برای اولین بار از سال ۱۹۳۰، صدراعظم اتریش فردی با اصالت اشرافی

نویسنده: هانس راشر

دیپلماسی ایرانی: الکساندر شالنبرگ، پیرو وفادار سباستین کورتس،حالا جانشین وی (احتمالا موقت) در مقام صدارت اعظمی خواهد بود. این دیپلمات با تجربه در دوره ای هم وزیر امور خارجه دولت انتقالی بریژیت بیرلین بود و تنها عضوی از آن دولت بود که در کابینه کورتس پذیرفته شد. شالنبرگ حرفه خود را تا حد زیادی مدیون سباستین کورتس است.

الکساندر شالنبرگ در بسیاری از مسائل سیاسی تفکری مانند کورتس دارد و همیشه، حتی در جلسات غیر رسمی و خصوصی گفته که او را یک سیاستمدار فوق العاده می داند. 

وقتی صحبت از سیاست های مهاجرتی به میان می آید، شالنبرگ کاملا هم عقیده با کورتس بوده و در رابطه با این سوال که آیا کودکان باید از اردوگاه موریا در یونان بیرون بروند، موضوع را به «درخواست توزیع (مهاجرین در میان اعضای اتحادیه اروپا)» کشانده است.

صحبت های وی در رابطه با موضوع پناهندگان همان است که کورتس می گوید: اتریش قبلا به اندازه کافی کمک های بشردوستانه کرده است. ادعاها در مورد رفتار غیرانسانی (از طرف اتریش) ناعادلانه است و مهم تر از همه، «۲۰۱۵» (موج پناهندگان) نباید تکرار شود. وی در مصاحبه ای با مجله پروفیل اتریش خود را «مجرم سیاسی» در موضوع مهاجرت توصیف کرده بود.

بر خط کورتس

شالنبرگ همچنین در مورد رابطه با آن دسته از اعضای اتحادیه اروپا، مانند مجارستان یا لهستان، که به طور فزاینده ای به سوی حودگامگی می روند، هم عقیده با کورتس است: باید به افول حاکمیت قانون و غیره اشاره کرد، اما در هر حال نباید پل های ارتباطی با رژیم هایی مثل رژیم ویکتور اوربان از بین برود: «ما یکصدا و هماهنگ صحبت نمی کنیم. من فکر می کنم بهتر است به دنبال گفتگو باشیم تا اینکه چیزهایی را بر سر همدیگر فریاد بزنیم.» او امیدوار بود که مردم در بوداپست «به خودشان بیایند و عمیق تر فکر کنند» اما همان طور که برای همه آشکار است، برعکس آن اتفاق افتاد.

شالنبرگ نیز در موضع گیری خود در قبال اسرائیل هم کاملا با کورتس در یک خط قرار داشته است. او به آسانی با برافراشتن پرچم اسرائیل بر روی ساختمان صدارت اعظمی موافقت کرد.

شالنبرگ در رابطه با مسئله پیوستن «کشورهای بالکان غربی» مانند صربستان، بوسنی و مونته نگرو، کمی بیشتر از صدراعظم خود درگیر این موضوع بوده است.

در داخل کشور، این دیپلمات (که پدرش سفیر و وزیر امور خارجه بود) تاکنون کم تر در انظار عمومی بوده است. می توان فرض کرد که وی در اینجا به توصیه های سباستین کورتس بسیار گوش خواهد داد.

در رابطه با حزب سبزها که شریک قدرت در این دولت هستند، تجربه دیپلماتیک شالنبرگ، رفتارهای مطلوب و اعتدال در لحن وی بدون شک یک مزیت خواهد بود. اگر چه برخی از کسانی که با وی  گفتگو کرده اند از یک جنبه کمی بدبینانه در او صحبت می کنند.

یک شخصیت بی عیب و نقص

از نظر سوابق، شالنبرگ بدون شک «شخصیت بی عیب و نقصی» بوده که ورنر کوگلر، رئیس سبزها خواستار جایگزینی کورتس با او شده است. اما واضح است که او یک سانتی متر هم از مسیر رهبر حزب خود، یعنی سباستین کورتس، منحرف نخواهد شد.

الکساندر (گراف) شالنبرگ اولین صدراعظم اتریش از سال ۱۹۳۰ تاکنون خواهد بود که از یک خانواده اشرافی سابق می آید. خانواده اشرافی قدیمی (از سال ۱۱۹۰ میلادی) در مولویرتل اتریش علیا سکونت دارد. شالنبرگ در سال ۱۹۶۹ در برن متولد شده - پدرش در آنجا سفیر بود - و در سن بیست سالگی به وزارت امور خارجه پیوسته است. او در هند، اسپانیا و فرانسه بزرگ شده است. از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ در وین و پاریس حقوق خوانده و سپس در کالج معتبر اروپا در شهر بروژ بلژیک به تحصیل حقوق اروپا پرداخته است.

اولین مقام وی در خارج از اتریش در نمایندگی این کشور در اتحادیه اروپا و شهر بروکسل بوده است. وی بعد از آن سخنگوی مطبوعاتی اورسولا پلاسنیک، وزیر خارجه و جانشین او مایکل اسپیندلگر بوده است. روزنامه نگاران شالنبرگ را به عنوان فردی که اهل همکاری، گفتگو و احتیاط است می شناسند.

تخصص اصلی وی سیاست و برنامه ریزی استراتژیک اتحادیه اروپا است. ارتباط او با کورتس به زمانی برمی گردد که کورتس وزیر خارجه بود. در آنجا بود که وی این گونه از اشتیاق خود به شالنبرگ صحبت کرده بود: کم تر این چنین استعداد سیاسی دیده ام!

کورتس او را به عنوان رئیس برنامه ریزی استراتژیک و اکنون هم به مقام صدارت اعظمی ارتقا داد. شالنبرگ برای مدت طولانی عضو هیچ حزبی نبود، اما در آخر وی به حزب خلق اتریش پیوست. او با سباستین کورتس، رئیس کنونی حزب خلق، همکاری بسیار نزدیکی خواهد داشت.

منبع: دِر استاندارد (اتریش) / ترجمه: علی مفتح