وزیر خارجه صدام: تصمیم جنگ عراق ۱۹۹۱ گرفته شد/ حمله در چارچوب پروژه اسرائیل بود
آخرین وزیر خارجه رژیم بعث عراق در سخنانی همزمان با سالروز حمله آمریکا به این کشور به ابعادی از این حمله اشاره کرد و گفت که تصمیم این تهاجم در چارچوب پروژه رژیم صهیونیستی اجرایی شد.
به گزارش ایسنا، ناجی صبری الحدیثی، آخرین وزیر خارجه رژیم صدام در مصاحبه با روزنامه العربی الجدید به مناسبت بیستمین سالروز حمله آمریکا به عراق و سقوط رژیم بعث این کشور اظهار کرد: این روز، سیاه‌ترین روز در تاریخ عراق، سالروز جنایت قرن فعلی و یکی از فجیع‌ترین جنایات علیه بشریت در تمام قرون و اعصار است، چراکه طی آن قدرت‌های بزرگ و دیگر کشورها ارتش‌های خود را برای نابودی کشوری بسیج کردند که تحت محاصره بود.
وی گفت: استعمارگران رویایی را برآورده کردند که صهیونیست‌ها و اجدادشان از چند قرن پیشتر به دلیل کینه نسبت به عراق در نظر داشتند. اسرائیل از سال ۱۹۹۰ خطوط کلی برای تحقق این رویا را از طریق عناصری که در دولت‌های روسای جمهور سابق آمریکا جورج بوش پدر و پسر و دولت بیل کلینتون ترسیم کرده بود و دولت بوش و تونی بلر آخرین بخش آن را با حمله و اشغال عراق اجرا کردند.
الحدیثی افزود: در مورد تصمیم به تهاجم، مسیر منتهی به آن در واقع از همان روز اول پس از توقف جنگ ۱۹۹۱ توسط آمریکا و انگلیس آغاز شد و با حملات نظامی روزانه آنها، پیش بردن قطعنامه‌های ناعادلانه در شورای امنیت که خطرناک‌ترین آن قطعنامه شماره ۶۸۷ مصوب ۳ آوریل ۱۹۹۱ بود و همچنین اقدام خرابکارانه و جاسوسی کمیته‌های بازرسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تجسم یافت.
وی ادامه داد: تصمیم حمله به عراق توسط آمریکا و انگلیس طبق پروژه اسرائیل، از اولین روز توقف جنگ در سال ۱۹۹۱ و زمانی که بوش پدر از آتش بس خودداری کرد، اتخاذ شد. او اصرار داشت که قطعنامه ۶۸۶ شورای امنیت شامل تعلیق موقت عملیات رزمی باشد و پس از آن پیش نویس قطعنامه شماره ۶۸۷ به عنوان طولانی‌ترین و خطرناک‌ترین قطعنامه در تاریخ سازمان ملل متحد تصویب شود.
الحدیثی همچنین تصریح کرد: آمریکا و انگلیس از ابتدای مارس ۱۹۹۱ جنگ فرسایشی را آغاز کردند که ۱۲ سال به طول انجامید و پس از فرسودگی کشور در طول ۱۲ سال، زمینه اجرای پروژه تهاجم را فراهم کردند.
وی همچنین در بخش دیگری از این مصاحبه با انتقاد از مجازات نشدن بوش و تونی بلر علی‌رغم گذشت ۲۰ سال از حمله به عراق تأکید کرد: در واقع شرم آور است که دیوان کیفری بین‌المللی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه را به ارتکاب جنایت جنگی مرتبط با اتهام بیرون کردن کودکان از اوکراین متهم می‌کند، اما پس از گذشت ۲۰ سال از ارتکاب فجیع‌ترین جنایات جنگی علیه عراقی‌ها و بشریت و همچنین مرگ و آوارگی بیش از ده میلیون عراقی، از جمله دست‌کم دو میلیون کودک، اقدامی علیه بوش و بلر ترتیب نداده است.
وزیر خارجه صدام در ادامه به تغییر عقیده برخی سیاستمداران و مقامات غربی نسبت به تصمیم حمله به عراق پس از گذشت چند سال از این اتفاق اشاره کرد و گفت که دلیل این تغییر خسارت‌های مادی، جانی و معنوی برای آمریکا است.
وی در این باره افزود: یکی از این خسارت‌ها؛ آسیب بزرگی است که در نتیجه این جنگ استعماری ناموجه و غیرقانونی به جایگاه آمریکا در جهان عرب، جهان اسلام و کل جهان وارد شده است. این همان چیزی است که هنری کیسینجر پیش‌بینی کرده بود.
الحدیثی همچنین تأکید کرد: پیامدهای فاجعه‌بار این جنگ دوران جدیدی را در تاریخ آمریکا رقم زد که آثار سیاسی، اقتصادی و روانی آن همچنان باقی خواهد ماند، پس از آن قدرت آمریکا تحقیر و به چالش کشیده شد، سلطه اقتصادی آمریکا فروکش کرد و انسجام داخلی آن متزلزل شد.
وی درباره دلایل اتخاذ تصمیم حمله هم گفت: برنامه سرنگونی رژیم عراق از قبل از حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ طراحی شده بود و از جمله دلایل آن تنفر نومحافظه کاران از صدام و تمایل آنها برای خلاصی از دست وی بود. چراکه معتقد بودند وی ضد صهیونیست است و می‌خواهد اسرائیل را از نقشه خاورمیانه حذف کند.
الحدیثی در بخش دیگری از اظهاراتش درباره اینکه محمد البرادعی، مدیرکل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی زیر بار مسئولیتش در قبال این حمله نرفته نیز گفت: زمانی که البرادعی مدیریت آژانس را در اواخر سال ۱۹۹۷ به دست گرفت، برخی فکر می‌کردند که او خوب است، چراکه او یک چهره حقوقی عرب، مسلمان و اهل مصر است و بی‌طرفانه و حرفه‌ای عمل خواهد کرد و حقایقی را که هانس بلیکس، سلف او پنهان کرده بود را آشکار خواهد کرد. او به خوبی می‌دانست که عراق عاری از هرگونه فعالیت و تجهیزات هسته‌ای است، اما از بستن پرونده هسته‌ای عراق خودداری کرد و این پرونده تا حمله ۲۰۰۳ باز ماند.
وی در این باره افزود: او استدلال میکرد که همچنان برخی مسائل، اسناد ناقص و منابع نگران کننده در پرونده وجود دارد، و آژانس او و کمیسیون ویژه UNMOVIC مانند دو اسب هستند که یک ارابه را پیش می‌برند و باید با هم به هدف برسند. وی هرگاه مجبور به اعتراف به این حقیقت می‌شد که هیچ چیز ممنوعی دست نیافته است از عبارت «تا لحظه فعلی» استفاده میکرد تا پرونده برنامه هسته‌ای عراق را به منظور خدمت به سیاست واشنگتن باز نگه دارد.
نظر شما :