تعهد دشوار نيکولا
يکى از ويژگى‌هاى گيج‌کننده و اغلب ناديده گرفته شده فرانسه که به‌تازگى نيکولا سارکوزى را به عنوان رئيس‌جمهور جديد برگزيده و به متحدان سياسى‌اش در پارلمان اکثريتى قاطع داده، ترکيبى است از خوش‌بينى شخصى و بدبينى عمومي. به اين موضوع توجه کنيد: فرانسه بالاترين نرخ باروى را در اتحاديه اروپا دارد و در اين مورد حتى از ايرلند که جمعيتى رو به رشد دارد، پيشى گرفته است.
البته اين نرخ براى تقويت جمعيت کنونى فرانسه کافى نيست اما بسيار بيشتر از کشورهاى اروپايى همسايه و تقريبا برابر با آمريکاست. نظرسنجى‌ها به طور مکرر نشان مى‌دهد که مردم فرانسه در مورد آينده کشور خود بدبين‌ترين مردم اروپا هستند. چگونه مى‌شود مردمى که نسبت به آينده مشترک خود به عنوان يک ملت، بدبين هستند درباره ساخت آينده شخصى خود در درون خانواده چنان مطمئن باشند؟
در واقع به نظر مى‌رسد، با طولانى شدن ناکامى دولت‌هاى فرانسه در طول چند دهه در غلبه بر بيکارى انبوه، مردم فرانسه اين روزها از عرصه سياسى دورى گزيده و بر زندگى و لذت‌هاى شخصى خود، گردش در موزه‌ها، پارک‌ها و انواع کلوپ‌هايى که در فرانسه امروز شکفته‌اند، متمرکز شده‌اند. به نظر مى‌رسد با خاموشى اتحاديه‌هاى تجارى و احزاب سياسى، انجمن‌هاى شخصى در فرانسه قوت گرفته‌اند.
اما اگر مردم فرانسه به عرصه عمومى به‌ويژه دنياى سياسى پشت کرده‌اند، چگونه مى‌توان آمار بالاى مشارکت در انتخابات رياست‌جمهورى اخير را معنا کرد؟ در اين انتخابات بيش از 85 درصد مردم در هر دو دور انتخابات به راى دادن روى آوردند.
چگونه مى‌توان اشتياقى را که توسط دستگاه‌هاى تبليغاتى و شخص سارکوزى ايجاد شده از جمله تصديق جمعى‌اى که اخيرا در انتخابات پارلمان فرانسه نصيب سارکوزى و حزبش شده، توضيح داد؟
بنابراين به نظر مى‌رسد اشتياق سياسى در سرزمين روسو و دانتون فروکش نکرده است، پس ممکن است حقيقت در جاى ديگرى باشد: فرانسوىها نسبت به سياست نااميد نيستند، آنها به‌سادگى در انتظار رهبرى واقعى بوده‌اند.
در واقع مى‌توان چنين گفت که مردم فرانسه از دولت چيزى بيش از اروپاى متحد يا جهان بدون‌مرز مى‌خواهند. آرى، مردم فرانسه علاقه‌مندان اصلاح‌ناپذير دولت رفاه هستند (گرچه آنها در اين علاقه‌مندى تنها نيستند)و به نظر مى‌رسد سارکوزى با هوشيارى به اين موضوع پى برده است. تمرکز مبارزات تبليغاتى وى بر مسائل داخلى مانند کاهش ميزان بيکارى و افزايش فرصت‌هاى شغلى، تامين امنيت شغلى و بهداشتى، تغيير مقررات بازنشستگى بخش‌هاى ويژه و... نشان از اين امر دارد.
اما فرانسه همچنين به دنبال حفاظت خود است در برابر تاثيرهاى گيج‌کننده جهانى‌سازى که احتمالا به معناى حمايت قوى از سياست کشاورزى مشترک اتحاديه اروپا و بدبينى نسبت به آزادسازى تجارى بيشتر خواهد بود.
با اين حال مردم فرانسه، دقيقا به اين دليل که نگران آينده فرزندان خود هستند، بيش از آنچه برخى مفسدان و سياستمداران تصور مى‌کنند به برخى اصلاحات هوشمندانه در کشور خود تمايل دارند.
فرانسوىها همچنين نياز مبرمى به بررسى واقعى ماهيت کنونى تنوع فرهنگى کشور خود دارند و نبايد فراموش کرد که سارکوزى با وجود نطق‌هاى تبليغاتى و عدم محبوبيت آشکارش در ميان مهاجران، خود فرزند يک مهاجر است و به نظر مى‌رسد به اتخاذ سياست‌هاى جسورانه مثبت در اين زمينه متمايل است. انتخاب يک خانم مراکشى به عنوان وزير دادگسترى شروع خوبى در اين راستا بوده است.
بيشتر مردم فرانسه مى‌دانند که فضاهاى عمومى جامعه آنها، محيط کارى، محل سکونت، موسسات آموزشى و... چهره‌اى تبعيض‌آميز به خود گرفته است.
سارکوزى چاره ديگرى جز باز کردن همه درها به سوى فرزندان غيرخودى‌ها که مانند پدر خودش به فرانسه مهاجرت کرده‌اند، ندارد. پس اشتباه نکنيم. نيکولا سارکوزى براى انطباق فرانسه با جهانى‌شدن رئيس‌جمهور اين کشور نشده است. تعهد او دشوارتر از اين حرف‌هاست. او بايد منافع عمومى فرانسه را با خواست شخصى مردم فرانسه پيوند دهد.
نظر شما :