آغاز کرده اند، زمانی که نیاز سبب می شود تا مبتکران ایده های بهتری را ارائه دهند و ریسک پذیران در جاده های خطرناک تری گام بردارند.

درست است که باید پایه های بانکداری را محکم تر کنیم، ما در این راه در وضعیت خوبی نیستیم ولی از گردونه نیز خارج نشده ایم. حالا که می خواهیم پول مالیات دهندگان را خرج کنیم ،بهتر است این کار را با چشمی به بیوتکنولوژی، نانوتکنولوژی و تکنولوژی های تمیز با مبتکرانی واقعی با مشاغلی واقعی و ظرفیت هایی بالا برای سوددهی انجام دهیم. ما باید با شعار: آغاز دوباره برای پرورش یک گوگل جدید آغاز کنیم نه پرستاری از یک ژنرال موتورز پیر.

البته باید صادقانه برخورد کرد که پیشنهاد تیم اوباما که دموکرات ها در کنگره آن را تایید کردند تقریبا همین راه را سپری خواهد کرد اما بهتر است که تا جایی که امکان دارد، بیش از این انجام دهیم.

فرآیند انرژی های قابل تبدیل مانند باد و خورشید در واقع دراین کشور از میان رفته بود. بسیاری از پروژه های جدید در این زمینه پاییز سال گذشته متوقف شد چراکه آنها اعتبار مالیاتی خود را به شرکت های وال استریت می فروختند و هزینه های خود را از این طریق تامین می کردند. از آنجایی که شرکت های وال استریت، همگی رو به نابودی نهادند دیگر نیازی به دریافت اعتبارهای مالیاتی نداشتند، چرا که سود و رشدی نداشتند. بسته ای که تیم باراک اوباما ارائه داده است، مکانیزمی را طراحی کرده است که شرکت های تولید کننده انرژی های قابل تبدیل اعتبارهای مالیاتی خود را مستقیما در خزانه امریکا به پول تبدیل کنند. این مکانیزم برای هر پروژه ای که تا پایان سال 2010 کارکرد داشته باشد، قابل اجرا است.

این راهی است که پول مالیات دهندگان باید در آن خرج شود: هزنیه های محدود، در زمان محدود، با هدفی مشخص برای تکنولوژی های جدید همراه با کمی کمک از سوی دولت که نه تنها ما را از این بحران نجات یم دهد بلکه پس از بحران نیز به ما کمک خواهد کرد. ما و جهانیان به امریکایی نیاز داریم که تنهابه فکر نجات نیست.